Япон улс, Токио хот:
Юта "энэ чиний гэр"
Накамото Юта. Ой санамжаас бүр мөсөн алга болсон нэр. Санахыг хичээх бүрд толгой хатгуулан өвдөнө. Дэлхий даяар намайг олдсон гэх мэдээлэл тархсан. Гэвч надад тийм ч сонин биш.
Юта "санаж байгаа юм байна уу?"
Би толгой сэгсрэн "тэгж бодохгүй байна"
Рико "битгий өөрийгөө хүчил. Чи хэзээ нэг өдөр эрүүл болно"
Жонвон "эзэгтэйд битгий гар хүр!"
Би "Жонвон!"
Жонвон "ойлголоо"
Би "би ганцаараа байж болох уу?"
Юта "тэг дээ"
Жонвон "би өрөөний гадна-"
Би "хэсэгхэн зуур"
Жонвон "ойлголоо"
Өрөөг тойруулан үзвэл зарим нэг зүйлс танил юм. Энд тэнд байрласан зурагнууд, гайхалтай цэцэгс дэлбээлсэн хүлэмж гээд л. Би үнэхээр бүтээлч нэгэн байсан бололтой. Хувцасны өрөө рүү орвол төрөл бүрийн хослолууд харагдана. Би одоогийнх шигээ даашинз, юбка өмсдөггүй байсан юм шиг байна. Цагдаагийн дүрэмт? Миний хийдэг ажил хүртэл эрэгтэйлэг юм.
- Юми?
Би "хэн бэ?"
- Чи эргээд иржээ.
Би "нөгөө-"
- Би сонссон. Чамайг ой санамжаа алдсаныг чинь. Би Феликс байна. Чиний сайн найз.
Би "Феликс?"
Феликс "чи миний Солонгос нэрийг Юнбуг гэж өгч байсан. Дээрээс нь Ликс гэж өхөөрддөг. Нэг удаа чи намайг буруу зүйл хийсэн гээд толгой руу төмөр пиналаар цохьсоноос болоод хагалсан шүү дээ"
Би "одоохондоо-"
Феликс "мэдэж байгаа. Би чиний ой санамжийг чинь заавал эргүүлж авчрах болно"
YOU ARE READING
Faith || 𝓝𝓲𝓴𝓲 [✅]
Lãng mạn-Итгэл гэж юу юм? Биесээ таталцаж түлхэлцсээр, урмыг нь хугалж хаячихаад гоё сайхан үгсээр чихийг нь баясгах юм гэж үү? Тэгвэл би тийм зүйлд итгэмээргүй байна.