Part 19

5.1K 342 42
                                    

JEONs(Part 19)

"ထယ်ယောင်း....
အန်တီတို့....ထယ်ယောင်းနိူးလာပြီ....."

ထယ်ယောင်းမိဘတို့က အပြေးလာပြီး....

"သား......ရလား....ဘယ်နားနာနေသေးလဲ..."

"အာ့...."

"အရမ်းမလှုပ်နဲ့အံုးသား.....ဗိုက်က ချုပ်ရိုးတွေပြယ်မယ်....."

"သား..လေး.......ကျွန်တော့်.....သား....."

"ရှိတယ်နော....သားလေးရှိတယ်....."

"ကြည့်မယ်....အင့်....ကျွန်တော့်..သား...ကို....
အ့...."

"ခေါ်လာပေးမယ်....မထနဲ့လေ....သား...
ခဏပဲ....ခဏပဲစောင့်နော...."

"အင်း....."

မျက်လံုးပွင့်တာနဲ့ သူ့သားလေးကို ရှာပြီး အခုခေါ်လာပေးမယ်ဆိုလို့ အခန်းတံခါးဘက်ကိုပဲ အကြည့်ရောက်နေတဲ့ ထယ်ယောင်း....

"ရောက်လာပါပြီ......"

nurseမက ကလေးကို ချီကာ ထယ်ယောင်းရဲ့ လက်မောင်းပေါ် အသာချပေးလိုက်သည်....

ကလေးကို တစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်နေတဲ့ ထယ်ယောင်း
က ဘာမှလည်း မပြော.....ခဏတော့ မျက်ရည်များ ပေါက်ပေါက်ကျလာတော့သည်.....

"ဟင့်အင့်......အင့်....."

"သား.....မငိုနဲ့လေ..."

"ဟင့်....ကျွန်တော် ပျော်လို့ပါ....အင့်....
ကျွန်တော့် သားလေး......."

"အင်း.....ဟုတ်တယ်.....မင်းရဲ့သားလေး...."

"ဟင့်......အင့်....."

မျက်ခံုး......
နှာခေါင်းပွပွလေး.....
နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေး....

တကယ်ပဲ ဂျွန်နဲ့ချွတ်စွတ်ပါပဲလား.....
အဲ့တုန်းက အိပ်မက်ထဲမှာ တွေ့ခဲ့တဲ့ Appaသားလေးပဲ....

"ထယ်ယောင်း.....မငိုတော့နဲ့လေ.....
မင်းအားတင်းထားပြီး မြန်မြန်ပြန်ကောင်းလာအောင် လုပ်ဖို့ လိုတယ်လေ.....ဒါမှ မင်းသားလေးကို ထချီပြီး ဂရုစိုက်ပေးနိုင်မှာ...."

"အင်း....ငါအဲ့လို လုပ်မယ်....အင့်....."

ပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်တွေကို သုတ်ဖယ်နေတဲ့ ထယ်ယောင်းက ခုဏကတည်းက သူ့သားလေးဆီက အကြည့်မလွှဲ.....

JEONsNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ