Dela Cuesta series #4:Mistaken Love

Prologue

I am biting my fingernails as I looked at him having a knitted brows. He just can't take it easy when it comes to me.

"Cale, let's go," he said and he easily gripped my arm and pull me towards him.

Thank God! A savior indeed!

Tiningnan ko si Caleb na nakatingin lang sa akin, aalma sana ngunit bahagya na lang akong umiling dahil alam kong lalaki pa ito kung ipipilit pa niya.

Caleb is my friend and he asked me out with our schoolmates as witnesses and I can't decline because it could ruin his reputation. God knows that I don't like him but he tamed me with our schoolmates' maliscous stares and tuksuhan.

"Thanks, Ilog!" I said and laughed when their car stopped in front of our house.

Magkasalubong pa rin ang kilay niya habang pinipilit ignorahin ang mga mata ko.

That's it! He is always like that! Tapos pag tinanong ko siya, ang isasagot niya ay gago raw ang mga lalaki kaya ayaw niya akong masaktan! Blablabla!

"Sige na, babye!" Bubuksan ko na sana ang pinto kaya lang ay hinawakan niya ng mariin ang braso ko.

Makapasok ang paraan ng pagtingin niya. His chiseled jaw got defined when he clenched it. "Ano? Ganoon na lang 'yon Calleah Krishane Ortega? You won't explain what's with you and that jerk?"

Here he goes again! I rolled my eyes and sighed. "Si Caleb, inaya niya ako kaninang lunch break, I can't say no because we are in front of our schoolmates."

"Tumanggi ka! Ilang beses kong dapat sabihin sa'yo na tatanggi ka!"

"Ilog," I pouted.

"Paano kung hindi ako dumating? Ako na lang ba palagi ang magtataboy ng mga hudas na iyon?"

"Eh ka-"

Pinitik niya ako sa noo habang napatingin naman si Mang Rey sa amin, driver nila. "Sa susunod, tumanggi ka."

Napasimangot na lang ako habang hawak-hawak ang noo ko. "Oo na."

"Good, just say my regards to Tita, gagawa pa ako ng assignments."

"As if hahanapin ka niya," I rolled my eyes.

He chuckled. "You bet! Paborito ako ni Tita."

I rolled my eyes, bumaba na ako ng kotse niya dahil alam kong marami pa nga siyang gagawing assignments dahil ganoon din ako.

Niyakap ko ang dalawang libro ko at saka inayos ang pagkakasabit ng strap ng bag ko sa balikat habang nakatingin sa kanya.

"Basta, bukas, sa oras na may mag-aya sa sa'yo, tumanggi ka!"

"Oo na nga, kuya!"

He sighed. "I just don't want you to get hurt, I-

"-always care for you, you know that right," ako na ang nagtuloy ng palagi niyang sinasabi sa tuwing nakikita niya akong may kasama ng iba.

He chuckled and ruffled my hair. "Alam mo naman pala, eh. So no, habang nandito ako, walang makakalapit sa 'yo para makapanakit. Jerks don't deserve you, certainly boys our age were that kind of hog."

He is like that, he cares and treats me like nobody should deserve me. Pakiramdam ko inilagay niya ako sa pedestal na kahit na sino ay walang makakaabot.

***