♡Familie♡

Hoofdstuk 21:

Als we alle drie door het deurtje gekropen zijn pak ik mijn 2 zaklampen en geef er één aan Jack en hij lach als bedankje. We blijven stilstaan en kijken naar een lange donkere gang. Ik probeer mijn zaklamp naar het einde van de gang te schijnen maar dat lukt niet doordat hij zo lang is. Als eerst wilt Sanne voorop lopen maar dan opeens toch niet meer omdat ze het toch wel eng vind dus loop ik uiteindelijk vooraan, we lopen zeker z'n 3 minuten door 1 lang gang zonder pauze. Dan komen we bij een stenen beur, Sanne probeert hem open te duwen maar geeft het al snel op.
Sanne: nou Jack dit is een klusje voor jou, ga je gang we wachten wel.

Sanne doet een stapje opzij zodat Jack erbij kan.
Op de stenen deur (die je dus niet open kan trappen ) hangt een grote kop van steen en van weer een uil. Dat valt me ondertussen dus op.
Jack probeert de deur open te duwen maar het lukt hem niet hoe vaak en hoe hard hij ook duwt het lukt hem niet.
Sanne: dan hebben we je dus toch voor niets meegenomen!
Jack: ha ha het ligt niet aan mij maar aan die deur, die krijg je echt nooit open met de hand.
Door Sanne's gezicht en Jack's commentaar moet ik vanzelf lachen.
Sanne: wat lach jij nou, dit is ernstig, probeer jij het dan maar eens.
Voor de lol probeer ik het ook en op dat moment komt er uit de stenen bek van het stenen uilen kop een papiertje. Enthousiast en opgewonden zeg ik dat er een tekst op staat.
Sanne: wat staat er dan op, leest voor...
ik: ja ja, er staat een raadsel op, er staat: