꧁ℍ𝔸𝔼ℂℍ𝔸ℕ'𝕊 ℙ𝕆𝕍꧂
𝓒𝓸𝓷𝓰𝓻𝓪𝓽𝓾𝓵𝓪𝓽𝓲𝓸𝓷𝓼Unti unti kong minulat ang mga mata ko, bumungad sakin ang malinis na kisame at sinag ng araw na nagmumula sa bintana. Dahan dahan akong tumingin dun. May dalawang ibong nagpapalipad lipad sa may puno, napaka ganda ng umaga. Nakita ko kasi ang oras.
9:10am
Nilibot ko ang paningin ko sa buong kwarto na ito, wala akong nakitang ibang tao dito-tanging ako lang ang narito. Nasan sila? Bakit mag-isa lang ako sa lugar na ito.
HOSPITAL.
Narito ka muli, Haechan. Satingin ko, kailangan ko nang tanggapin na kahit anong iwas ko ay babalik at babalik ako dito. Kailangan kong harapin ang kinatatakutan ko. Hindi pwedeng lagi na lang akong maging mahina.
Minsan ay gugustuhin mo na lang sumuko sa sobrang dami ng problemang meron ka at sakit na dinadamdam pero nagagawa pa rin nating tumawa at cheer up ang iba kahit tayo ay down na down na. Mas mahirap pa yung walang magtatanong o nagtatakang tanungin ka kung 'Okay ka lang ba?', 'May problema ka ba?', 'Anong nararamdaman mo?.
Noon hindi ko naririnig yun pero simula nang dumating sa buhay ko si Jaemin ay naririnig ko na yun. Nagawa kong tiisin lahat para sa kaibigan ko. Para na rin siguro sa pamilya ko.
Tiningnan ko ang kalendaryong nakapatong sa lamesa, may mini sala pala dito-private hospital ba ito?
September 22 na, ibigsabihin... SIX MONTHS AKONG GANIT?! Shit. Akala ko ay gaya lang ng dati, yung ilang oras lang akong nawalan ng malay. Para naman akong comatose nun!
Napatingin ako sa daanan na kung saan pintuan ata, narinig ko kasing bumukas ito. Inaabangan ko ngayon kung sino ang bubungad sakin. Akala ko kung sino, si Jeno lang pala. Natigilan siya nang makita niya ako, napatulala siya sakin. Yung hawak niyang mga papel ay nabitawan niya at agad na lumapit sakin. "Gising ka na?! Seryoso?" Gulat na tanong niya, hinawakan pa niya ang magkabilang pisnge ko at sinapat akong mabuti.
"Jeno," tawag ko sa kanya. Napatakip naman siya ng bibig niya.
"Holy shit! Gising ka nga!" Tuwang tuwang sigaw niya. "Ibabalita ko lang kay Hyung---"
"Wag!!" Agad na pigil ko sa kanya. Nagtaka naman siya. "May gagawin ako." At ngumisi naman ako.
"Kinakabahan ako ah!" Asik niya sakin. "Kakagising mo lang-katarantaduhan agad ang gagawin mo!" Sigaw pa niya sakin at napailing iling na lang.
Sorry, my love. Ako asawa mo eh, pasensya na.
(- -,)
---TIME SKIP---
"B*b0 mo!"
Galit na galit si Jaemin dahil ayun, prank gone wrong! Nasa CANADA ANG ASAWA KO!!!! Ang bilis naman kasing magdecide ni Daddy eh
(T_T)
Mangiyak ngiyak ako ngayon dahil hindi ko na matawagan si Mark, binabaan niya ako agad nang sabihin kong prank lang. Tinry kong tawagan si Mommy ay hindi rin sumasagot pati si Daddy. Nagalit siguro sakin.
(>_<)
Kahit si Baekhyun hindi na rin matawagan si Mark. Si Jeno tinry din niya pero hindi din daw sumasagot. Nanlulumo ako at nagsisisi ngayon. Dinamay ko pa si Kelsy.
(>>_<<')
Panay sorry ko kay Kelsy kanina eh, tapos mas lalo pa akong naguilty nang mabasa ko kanina yung email niya, kahapon pa yun pero ngayon ko lang nabasa at ngayon lang din namin nalaman na nasa Canada nga si Mark at ang parents niya.
YOU ARE READING
Stop Playing, My Love | 𝙈𝙖𝙧𝙠 𝙇𝙚𝙚 (𝓒𝓸𝓶𝓹𝓵𝓮𝓽𝓮𝓭)
Random🅒︎🅞︎🅜︎🅟︎🅛︎🅔︎🅣︎🅔︎🅓︎ 𝙈𝙖𝙧𝙠 𝙇𝙚𝙚 𝙎𝙩𝙤𝙥 𝙋𝙡𝙖𝙮𝙞𝙣𝙜, 𝙈𝙮 𝙇𝙤𝙫𝙚 Nᴄᴛ