Benim Babam Kötü![Düzenlemede]

Part: Güle güle dayı.

Iy okumalar ~

×××××

Ateş Aslan.

Dayımın beni tutamaması ve kucağına beni yanlış alması ilk defa bebek tuttuğunun kanıtı oldu.

Burası dizilerdeki gibi olmaya başlayınca kendimi başrol kız gibi hissetim.

Yanlız heycan veriyordu!

Tabi bir anda dayımın bağırması ve kulaklarımın kanaması, olana kadar heycan verdi bu durum.

Korkuttu yalnız.

"Ateş! Ailemden uzak dur ablama yaptığın yetmedimi!"

Dayımın sesi kızgın olduğunu kanıtlıyordu ama titremesi? Gerçekten ablasını sevdiği anlamına mı geliyor?

Ateşe döndüm sadece soğuk şekilde bize bakıyordu, derin nefes verdi. Dudakları sırıtsa bile gözleri boştu.

"Kızımı ver"

Sesi havadanda soğuk çıktı, ama sırıtması dudaklarından ayrılmıyordu.

Çok yakışıklı görünen heykel misali adama şaşırarak baktım. Selen neden Ateşi sevmedi?

Ateş uzundu, esmerdi, yakışıklı, zengin adamdı. Tamam karakteri kötü olabilir doğru ama bence Ateş kitapta çok açılan birisi olmadı.

Her insan çocuk olmadı mı? Küçükken tatlı hayalleri olan hani, tabi şuan Ateşe çocuk demek saçma olur ama, merak.

Seni canavara çevirecek ne olabilir?

Bazı adamların ellerinde silah vardı, ben nedense ne korkuyordum, nede endişeleniyordum!

Aksine eğleniyordum!

"Ne kızı? Sana yeğenimi vereceğimi mi düşündün? Ateş sen kendinden başkasını asla düşünmezsin!"

Doğru.

"Mert! Son kez uyarıyorum kızımı bana ver!" Ateş bu sefer sırıtmıyordu aksine kaşları çatıldı!

Bize doğru adımlamaya başladı, dayım geri geri gitmeye başladı.

"Cesedimi çiğnemeden yeğenimi alamazsın!" dayım baya seviyormuş beni. Benimle şantaj eder sandım ama tam tersi...Kusura bakma Mert.

Konu Ateşti ama kimseye acımayan biri, dayıma asla acımazdı!

Babama döndüğümde sırıttı "Nasıl istersen."

Silah sesiyle bir anda beni saran eller kayboldu!

Ne ara buralara geldik?

Yere düşücem korkusu beni fena kapladı ama kendimi sert toprağa düşmüş hayal etmeye başladım.

Nedense ne sert ne yumuşak bir şeye başım *tuk* sesi çıkardı, Ateşin koluna düştüm!

Ateş düşmeden beni kaldırdı ama acıdan kıvranan dayıma ağlayarak baktım! Bu zamana kadar ağlamayan ben şimdi Mert için göz yaş döküyordum.

Benim yüzümden oldu! Seni şerefsiz!

Dayımın biri topuğuna sıkmıştı!Çığlıkla dayıma ellerimi uzattım.

Ateş Merte sırıtarak baktı, sinirle göğsüne vurdum küçük elimden bok acı gelirdi! Bana en azından dönmesini sağladı! Dönünce bir elimle yakasına yapıştım diğer elimlede dayıma işaret ettim, ve ağladım.

"Ölmesini mi istiyorsun?" diyen ciddi sesi sinirimi bozdu, sözlerine ağladım bu sefer!

Ağlamak istemiyordum ama bedenim beni dinlemiyordu!