She Fell In Love With The Devil's Smile

CHAPTER 29

Pagkatapos ng ginawa ko para makarating sa lugar nato, ngayon ay pilit ko namang tinatakasan ang lugar nato!

"Bilisan niyo!"

Sigaw ni celine as we enter the secret passage way to exit this residence. Hindi na nakakagulat na may ganitong daan ang tahanan nila lalo na at isang heneral si uncle henry, this is needed for emergencies. Lumabas kami sa isang open field, kasama sina marquis edward, nara at ilang mga kawal at katulong na nakasunod.

"San ka pupunta?"

Tanong ko kay celine sabay hawak sa braso nito upang pigilan siya ng aktong aalis sana siya papunta sa kabilang dereksyon. Wag niyang sabihing babalik pa siya dun?!

"Kailangan kong balikan sila tita amye."

Sagot nito pero mas hinigpitan ko pa ang hawak sa braso nito.

"Delikado! Hindi ako bumalik dito para lang sa wala!"

Sabi ko dito dahilan para tingnan ako nito ng may pagtataka.

"What do you mean?"

Hinila ko ito palapit saka bumulong sa tenga niya.

"The topography map of the end city. Accidentally, i heard some mysterious passerby talking about it, then about the fall of this city. They were so sure of it. Kaya rin ako nawala ay dahil sinundan ko sila and base on their accent, they were zaminian people."

Sabi ko dito. Hindi ko alam. Gusto ko pang protektahan ang tunay na pagkatao ko sakanya at ang personalidad ng mga taong dumukot sakin.

"Ano? Eh bat di ka agad bumalik para sabihin samin?"

Galit na sigaw nito. Abah! Swerte mo nga at binalikan pa kita! Hayys!

"Baliw kaba? Naligaw nga ako diba? Anhirap kaya hanapin ng daan makabalik lang dito tas sisigawan mo ako?"

Galit na sabi ko din dito.

"Pasensya na istorbo mga prinsesa ngunit kailangan na nating umalis, para narin makahingi ng reinforcement sa kalapit na syudad."

Singit ni edward sa usapan namin.

"Hindi pwede. Kailangan nating bigyang babala ang mga baranggay na sakop ng end city para makalikas din sila."

Sabi ni celine. Nag isip pa talagang magligtas ng iba sa sitwasyong toh!

"Lord edward, ikaw nalang ang unang umalis upang humingi ng reinforcements sa kalapit na syudad."

Sabi ni celine dahilan para mapalaki ang mata ko. Hindi pwede! Magaling makipaglaban yang body guard niya! Dapat siya ang maiwan dito.

"How can i leave the two princess alone here?"

Sabi nito dahilan para mapangiti ako.

"Ak----"

Aktong mag vo-volunteer sana akong ako na ang unang aalis para humingi ng tulong ng sumingit si celine.

"Pakiusap lord edward. Nakasalalay sa inyo ang kahihinatnan, hindi lang ng end city kundi ng buong majarlika."

Sabi nito dahilan para tuluyan na niyang makumbinsi si edward at umalis na nga ito.

"Tara na sa Maya village."

Sabi nito at nauna ng tumakbo sa dereksyon ng maya village dahilan para wala na akong magawa kundi ang sumunod. Tatakbo lang kami papunta dun? Aabutin kami ng sobrang kalahating oras nito!

"You've change. Clementine."

Biglang sabi ni celine habang paakyat ako ng kabayo. Nakadaan kase kami ng isang maliit na inn at doon ay bumili muna ng kabayo upang magamit.

"Huh?"

Nagtatakang tanong ko. Dalawa lang pala ang available na kabayo kaya naman pinili naming iwan muna dito ang mga katulong habang ang ibang mga kawal naman ay susunod nalang sa pamamagitan ng pagtakbo. They were trained for this. Pero kaunti lang sila, halos di lalagpas sa 15 ang bilang.

"You once said this back then, maybe when you were 9 and i was 7 years old. You said to me, not to call you ate."

Sabi niya saka tuluyan nang pinatakbo ang kabayo na sinundan ko naman.
What she said was never mentioned in the novel. So kaya pala. She wasn't rude or anything. She just followed what i said! But we were only 9 and 7 back then, how can she still remember those things?

"I liked you so much, i wanted to play with you, i wanted to stick to you, but you hated me. You always leave me in danger. You wanted me to be in danger."

Sabi nito dahilan para mapatingin ako sakanya. Tuloy parin ang pagtakbo ng mga kabayo namin. Talagang nilakasan niya lang ang buses niya para marinig ko siya.

I can't believe that clementine treated her like that! Maybe because she has known the truth of her identity back then. I remember from the novel, she was around that age when she accidentally known the truth about her birth. It was when lady patricia got drunk by wine and unconsciously told her the truth. Even the death of her real mother. She cursed her and anything.

"There was a time when i was drowning, you didn't do anything, you didn't ask for help nor tried to help me. You just watched me emotionless. Luckily, the nanny came and saved me."

Muling sabi nito. Nakababa na kami ng kabayo pagkat nakarating na kami ng maya village.

"Why are you telling me these things and right now?"

Tanong ko dito pero hindi ko na narinig ang naging sagot nito. We went straight to the house of the head of the village to tell them what's going on.

"Your highness?"

Gulat na sabi nito ng mamukhaan niya kami ng bigla nalang kaming pumasok ng kanyang tahanan kahit pa sa pagpigil ng dalawang kawal na nakabantay sa labas.

"Forgive us your highness."

Sabi ng dalawang kawal sabay luhod.

"Chief Doni, you need to go. Kailangan niyong lumikas na. The city is under attack. And we dont have much time."

Mabilis na sabi ni celine.

"Anong----pasensya na mga kamahalan ngunit ni hindi nga tumunog ang tunog ng babala-----"

Agad siyang natigil sa sinasabi ng isang mahinang tunog ng bell mula sa malayo ang aming narinig. It was late but, they still manage to rung it. Siguro kahit delekado at ukupado na ng kalaban ang lugar ay nag take risk parin sila para bigyan ng babala ang mga provinces at villages na sakop ng end city.

"Now you believe us right?"

Sabi ko dito. Agad naman niyang inutusan ang mga katiwala at kawal niya upang umpisahang tipunin at likasin ang mga tao sa village nato.