She Fell In Love With The Devil's Smile

CHAPTER 23

The road was muddy and slippery. Yung mga bahay dito hindi kaseng gara kagaya ng nasa end city.
This place is called, Maya Village.
Sa bawat gilid ng daan, madudumi at may mga sakit na mamamayan ang nakikita ko.

"Tita, why did you bring us here?"

Tanong ni celine. Sa dulo, ay isang malaking bahay, maraming nakapila sa harap nito, may stall kaseng nakatayo dito at nagbibigay ng libreng lugaw.

"Look at them closely. Sila yung mga taong biktima ng gyera."

Sabi niya. Sumunod lang ako sa likod nila ng tahimik habang nililibot ang tingin sa lugar.

"Refugees?"

Muling tanong ni celine na tinanguan naman ni tita amye.

Dumiritso pa kami at parang isang bagong komunidad ang pinasukan namin ng lagpasan namin ang malaking bahay na nagbibigay ng libreng lugaw. Walang mga taong may sakit sa gilid ng daan, tanging mga taong masaya at payapang namumuhay.

"Sila naman yung mga taong nakaahon na sa marahas na nakaraan."

Sabi ni tita amye. Does she mean that the first time they arrived here, they were like those people at the front?

"Clementine once asked me at the city gate. What is it that we wanted? We dreamed of? Glory? Power? Is it worth it risking our life?"

Sabi nito saka huminto at tumingin sakin. Yeah! I did asked that! Nagpapatayan sila para sa ano? The villain in the novel, kills for revenge. The male protagonist in the novel kills to fight for what he thought was right. The emperor on the throne kills for power. While aunt amye and uncle henry, what is their reason why they keep on protecting this city at the risk of their life? It just confuse me. They were a happy loving couple, they could choose to just let others manage this city and live a safe and peaceful life. With the power and connections they got, its easy to achieve that kind of life.

"This is what we wanted clementine. We wanted to protect this people and give them a peaceful home."

Sabi ni tita amye. So they fight and kill to protect? I just dont get it. Everytime i read a novel or a movie. Why do the portagonists likes to be the hero?! They were always willing to risk their life to protect the people and the one they love. Why do you need to protect someone? Why do you need to take their pain? It does looks heroic. But why do they even do that? Was it because of love? If it is, then i now believe that love is a destruction. I know that its just to make the novel interesting but it also happens in real life! My heart might flutter for thousands of handsome mens but doing things such as giving up my life just to protect a certain person? I could never do that.

"Since your injury isn't healed yet, physical training wont do you any good. For now, just learn medicine from me. It can also save life."

Sabi nito saka dumiritso sa isang bahay na sinundan naman namin ni celine.

"Can i learn about poisons auntie?"

Sabi naman ni celine nang makakita ito ng delekado at nakakalason na halaman sa bakuran sa harap ng bahay.

"I'll tech it to you once i had time, for now, watch me heal this injured people and learn from it."

Sabi ni tita amye at nag umpisa nang magpakilala ng mga ngalan ng mga medecinal herbs.  Pinaghahalong mga medicinal na halaman at nakaka create ito ng isang klase ng gamot. Hindi ko matandaan ang ngalan kase, uhmm ewan. Hindi lang ata para sakin tong bagay nato. Yung nakilala ko lang at alam sa lahat ng sinabi ni tita amye is yung alcohol. Hahaha!

Dahil sa boryo ko ay tumakas ako palabas. Not really, kase sabi ko mag babawas lang ako pero ayun nga, hindi na ako bumalik. Naglibot libot ako sa maya village at nalaman ko rin na yung mga taong nandun sa may bukana ng village ay mga taong kakarating lang at gustong mag take ng shelter dito.

Umupo ako sa gilid ng daan at inilabas ang kinuha ko kaninang tinapay at ilang grapes sa bahay na tinutuluyan namin dito. Oo nga pala, isang araw at isang gabi daw kaming mananatili muna dito para tulungan ang mga taong nandito. Binibisita pala ni aunt amye at tito henry ang lugar nato dalawang beses sa isang buwan. Actually hindi lang ito, meron ding Likas Village, kung saan karamihan sa mga nakatira doon ay mga widow ng mga sundalong namatay sa labanan.

"Nagugutom ako."

Aktong kakain na sana ako ng isang batang lalaki ang biglang nagsalita sa tabi ko. Sinundan ba niya ako dito? Nakita ko kanina nandun siya sa kabilang bahagi ng daan at kumakain ng lugaw ah.

"G-gusto mo?"

I asked. He looked at me with a smile then nod. Ang cute niya kahit madungis pa ang mukha. I gave my bread to him along with the grapes.

"Salamat ate."

Sabi nito na abot tenga ang ngiti ng matapos na siyang kumain. Yun lang nga yung binigay ko tapos kung makangiti akala mo naman dinala ko siya sa jalibwee.

"Nasan nga pala mga magulang mo? Bat mag isa kalang?"

Tanong ko dito. Agad naman nawala ang ngiti nito sa mga labi.

"Wala akong magulang. Ni hindi ko nga sila kilala eh."

Sagot nito.

"Then pano ka nabubuhay?"

Tanong ko. He looks like he's at the age of 10? Such a young kid right?!

"Namamalimos ako. Napunta lang ako dito dahil sa nangyaring digmaan."

Sagot niya. Sa pagkakaalam ko, wala namang malaking pinsalang naidulot sa mga mamamayan ang digmaan kase sa battlefield yun nangyari. What i meant is, walang city na nakuha o natalo.

"Anong digmaan?"

Tanong ko.

"Sa zamia kingdom. May mga nagrerebelde kase, nasakop na ng mga rebelde ang Mian city eh."

Sagot nito. Mian city? Zamia kingdom? So my internal conflict palang nangyayari doon.

Napatingin nalang ako sa paa nitong may hindi maayos na nakatali na isang puti ngunit maduming tela. May sugat pala siya.

"Tara sama ka sakin. Gagamutin natin yang sugat mo."

Sabi ko at saka inabot ang kamay ko na agad naman niyang tinanggap. Pero bago kami makarating sa lugar na pinanggagamutan ni aunt amye ng mga may sakit ay napadaan kami sa isang cotton candy stall kaya naman ay huminto muna ako.

"Mauna kana muna dun."

Sabi ko sabay turo sa lugar na ilang lakad nalang ang lapit.

"Pagkatapos mong magpagamot, bibigyan kita ng gantimpala."

Sabi ko sabay turo sa cotton candy stall. Nakangiti naman itong umuna na ng lakad habang aktong bibili sana ako ng makakita ako ng pamilyar na pigura sa may eskenita kaya naman ay pinuntahan ko ito ngunit agad din akong nawalan ng malay ng makalanghap ako ng sleeping powder.