She Fell In Love With The Devil's Smile

Chapter 37

Just like that, nakuha ko ang paghanga ng mga sundalo at napataas ang morale nila. Knowing that i am the fiancee of Leo, they all bow down to me and and accepted me as their commander.

"Nasan siya? bat siya biglang nawala?"

Tanong ko kay seven. Kakarating lang nito at hingal na hingal pa. Mukhang narinig ang balita tungkol sa pagkuha ko ng posisyon ng commander dito.

"M-master he---he went to zamia kingdom."

He went to zamia kingdom?

"When? Why?"

Takang tanong ko. Tapos ko narin kaseng ma command ang mga generals at nakaassign na sa kanya kanyang task. Hindi narin kagaya kanina ang sitwasyon dito. Organized at well commanded na sila ngayon. Well the war is still ongoing pero i have everything under control, as for now. War is unpredictable and i need Leo's presence here or else, this city will also fall.

"Just four hours ago. He received a news from the capital that consort veronica is dying. But since he was in charge of the war here, he cant go back if the war is ongoing, it is merely going against the decree and it means rebellion."

Paliwanag nito. Napaisip naman ako. I remember from the novel consort veronica is his mother figure. Siya yung nagpalaki at nag aroga sakanya.

"Your highness. Please receive the decree."

Muli ay sumulpot nanaman ang ipinadalang tao ng emperador para sa kanyang utos.

Agad naman akong lumuhod para ito ay tanggapin. Lumuhod rin ang mga katulong at kawal sa harap ng utos.

"Ang prinsesa ng Zenea City ay isang kaaya aya, matalino at mabuting prinsesa. Kaya naman, siya ay agad na ipinababalik sa kapitolyo upang paghandaan ang nalalapit na kasal nila ng Prinsepe Leo sa susunod na buwan. Ito ay agad ding ipinapatupad."

Pagbasa ng tauhan ng hari sa utos. Wala naman akong ibang nagawa kundi tanggapin ito ng walang reklamo.

"Binabati ko kayo sa magandang balita mahal na prinsesa."

Sabi sakin ng tauhan ng emperador saka sumunod na sa ibang mga katulong na dadalhin siya sa kanyang silid.

Pilit ko namang pinipigilan ang sarili kong magwala dahil sa galit. Hindi ko na talaga alam kung anong nangyayari. At ano ba talagang nasa isip ng emperador. We are currently in an ongoing war! My sister, my aunt and uncle just died! And they want me to prepare for a wedding at this time?! When in our home, there is a funeral! When this kingdom, is still in chaos! What were he thinking?!

"The consort is not sick. The crown prince, messed with Leo's messenger, just so he could lure him back to the capital without permission and sentence him with defiance of the decree and neglect of duty. As for the emperor's decree, he is anxious with the growing power of leo, if ever he came back successfully in this war, he will gain immeasurable amount of power, that could lead sa matagal ng planong rebelyon ni Leo."

Sabi ni Damien sa gilid ko. He read each situation so clearly. Sadly, leo didn't fell for the crown prince's trick! He instead went to do the opposite, which is to finished the root of this war. A dangerous and risky decision he was willing to try.

"Sino ang ipinadala dito para mamuno sa digmaan?"

Naglakad ako papuntang terrace, seeing the ongoing war, hindi ko kayang umalis pa. Hindi ko gustong magaya ang syudad nato sa end city. Hindi man ako ganun kahusay pero gusto ko parin gawin ang makakaya ko upang ipagtanggol ang syudad nato.

Ayokong pati ang syudad nato ay maranasan ang dinanas ko sa nawasak na end city. War is cruel. Mga nasa taas ang naglalaban pero ang mga walang laban na mamamayan ang lubos na nagdudusa.

Kung hindi ko pa nasaksihan at naranahan, hindi ko pa aakalaing ganun pala iyon nakakatakot. Hindi ko mapigilang mapaluha ng maalala ang naganap sakin sa end city at makita ang mga taong napalapit sakin na isa isang nawawalan ng buhay.

"I've heard that the Crown Prince is currently on his way here para daw tulungan ang Prince leo sa digmaan."

Sagot saakin ni seven.

"What is the estimated time of his arrival?"

Tanong ko dito. Gusto kong manigurado na sa pag alis ko ay hindi muling magkagulo ang mga naiwang heneral dito. Mabuti nalang talaga kanina at nakuha ko ang tiwala nila at napasunod ko sila. Sa totoo lang ay pinamunuan ko lang sila, ang mga plano ay sila rin mismo ang nagsuwestyon at ang ginawa ko lang ay piliin ang alam kong pinaka epektibo sa mga plano nila, ng dahil dun ay hindi na sila nagkagulo at naging isa na. Mabuti nalang talaga at nagtiwala sila sakin.

"In 5 hours, your highness."

Sabi nito na tunanguan ko naman. Bahagya naman akong napatingin kay damien at nakita ang maliit nitong ngisi. Ano nanaman bang pinaplano nito?!

Bumalik na ako sa aking silid upang maghanda na sa pag alis. Lalo na at sa oras na dumating na ang hinirang na prinsepe ay agad din akong lalakad upang sundin ang kautusan ng emperador.

Pagkatapos kong mag ayos ay agad kong hinanap si Damien pero hindi ko ito nakita. Siguradong may ginawa nanaman siya!

"San ka nagtungo?! Ano nanamang ginawa mo?"

Galit ko itong nilapitan ng makita ko siya. Nakangisi itong sinalubong ako.

"Just adding flame to the fire."

Malamig na sabi nito at hindi ko na nga napigilan ang sarili kong sampalin ito. Nakangisi lang itong tiningnan ako. Para pa itong naaamaze sa pagsampal ko sakanya. Hayop!

"Pwede ba! Tama na! Hanggang saan ba kayo magpapadala sa galit?"

Hinila ko ito sa braso saka lumabas ng mansyon at dinala ito sa watcher tower ng Danra city saka iniharap siya sa dereksyon ng nawasak na syudad na hangganan ng majarlika. Kitang kita mula dito ang sirang end city. Kita din mula dito ang patuloy na paglalaban ng mga sundalong nananakop at nagtatanggol. Ang lupang nagmistulang kulay pula na dahil sa dugo kung saan tila mas marami pa ang katawang walang buhay kesa sa mga nakatayo.

"Tingnan mong mabuti damien! This empire is on a mess!"

Ang eksenang maski sa nobela ay hindi naganap. Zamia kingdom didn't even succeed in claiming end city. It wasn't even supposed to be this bloody! Well, at the end, yes pero hindi ganito kalaki ang sakop.

"Na siyang ngang gusto ko."

He said coldly. Ganito lang ako natakot ng husto sa boses niya. His eyes so dark that i couldn't even penetrate.

"This empire is his most precious treasure, to get this, he even went as far as killing his own blood brother. Killing his entire clan. And everyone related to his rival in throne."

Napahalakhak ito na parang nawawala na sa sarili. His voice was cold and his aura was merciless but i can see and feel the sadness that was buried deep. Sa sobrang lalim ay natabunan na ito ng naguumapaw na galit at naibaon na sa limot.

I suddenly remembered. Damien Ravanna, the eldest son of the 1st born son of the late emperor. His father the eldest prince was rumored to be the supposed crown prince but was conspired against and killed by the current emperor.

Their bodies weren't even buried together, rather they were thrown away at different places na hanggang ngayon ay hindi parin matukoy kung saan. The emperor is a cruel one. That's why I knew from the start that because of him, this empire wouldn't last long.

"Then kill him! Aim your anger directly at the emperor! Wag mong idamay ang mga walang laban! May pamilya din sila! They were only aiming to live a happy and peaceful life! But for this war! For your revenge! Their life is what we have to pay for! Mabuti pa sana kung deretso nalang silang pinapatay eh! But damien! Ang mga kalalakihan ay pinapahirapan, pinagkatutuwaan bago paslangin while the women were being molested, rap*d by the enemies! They are then being treated like animals! What have they done wrong to you? They did nothing! Nadamay lang sila!"

Galit na sigaw ko dito saka iniwan ito. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Ayoko na dito! Hindi ko na kaya!