" ඒ ජීමින් නේද ?"
ජුන්ග්කුක් අහද්දි යුන්ගි ඔලුව උස්සලා බැලුවා ... එයා දැක්කා ජීමින් ඉස්සරහ කොරිඩෝවෙන් හැරිලා අතුරුදහන් වෙලා යනවා ...
යුන්ගි යන්න ගියපු ගමනත් නවත්තලා ජීමින් පස්සෙ යන්න හදද්දිම එයාට දැනුනා කවුරුහරි හයියෙන් කෑගහන ගමන් එයාගෙ ඇගේ එල්ලිලා කරට අත දාගන්නවා....
" ජීමින්ට වද දෙන්න එපා... යමු ඔයාට දැන් ලෙක්චර්ස් තියෙනවනෙ..."
ජේහොප් කියද්දි යුන්ගි ජේහොප් දිහා බැලුවේ ඇස් දෙක පොඩි කරන ගමන්...
" පැත්තකට වෙනවා ජේහොප්... එයාව මග ඇරෙයි මට..."
"ඔයා වද දෙන හින්දමයි එයා ඔයාව ෆැකල්ටි එකේදි දැක්කත් නොදැක්කා වගේ යන්නෙ... "
ජේහොප් යුන්ගිව පස්සට අදින ගමන් කිව්වත් යුන්ගි ජේහොප්ගෙ අත ගසා දැම්මෙ හිනා වෙන ගමන්...
"ඒකට කමක් නෑ... ඒක එයාගෙ රාජකාරිය උනාට මගෙ රාජකාරිය ඒක නෙවෙයිනෙ... මගෙ රාජකාරිය තමා එයාව දුටු තැන වද දෙන එක...දැන් පැත්තකට වෙනවා මනුස්සයෝ..."
යුන්ගි එහෙම කියලා ජේහොප්ව පැත්තකට තල්ලු කරන්න දගලද්දි පස්සහින් හිනා සද්දයක් ඇහිලා එයා හැරිලා බැලුවා...
"මොකද මන් දිහා බලන්නෙ ?මන් ඕවට නෑ... ඔයාලා ඕනි දෙයක් කරගන්න..."
ජුන්ග්කුක් පස්සහින් ඇවිල්ලා හිටගත්තු ජින් එහෙම කියලා අත් දෙක වැනුවෙ හිනා වෙවී...
ඒ වුනත් කට්ටියම එකපාරට ඇස් දෙක ලොකු කරගෙන පැත්තකට උනේ කවුරුහරි කෑගහන සද්දයක් ඇහිලා....
"පැත්තකට වෙනවා... එයාට අතක් හරි තිබ්බොත් මන් තමුසෙලා ගැන බලාගන්නම්..."
ඒ සද්දෙ ඇහෙනවත් එක්කම ජුන්ග්කුක් ඒ දිහාවට දිව්ව නිසා අනිත් අයත් ඒ පස්සෙම ඇදුනා...
"ඒ ටේහ්‍යන්ග් නේද ?"
ඒ අය දැක්කා කොරිඩෝව හැරෙන තැනම බිම වැටිලා වකුටු වෙලා ඉන්න ජීමින් ඉස්සරහින් ටේහ්‍යන්ග් අත් දෙකත් විහිදගෙන හිටගෙන ඉන්නවා....
බාජි පැත්තකින් හිටගෙන ඉන්නවා දැකලා වෙන්න ඇත්තෙ මොකක්ද කියලා හිතාගන්න කට්ටියට සෑහෙන වෙලාවක් ගියෙ නෑ....
YOU ARE READING
Stolen Sweatheart | YM ✔
Fanfiction- ජීමින්ගෙ සීයා යුන්ගි දිහා බලාගෙන කෑගහද්දි ජීමින් හිටියෙ හුස්ම හිර වෙලා.එයා හයියෙන් හිනා වෙන ගමන් ඇස් දෙක පියා ගත්තෙ කකුල් දෙකටත් පන නැතුව බිම වාඩි වෙලා. "ජීමින් මෙච්චර ගෑණු ලමයි ඉදලත් ඔයාට පෙනුනෙ මේ නරුමයව විතරද ? ඔයාගෙ කණ්ණාඩි දෙක දැන් පරනද ? කිව...
