♡Familie♡

Hoofdstuk 13:

SANNE..?..

Ja Sorry dat ik zo binnen val maar ik dacht dat je hier wel al zou zijn dus Sorry voor de overlast. Ze gaat zitten op mijn bed en ik ga naast haar zitten.
Ik: geeft niet hoor.
Ik: maar waarom ben je hier, wil je het me vergeven?
Sanne: ik ben hier om te zeggen dat ik heb nagedacht over wat er is gebeurt de laatste tijd, en ik begrijp wel waarom ik jou niet begreep maar ik kan mij gewoon niet voorstellen hoe jij dit allemaal wel meemaakt in je ééntje want ik zou dat nooit kunnen. Ik snap ook niet waarom ik zo boos was want ik heb juist heel veel bewondering voor je en nu juist nog meer dus het spijt me heel erg.
Ik: Aahh zeg dat nou niet het spijt mij ik had het jou gewoon moeten vertellen, maar betekend dit dus dat je het me hebt vergeven?
Sanne: ja natuurlijk daar zijn we toch beste vriendinnen voor en het is juist nog veel leuker dan eerst want nu kunnen we samen superhelden zijn en begrijpen we elkaar meer nu we allebei krachten hebben.
Ik: ja inderdaad nu kunnen we het samen geheim houden en bijna gewone vriendinnen zijn.
Sanne: en nu kunnen we samen je moeder gaan zoeken zonder geheimen voor elkaar of moet je mij nog iets vertellen?
Ik: ik heb nu echt alles vertelt maar wil je dat echt voor mij doen?
Sanne: Ja natuurlijk ik kijk tegen je op en als ik jou kan helpen ben ik pas tevreden ;^ D .
Ik: Aaaah ik heb je echt gemist! 

Sanne: Ik jou ook maar nu even het belangrijkste voor bijna gewone vriendinnen, Stap 1: ik las in een tijdschrift dat normale vriendinnen ( of bijna normale vriendinnen ) het altijd moeten bespreken wie ze leuk vinden dus wie vind jij leuk?
(Zitten we te dolle.) 
Sanne: oke. eerst ik, nouwwww... ik vind die jongen die voor me zit met scheikunde echt heel knap.
Ik: en hoe heet hij en denk je dat hij je ziet staan (figuurlijk).
Sanne: hij heet Sem, maar hij ziet mij denk ik niet staan want hij heeft verkering met Floor (de populairste diva van school)
Ik: ooooeeiii! Dat is inderdaad niet best.
Sanne: en hoe zit het met jou heb jij iemand op het oog, als je snapt wat ik bedoel?!?

We beginnen allebei te lachen...
Ik: nou ja ik had van het weekend wel iemand ontmoeten.
Sanne: ja, net als wij ruzie hebben en we elkaar niet zien, krijg jij een vriendje maar: vertel... vertel...
Nu leg ik uit wat er gebeurde bij de supermarkt.
ik: maar ik kan zijn gezicht niet meer uit mijn gedachte krijgen net zoals zijn lach.
Sanne: maar waarom wil je dan zijn gezicht en stem uit je hoofd krijgen.
Ik: ik weet het niet maar ik ben gewoon bang dat ik hem nooit meer zie en dat het niet iets word tussen ons.
Sanne: als je echt bij hem past zie je hem vast en zeker nog wel een keer maak je maar ga en zorgen. En op dat moment merk ik pas dat het al half 6 is en moet Sanne snel naar huis voor haar ouders van alles denken. Als ik 's avonds in mijn bed lig denkt ik: WAT WAS DÍT EEN GEWELDIGE DAG!