zawgyi
အေမ့၏အလုပ္ခန္းထဲမွာ ထိန္းသိမ္းထားဆဲျဖစ္သည့္ အေမ့၏ပန္းပု႐ုပ္ႂကြလက္ရာမ်ားကို တစ္ခုခ်င္း အေသးစိတ္လိုက္ၾကည့္ေနသည့္ Taehyung ။
ၾကယ္သီးႏွစ္လုံး ျဖဳတ္ထားသည့္ရွပ္ေၾကာင့္ လွစ္ဟေနသည့္ လည္တိုင္ႏွင့္ရင္ဘတ္တို႔မွာေတာ့ နီညိုေရာင္အမွတ္အသားတို႔က တစ္စြန္းတစ္စ ထင္းလ်က္ရွိသည္ ။
Jungkookကေတာ့ စင္တန္းကိုအမွီျပဳကာ Taehyung၏လႈပ္ရွားမႈကို မ်က္ႏွာမလႊဲတမ္း စိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။
" သမၼတႀကီးကို ဖုန္းမဆက္ဘူးလား... သခင္ေလး..."
" ငါ ဖုန္းဆက္လည္း သူက အားမယ္ထင္လို႔လား.. ငါ အိမ္မွာ ရွိမရွိဆိုတာကိုေတာင္ အမွတ္ရရင္ ကံေကာင္း..."
" သမၼတႀကီးက သခင္ေလးကို ဂ႐ုစိုက္ပါတယ္..."
" ဟုတ္လား.. ငါကေတာ့ အဲ့ဒီလို မခံစားရဘူးပဲ..."
အေဖျဖစ္သူႏွင့္ ပတ္သက္တိုင္း ခပ္ေပါ့ေပါ့သာ ျပန္ေျဖတတ္သည့္ အညိုေလးေၾကာင့္ Jungkook ပင့္သက္ရွိုက္လိုက္သည္ ။
သမၼတႀကီးက မအားလပ္ဘူးဆိုတာမွန္ေသာ္လည္း Jungkookကိုဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး အညိုေလး၏အေျခအေနကို ေမးတတ္သည္ ။
အဲ့လိုအခ်ိန္တိုင္းလည္း သားျဖစ္သူႏွင့္ဖုန္းေျပာရန္ေပးရမလားဆိုေတာ့လည္း မေပးခိုင္း..။
တကယ္ေတာ့ သမၼတႀကီးႏွင့္ အညိုေလး၏ အက်င့္စရိုက္က သားအဖမွန္းစစ္ေဆးစရာမလိုေအာင္ပင္ ထပ္တူက်သည္ ။
" အေမ့ရဲ႕လက္ရာေတြကို ယူသြားလို႔ရရင္ ေကာင္းမွာပဲ..."
" အဘြားကို ေျပာၾကည့္ေလ.. သူ ေပးေလာက္မွာပါ.."
" ေတာ္ပါ.. သူနဲ႕ စကားမေျပာခ်င္ဘူး.."
Taehyung ဂ်စ္တစ္တစ္ျပန္ေျဖလိုက္ၿပီး ခဏၾကာ အေမ့၏အလုပ္ခန္းမွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းၿပီးမွ Jungႏွင့္အတူ စံအိမ္ေတာ္ထဲကို ျပန္ဝင္လာခဲ့သည္ ။
" ေကာင္းေကာင္း ၾကည့္ခဲ့ရဲ႕လား.. Taehyung.."
ဧည့္ခန္းထဲမွာ လူစုံလ်က္ရွိေနကာ အဘြားက သူ႕ကိုလွမ္းေမးလာလွ်င္ Taehyung ေခါင္းတစ္ခ်က္ ဆတ္ျပလိုက္သည္ ။
" အေမ့ရဲ႕အလုပ္ခန္းေသာ့..."
ပိုင္ရွင္ျဖစ္သည့္အဘြားထံ Taehyung ဦးတည္လိုက္ရင္း အေမ့၏အလုပ္ခန္းေသာ့ကို ကမ္းေပးလိုက္သည့္အခါ အဘြားက သူ႕လက္ထဲကိုသာေသာ့ျပန္ထည့္ေပးသည္ ။
