Dreaming Upon the Celestial : My Life In 2033

Chapter 14

LIYEN

While I was staring at Liyan whose sleeping beside me in his bed. I felt weird. I gently touch his face and kissed his forehead.

"You're my rest baby boy!" Kahit na natatakot ako sa responsibility pero ang makita ang inosente niyang mukha ay nakakawala ng stress at alalahanin. He's like a energizer.

I heave a deep sigh and lay beside him. Hindi ko na alam kung nasan ako sa mga panahon na to. Hindi ko alam kung panaginip pa ba to o binabangungot na ako. Sobrang nakaka overwhelmed na ang mga nangyayare. Ni hindi ko na nga alam ang pagkakaiba ng reality at dreams eh.

Napabuntong hininga ulit ako ng maalala ko kung paano umiyak si Liyan at nakatulog sa balikat ko. Bakit ganon ang ugali niya towards his lola hindi ko alam ang name.

-KNOK-KNOK-

Agad akong napatingin sa pinto ng may kumatok. Gosh! I checked my phone and it's exactly 10 in the evening. I just saw this phone in this room. Nakita kong maraming emails and messages na naka adress kay Liyen Eleanor Laureño, which is sakin ako. It's odd how my last name changed.

"Love!" Naramdaman kong may pumasok sa pinto ng kwarto ni Liyan, kaya nag pretend ako na natutulog na. I faked my snores to convince him that I already asleep.

Shit! Ayaw kong matulog sa tabi niya huhu. Mas ok na ko sa tabi ni Liyan kaysa sa tabi niya.

Naramdaman kong hinawi niya yung buhok na humaharang sa mukha ko at hinalikan ako sa noo. Geez! That gives me chills.

"Good night, love."

————

"GOOD Morning ma'am!" A middle age lady greeted me as soon as I enter the kitchen. Mukhang balik nanaman sa trabaho yung mga katulong dito sa bahay. Kasi may bagong mukha nanaman akong nakita. Gusto ko pa naman sanang magluto kaya lang nagluluto na si Manang Esme...

Wait...Manang Esme? Napabalik ako ng tingin sa babaeng nagluluto.

"Lo-lola?" I recognize her through that big mole in her face. Nilingom namam niya ko, no. Not specifically to my face but to that small watch necklace na nasa leeg ko.

This was the necklace na binigay niya sakin nung makilala ko yung siraulong kapatid ni Ace.

"Lola ikaw nga! " I excitedly hugged her while she just smiled at me. Kahit weirdong weirdo na ko sa matandang to, hindi ko rin batid kung bakit niyakap ko siya. Marahil ay dala ito ng pagkamiss kila mama, at isa pa siya lang yung tanging tao na nakakaalam sa totoong ako.

"Kumusta?"

"love... I guess you already knew Mrs. Santiago ." Pareho kami ni lola tumingin kay Ace. Wait.. nakikita niya si lola? Napakurap ako ng ilang beses. Hindi nga!?

"Na-nakikita mo siya?" I point out lola na ikinakunot ng noo ni Ace.

"Ofcourse. " Kunot ang noo kong sinulyapan si lola na kasalukuyan paring nakangiti sa akin.

"Mrs. Vallierez, Ariena Santiago" pakilala ni lola habang nakangiti. Pero yung ngiti niya... Parang may something. Isa pa, yung nagtaasan yung balahibo kung binangit niya yung Mrs. Vallierez. Geez!