"İntikam yolculuğuna çıkacaksan kendin için de bir mezar kaz."
Parti ışıklarının sönmediği, topuk seslerinin eksik olmadığı ve kahkahaların hiç dinmediği bir cennetti Beyaz Konaklar. Adını sitenin zirvesine yapılmış, bembeyaz, görkemli konaktan alıy...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎶 Nükhet Duru - Beni Benimle Bırak
•••
Uzun ve dar koridordan temkinli adımlarla ilerlerken, vücudunun tüm hücrelerinin tetikte olduğunu hissediyordu Aden. Önlerine çıkacak en ufak bir tehlikede eli, belindeki silaha uzanmak üzere hazırda bekliyordu.
Sol ön çaprazında Kartal, sağ ön çaprazında ise Niko vardı. Sanki ikisinin arkasını kollamak istercesine Niko ile arkalarından yürüyorlardı. En arkada ise Murat vardı.
Niko'nun bakışlarını tanıyordu. O da kendini en az Aden kadar güvensiz hissediyordu.
Gecenin 3'ünde, bir otelin gizli görüşmeler için kullanılan kral dairesine doğru ilerliyorlardı. Düşmanlarının yanındaki bir hainle görüşeceklerdi. Zaten kendilerini ne kadar güvende hissedebilirlerdi ki?
İçinde bulundukları durum, bir filmin en havalı müziklerinin çalındığı sahnesini andırsa da, içi huzursuzdu.
Tedirginlikle büyüyen göz bebekleri, Kartal, Baykal ve koridor arasında mekik dokuyordu.
Daha bir kaç saat önce kendini kaybetmiş bir şekilde Kartal'ı öpüyorken, şimdi ise düşmanlarının düşmanıyla el sıkışmaya gelmişlerdi.
An'da olması gerekiyordu. Fakat Aden, Kartal'ı öptüğü anda kalmıştı. İçine dolup taşan özlem, dudaklarının birbirine değmesi ile sanki hayat bulmuş, damarlarında dolaşmaya başlamıştı.
Bir mafya liderinin haini ile buluşmaya giderken, Kartal'ın belirginleşen boyun damarlarına değil, görevine odaklanması gerekiyordu, biliyordu ama tam şu anda her şeyi boşverip, kendini Kartal'ın kolları arasına bırakmak istiyordu.
Onun ne düşündüğünü de merak ediyordu. Fazlasıyla gergin görünüyordu. Dışarıdan baktığında, neredeyse öpüştüklerini unutmuş olacak kadar an'a odaklanmıştı. Koridoru yarılamışlardı ama yüzündeki gergin ifade bir saniye olsun azalmıyordu.
İtiraf etmesi gerekirse, Kartal'ın yüzündeki bu gergin ifadeyi seviyordu. Ona ayrı bir hava ve karizma kattığını düşünüyordu. Sinirli ve gergin olduğu anlarda başka birine dönüşüyordu ve bu, Aden'in içindeki hırçın kadını tetikliyordu.
Koridorun sonuna geldiklerinde, karşılarında duran büyük kapı aniden açıldı ve ardında bir gölge gözüktü.
Aden ve Niko, anında silahlarını çekmişler, tehlike anında ateş etmeye hazırlardı.
Yaklaştıkça silueti net bir hal alan kel adam, sakin olun dercesine ellerini yavaşça göğüs hizasına getirdi.
"Hoş geldiniz. Ramiz Bey sizi içeride bekliyor."
Kartal ve Aden göz göze geldiklerinde, Kartal, her şeyin yolunda olduğunu belli edercesine göz kırpmıştı.
Aden, silahını yeniden beline yerleştirirken, Niko'ya da aynı komutu verdi.
