Dreaming Upon the Celestial : My Life In 2033

CHAPTER 4

Liyen.

Napatitig ako sa bintana ng kotseng sinasakyan namin, nandito ako sa backseat katabi ko yung anak nung lalaki, habang siya ang nagda-drive.

Nasan kayang lupalop kami ng mundo? Everything is really unfamiliar to me, at nasisiguro kong wala kami sa province kung saan ako talaga nakatira. Pero nasisiguro ko ding wala kami sa city.

Ibang iba ang paligid dito, sa magkabilang gilid ng kalsada ay may mga malalagong puno na kulay orange ang dahon,Sa right side ay isang malawak na farm at sa left side naman ay parang isang bundok na patag yung taas, ngunit nakakagulat na sa taas non ay maraming nagtataasang mga buildings.

Sobrang ganda ng pagkaka-design ng paligid at nakakapagtaka ding walang traffic.

Out of my will. Tumingala ako pero agad akong napasandal ng makitang may lumilipad na sasakyan. Napakurap pa ako ng ilang beses at sinubukan ulit silipin baka namalikmata lang ako, pero after a seconds may dumaan nanaman.

Jusko po! Kinilabutan ako bigla.
Totoo ba yung nakita ko? Yu-yung mga kotse lumilipad na! Nananaginip nga lang yata ako.

Naghihinala na talaga ako sa sarili kong baka naka hithit ako. Sobrang imposible talagang mangyare yun. Hindi na lang ako sumilip ulit sa bintana at tinuunan na lang ng pansin etong lalaki sa harapan ko.

Pero di lang nag tagal ay may nahagip nanaman yung mata ko sa unahan namin, at di nakatakas sa paningin ko yung dalawang machine na nasa gilid ng kalsada, tapos sa harap nila ay may dalawang straight at magkahiwalay na kulay dilaw na bakal, sa gitna non ay may space na dinadaanan ng mga tao. Parang nagkaroon ng fence sa pedestrian.

Maya-maya lang ay biglang umataras pabalik yung bakal at humarang naman sa mga taong dadaan sana sa pedestrian.

Woah!

"Na-nasaang lugar tayo?" I ask him, sinulyapan niya ako sa rearview mirror ng may pagtataka.

"Pina-ti-tripan mo ba talaga ako?" Sagot niya ngunit hindi ko malaman kung naiinis ba siya. I sigh dapat ko bang sabihin sa kanya ang totoo? Nah! Baka idala na niya ako sa mental. Fine! Hindi na ako magtatanong. I'll find it on my own.

"How did we end up to each other?"
Nah! Hindi ko talaga maiwasang mag tanong ehh. Di niyo naman ako masisisi kasi para talaga akong walang muwang sa mundo. Hello, kung totoong year 2033 to gaya ng sabi ng lalaking to, which is 13 years after the present time, wala talaga akong nalalaman sa mga nakaraan at nakalipas na 13 years. Bigla tuloy akong na curious kung paano ko siya nakilala.

Tinignan niya ulit ako pero this time bigla siyang sumeryoso, kaya kinilabutan tuloy ako. I gulp three times when he started to speak.

"Are you curious why we end up from each other?" I nods. At seryoso siyang tinitigan mula sa rear mirror.

"Kasi...

"kasi?"

"Kasi ginayuma mo ako"

"Ahh! Ganun pal... WHAT?"
Bigla naman siyang tumawa kaya naningkit yung mata ko. Seryoso ba siya? Swear di nakakatuwa. I never been that desperate to use magic poison just to get someone. Mapapatay ko na talaga tong lalaking to.
Daig pa niya ang naka drugs.

"Pfft! Don't kill me in your mind"
He said, what did he say? Did he just read my mind? And there he chuckle.

"I'm innocent, i didn't read your mind"
Depensa pa niya. Hindi na lang ako umimik at inirapan na lang siya.

"Ang cute mo kasi ngayon kaya ang sarap mong asarin" he added, napatitig na lang ako sa kanya.

Subukan ko kayang sabihin sa kanya? Nah! Ano namang sasabihin ko? Na galing ako sa 2020? Hays! Tatawanan niya lang ako at saka hindi din naman yan maniniwala for he believes we are now in modern time. Hindi na kaya uso yung mga magic - magic ngayon, pero haller.