♡Familie♡

Hoofdstuk 33:

Ik doe de deur langzaam open en zie tot mijn schik dat het niet Sanne is en ook geen Jack, het is...

Een mooie lange vrouw met lange blonde haren die er bekend uitziet maar waar ik geen idee heb van wat, een onbekende in andere woorden.
Ik sta stil zonder iets te zeggen met grote ogen.
Mevrouw: Hallo Emma hoe gaat het nu met jou?
Ik: wie ben jij?
Mevrouw: mag ik binnen komen dan kunnen we beter praten.
Ik: als dat echt nodig is dan oké.
Mevrouw: ja dat ik zeker nodig.
Ze loopt mijn huthuis binnen, kijkt rond en gaat op de bank zitten. Ik ga naast haar zitten en kijk haar vragend aan.
Ik: dus wie ben je en wat kom je hier doen?
Mevrouw: ik kom hier met je praten en bedanken van vorige week.
Dan opeens heb ik door wie het is.
Ik: Mam!?!
Mevrouw = mam: je hebt me door.
Ik: maar ik dacht dat je...
Mam: dat ik ver weg was met zaken?
Ik: ja dat bedoel ik.
Mam: ik heb ze uitgesteld om hier naar jou te komen en om met je te praten.
Ik: maar hoe heb je me gevonden?
Mam: uuhh moeder instinct...
Ik: maar waarom heb je zo lang niets van je laten horen tot vorige week?
Mam: ik had het druk en ik kon het gewoon niet en daar zou ik het liever niet nu met je over hebben als het kan...
Ik: oké is goed.
Mam: maar vertel eens iets over jezelf, wat er allemaal dit jaar gebeurt is enzo.
Ik: oké het begon...
Telefoon: tring tring tring
Mijn telefoon ging, het was Sanne.
Ik: Sorry ik ben zo terug.
Opgewonden neem ik mijn telefoon op.
Ik: hoi Sanne raat eens wie er hier bij mij thuis is.
Sanne: ....
Ik: mijn moeder!!!
Sanne: echt waar hoe en waarom?
Ik: om te praten en om mij te bedanken voor vorige week
Sanne: super cool.
Ik: ja dus Sorry maar ik moet dus nu ophangen.
Sanne: ja ik begrijp het doei!
Ik: ja bedankt doei!
Ik hang op en ga weer op de bank zitten naast mijn moeder.
Ik: dus waar was ik oohh ja dit jaar, het begon...
En zo vertelde ik zo wat alles in de kleinste samenvatting.

2 uur later:
Ik: maar waar over nacht je en als je wilt mag je natuurlijk blijven eten.
Mam: ik overnacht vanavond ik het hotel 'Goedenacht' hier vlakbij.
En weet je wat, we eten wel een pizza bij een pizzeria en ik betaal.
Ik: ja goed idee.

We lopen naar een luxe pizzeria in de buurt en gaan daar aan een tafeltje zitten. We wachten tot de ober aan ons vraagt wat we willen eten. Mijn moeder neemt een pizza speciaal (een pizza met van alles en nog wat erop) maar dan wel zonder ananas wat daar is ze allergisch voor ( heel tragisch) met cola en ik neem een pizza met spinazie (gezond en lekker) met appelsap want ik mag eigenlijk geen frisdrank met mijn (normale) beugel die er ook nog eens bijna uit mag.
En we beginnen nu weer met een gesprek.
Ik: Maar hoe lang blijf je nog hier als ik vragen mag?
Mam: Nog 3 dagen.
Ik: 3 DAGEN NOG MAAR!!!
Mam: ja ik ben hier eigenlijk niet alleen om je te bedanken en om te praten want ik kom je een belangrijke vraag stellen en het komt misschien als een schok aan bij jou en je moet een grote stap maken.
Ik: ja kom op met die vraag, ik word er zenuwachtig van.
Mam: ik weet dat we veel tijd moeten inhalen omdat ik er een lange tijd niet voor je was maar ik moet ook weer naar mijn thuis dus wil ik je vragen om met me mee te gaan.
Ik: wow.... (die zag ik niet aankomen)
Mam: ik weet dat je veel moet achterlaten maar eindelijk hebben we elkaar weer gevonden en ik weet dat het een moeilijke beslissing zal zijn maar dit zal een nieuwe start zijn voor ons allebei.
Ik: het is inderdaad een lastige keus en je kan niet verwachten dat ik nu al antwoord kan geven.
Mam: ja dat snap ik en het is inderdaad kort maar je kan morgen de hele dag erover na denken en als je dan kiest om met mij mee te gaan kan je me overmorgen (dinsdag) bellen, dan kan je inpakken en dan zorg ik voor jou vliegticket en dat je spullen mee zullen gaan, vind je dat goed?
Ik: ja, het is kort maar ik ga mijn best doen.

En kort daarna kwam de ober met ons eten maar daar had ik niet veel trek in, in niets eigenlijk.
Ik denk de hele tijd aan het voorstel en aan wat ik tegen Sanne en Jack moet zeggen als ik mee zou gaan. Nu is de rest van mijn avond verpest omdat ik nu aan niets anders kan denken.
Ik slaap niet goed en ga dus ook niet naar school (ik meld me ziek).

Om 4 uur s'middags word er aan de deur geklopt, ik doe open en het zijn Sanne en Jack.
Sanne: Héy EN hoe was het gister? , vertel me alles...
Jack: ja vertel op.
Ik: oké zullen we dan eerst maar even gaan zitten?
Sanne: ja is goed.
We gaan zitten en ik vertel ze elke minuut van wat er gebeurd was en ben dan tot slot bij het gedeelte van DE VRAAG.
Ik: Ze vroeg me of ik bij haar kwam wonen.
Even is het stil.
Jack: en wat ga je doen?
Ik: ik wil wel bij haar zijn maar ik wil ook graag hier blijven bij jullie en mijn thuis met al mijn herinneringen, niet dat ik er zoveel had in mijn eentje.
Sanne: ik zou willen dat je hier bij ons zal blijven maar het is wel je moeder, zij is je familie en ze wilt bij je zijn dus...
Jack: je moet tijd met haar doorbrengen.
Sanne: en wij zullen jou natuurlijk vreselijk erg missen maar dit is een grote kans voor jou dus die moet je grijpen.
Ik kijk ze heel vriendelijk aan omdat ik blij ben dat ze het zo goed opvatten en er voor me zijn en me steunen. Ik omarm ze en ik zeg het ze:
Ik: ik vind het fijn dat jullie het zo goed opvatten en me begrijpen jullie zijn fantastische vrienden.
Jack: we zijn er voor je.
Sanne: ja en we maken er dan morgen een extra leuke dag van, met elkaar.
Ik lach naar ze en we maken voor morgen plannen. Ik bel ook mijn moeder dat ik met haar mee ga en ze kon ervoor zorgen dat we morgen alle 3 niet naar school hoeven te gaan en er een leuk afscheid feestje van maken.
Dus ga ik met een gelucht hart naar bed, als Sanne en Jack natuurlijk weg zijn.