Dela Cuesta series #4:Mistaken Love

chapter eighteen

Sa lakas ng boses ng lalaki ay imposibleng hindi kami makaagaw ng atensyon at sa nakikita ko ngayon sa kaniya ay parang wala itong pakialam sa kung may makakarinig ng mura at mga salita niya laban sa akin.

I can see the burning anger and disgust on his eyes and it feele like a acid dropping literally in my heart kasi kahit kailan, kahit anong kasalanan ko, he will always be sweet and kind when we were in public at saka niya ako pagsasabihan kapag nasa kanila na o sa lugar na kami na lang dalawa.

"Umuwi na tayo," Kennedy's face become unreadable again. Tinawag niya si William na tapos na rin palang um-order at pinabago last minute at ginawang take out ang mga pagkain.

Kina William na ako sumakay at napuno ng katahimikan ang sasakyan. I heard Kennedy's multiple attempt of conversation pero ilang beses ding nauwi sa buntonghininga.

I chuckled kahit na halos lamunin na ng daga ang dibdib ko. "It's okay, Ken. No need to feel guilty."

And I think tama na rin na magkaharap-harap lahat to clear the misunderstanding. Para hindi na rin kami mahirapan na pakisamahan ang isa't isa once na magkasalubong kami sa daan o sa kung sa school man.

Sa bahay kung saan naninirahan ang magpipinsan kami tumuloy. I lick my lips when I saw the house I miss to visit. It's been two months since the confrontation between me and Ilog happened at hindi ko man aminin, I missed hanging out with them kaya ang saya-saya ko sa ginawa kong pag-aaya kay Kennedy. But I didn't knew that it was short-lived. Kung alam ko lang...

Naabutan namin sa living room sila Justin at iba pang nakakabatang Dela Cuesta. Sabay-sabay ang mga ito na tumayo at nakangiting nakatingin sa akin. Halata ang excitement at saya sa mga mata nila and I can't help but to smile and wave at them pero saglit lang ito dahil sumunod na rin ako sa kapatid at kay Ilog na pumuntang library.

Hinawakan ni Kennedy ang kamay ko kaya napatingin ako sa kaniya. She gave me a reassuring smile saying that she will be by my side and  I'll never be alone.

Bakit ka matatakot? Wala ka rin naman ginagawang masama, hindi ba?

Naupo sa couch na available si Kalli, habang ako, si Ilog at Kennedy ay pare-parehong nakatayo. Si William ay nakasandal sa pinto na kakasarado lang.

"You really are something, Calleah." My heart reacts on what he said. Malamig ang mga mata na nakatingin ito sa akin. I even caught Kalli smirked as she played with the tip of her hair using her fingers.

"What do you mean by that, Riverdale?" sasagot na sana ako ngunit naunang sumagot si Kennedy. She has her brows arched as her hands are both acrossed her chest.

River's dagger eyes flew on his cousin. "This talk is between the two of us Kennedy huwag ka na makisali."

"Oh, really?" she laughed as she let herself sit comfortably on the table kaharap si Ilog na masama na ang timpla ng mukha na nakatingin sa kaniya. "You are mad at her because I told her my opinion about her twin, right?"

He pursed his lips, marinig pumikit ang mata ng ilang segundo bago muling dinilat at tingin sa pinsan. "That's not it! Binibilog ka niya, binibilog niya kayo to see Kalli differently and to hate her."

Kailan ba ako nagsalita against sa kapatid ko? Why I can't remember a time I talking ill about her?

William stood up and looked at his cousin seriously, nasa bulsa ng suot niyang pants ang kamay niya at alam ko ang ibig sabihin noon. He was trying his best not to land a punch on his cousin. "Bro, you are talking about Calleah right now."

"So?" maang lang akong nakatitig sa mga nangyayari at habang pinapanood ang mga pag-aaway nila ay parang hindi na siya si Ilog. He's different from my Riverdale.