TOZKOPARAN "TEŞKİLAT"

Bölüm 39

Alevden...
Kuzenim Öykünün attığı vidyoyu izliyorum.
E bana nasip olmadı.Oh olsun hiçte acımıyorum.
Artık acıma devri bitti.Vidyoyu birkez daha oynatacakken odaya Elif daldı.Doğru ya ben kilitlemeyi unuttum.

Alkışlayarak yanıma yaklaştı.

Elif:Bravo Alev Betül Erdemoğlu bravo.

Ha bu olayı diyor.

Alev:Elif eğer öğ-

Elif:Yok öğüt değil.Kalpsiz birinin hikayesi bence sana tanıdık gelmiştir.Çünkü ana karakter sensin.

Alev:Bak-

Elif:Nasıl bu kadar acımasız olursun!Senin için dünya canımı sıkanın canını yakarımdan mı ibaret!Bugüne kadar her yaptığına göz yumdum.Elif sinir hastası zor bir eğitimden geçmiş.Ama olmuyor bu kadarı fazla.
Sana tek sözüm.KARDEŞİN OLMAKTAN UTANIYORUM!

Kapıyı çarparak çıktı.Bu kalbimde bi sızıya neden olmuştu.Vicadan azabı mı?Yok ya bu sözler mi benim canımı sıkacak.Ben pişman olmam.Pişman ederim.
*Aferin geri zekalı*Sus bi.Of sıkıldım artık.Bugün çıkıyoruz burdan.Hemen yatağı toparladım.Üstümü değiştirip odadan çıktım.Peki ben nereye gidicem.
Onların yanına gidemem.Neyse bulurum ben.
En iyisi Öykünün evine gitmek.Zaten tek yaşıyor.

Öykünün evine gelince kapıyı çaldım.Biraz bekledikten sonra açtı.Beni gördüğüne şaşırmıştı.Yalan yok bende şaşkınım.Önce sorgu suale çekti.Hepsini geçiştirip kendimi yatağa bıraktım.Nedense gözlerim ağrıyordu.

Alevin kabusu.....
Gözlerimi bi ormanlıkta açtım.Gerçekten rüya görmekten sıkıldım.Biraz ilerledikten sonra bi uçurumun kenarına geldim.Arkamdan biri yaklaşıyordu.Ona dönünce yüzü bulanıktı.

"SENİN KARDEŞİN OLMAKTAN UTANIYORUM!!!"

Bu sözün nerden tanıdık geldiğini düşünürken.
O kişi uçurumdan aşağı itti.Sert bir zemine düştüm.
Ve birden toprağa dönüştü.Ben kalkacakken iki el kolumdan tutup toprağa çekti.Toprağın içine girince bi mezarlıktaydım.Karşımda dikkatimi çeken yazıya baktım.ELİF KIRŞAN yazıyordu.Ne oluyo lan!

Tekrar yüzü bulanık olan kız bana yaklaşıp karnıma bıçak sapladı.Bıçağı çıkarınca karaciğerimde bıçağa saplanmıştı.Gözlerim kapanırken yine aynı sözü duydum.

"SENİN KARDEŞİN OLMAKTAN UTANIYORUM!!!"

Tekrar gözlerimi açınca suyun içindeydim.Yüzerek çıkmaya çalıştım.Ama ayağıma yosunlar bulaşmıştı.
Beni aşağı çekiyordu.Sular ağzıma girmeye başlamıştı.
Yine aynı sözü duydum.

"SENİN KARDEŞİN OLMAKTAN UTANIYORUM!!!"

"SENİN KARDEŞİN OLMAKTAN UTANIYORUM!!!"

"SENİN KARDEŞİN OLMAKTAN UTANIYORUM!!!"

"SENİN KARDEŞİN OLMAKTAN UTANIYORUM!!!"

"SENİN KARDEŞİN OLMAKTAN UTANIYORUM!!!"

Kâbus biter.....

Yerimden sıçrayarak kalktım.Ne biçim rüyaydı pardon kabus.Ben vicdan azabı mı çekiyorum?Neden kalbim acıyor.İçimde tağrif edilemez bi his var.Sanki birinin acısını hissediyorum.Ama kimin?Yada neden?
Anlamadığım bi şekilde gözlerimden yaşlar gelmeye başlamıştı.Öykü bu halimi görünce sıkıca sarıldı.