Dreaming Upon the Celestial : My Life In 2033

CHAPTER 15

Liyen.

Ahhhhhh! Ilang beses akong gumulong sa higaan ko. Matapos ng nakakadiring ginawa ko. Pero alam niyo ba kung anong mas nakakadiri?

Biglang gumalaw ang labi niya na nagpatigil sa buong sistema ko. Ngumiti siya sa pagitan ng aming mga halik.

"Finally, my dad vitamins." Mabilis akong lumayo ng bahagya kay Ace at binalingan ang pasaway na batang sa wakas ay tumigil na sa pagiyak.

Umupo ako sa kama at hinawakan ang labi ko. Napasulyap pa ako sa salamin at nakita ang sarili kong pulang pula.

What the hell!!!

That was two days ago, pero patuloy paring naglalaro sa ala-ala ko ang mga halik na yon. Hangang ngayon ang lakas parin ng epekto.

Kung tutuusin pang third time na kiss na to. Shit pero yung epekto... Kyahhhhh!

Kasalanan tong lahat ni Liyan huhu.

"Mom!"
Speaking of... lumapit siya sakin habang nakapout. Aww, cute!

Ano nanaman kayang problema nito? Kailangan ko nanaman bang halikan yung daddy niya? Jeez! May kung ano nanamang kumakain ng tiyan ko.

"Bakit? May umaway ba sa baby ko?" He smiled. And shake his head.

"Then? Kailangan ko nanaman bang i-kiss yung daddy mo?" He put his hand on his mouth then chuckles. Naiiling naman ako at napangiti ng bahagya. Ilang segundo rin bago siya tumigil sa paghagikhik at humawak sa kamay ko.

"I'm hungry!" He pouted his lips. My expression softened, leveling his height. This kid is soo cuteee.

"Aww, where's lola Ariena? Bakit dika pa kumakain? Tara sa baba." Pag akay ko sa kanya. I hold his hand and lead the way to the kitchen.

Kung hindi ako makaka-alis dito, might as well accept my faith in here.

Nag ta- tantrums na ang buong pagkatao ko. Bakit ba naging nanay ako ng ganitong kaaga? Though, thirty plus na ko sa panahong to, pero still huhuhu.

"Ano bang gustong kainin ng baby ko?" Panlalambing ko. I'm no good at being a mom. I am just imitating those mothers in a k-drama that I've watched. I have also seen my mother doing this to my 5 years old cousin.

"I want pasta."

"Pasta? Ok I'll cook you a pasta ."
Thanks to my mother for teaching me how to cook pasta. Hindi ko alam na makakapag luto pala ako ng pasta ng hindi katulong si mama.

Speaking of them. Kumusta na kaya sila? I heave a sigh. I need to focus on cooking baka mamaya hindi pa magustuhan ni Liyan yung luto ko.

"You can cook? " I flinched. Liningon ko yung pinangalingan ng boses at hindi ako nagkamali, si Ace nga. Mabilis akong napaiwas ng tingin sa kanya.

This is so awkward. Easy Liyen. Then suddenly flashbacks what happened two days ago. I bit my lower lip as a I awkwardly gaze at him. I felt my chicks burning when i met his gaze.

My heart hammered loudly. Nasan na ba kasi si lola Ariena?

"O-ofcourse, a-nong tingin mo sakin? Kain lang ng kain pero di marunong magluto? G-gusto mo rin ba?"
Why am i stuttering? Ugh!

Ang awkwarddd!

"Yeah"
Silence filled the whole room after he seated on his usual seat. I caught him staring at me. How can he still talk to me like nothing happened?