♡Familie♡

Hoofdstuk 37:

Als ik ze zo wat het hele verhaal vertelt heb:
Ik: dus wil ik je broer daar weg halen en ik heb al een plan maar daar heb ik jullie hulp bij nodig.
Sanne: we staan tot uw dienst mevrouw.

We lopen samen naar binnen en beginnen het plan uit te werken, met ieder zijn eigen rol. We bestellen eten en zijn de hele dag bezig, ze blijven logeren want ze kunnen eigenlijk nergens anders heen, en omdat ik dat super leuk vind. De volgende dag staan we vroeg op en regelen we nog de laatste dingetjes en lopen dan naar de lift in het bedrijf van Cartron. Dan staan we daar stil en splitsen we ons op want hun kunnen niet naar beneden. Ik stap de lift in, druk op het verborgen knopje, de lift gaat naar beneden, ik stap de lift uit en loop naar het lap. Ik kijk op mijn horloge die net springt naar 9:46 en we beginnen het plan uit te voeren. Mijn moeder vertelde dat Cartron er vanochtend niet is dus ik sluip zijn kantoor binnen en zoeken naar de luidspreker waar je dan iets kan zeggen en dat het dan te horen is in alle ruimtes. Natuurlijk kan ik er niets in zeggen want dan zal niemand luisteren maar als Cartron het zou zeggen wel dus hebben we gisteren een opnamen gemaakt van de dingen die Cartron zei toen hij mij belde. Ik druk op het knopje van luidspreker en speel dan de opnamen af: hallo, ik heb een mededeling want iedereen en dan ook iedereen moet nu meteen naar het adres: hauwersstraat 40 komen, het is een noodgeval dus iedereen moet nu meteen naar Hauwersstraat nummer 40 komen, en geen uitzondering, het is een noodgeval !!! 
Ik verstop me voor het geval dat en hoor dan vervolgens allemaal mens naar boven gaan met de trap en de lift, na 2 minuten open ik langzaam de deur en zie ik dat iedereen weg is. Ik loop naar het lab en druk op de knop van de soort glazen kooi waar Luwis in zit, de glazen kooi verdwijnt en Luwis is niet meer verstijfd (Luwis zie je op de foto):
Luwis: wat is er gebeurd en wie ben jij?
Ik: dat is een lang verhaal maar dat leg ik later wel uit maar nu moet je mee komen!
We rennen uit de kamer en dan word de kamer afgesloten, we zijn net op tijd en we zijn bijna bij de nooduitgang. Maar dan gebeurt
het...
Het onverwachte dat zeker niet in ons plan zat want daar stonden mijn moeder en Cartron.
Cartron: Wou je ergens heen gaan, Emma?
Ik:...
Cartron: je hebt het goed voor elkaar en het is hier nog nooit zo rustig geweest maar je hebt 1 ding over het hoofd gezien: dat je moeder aan mijn kant staat en niet die van jou.
Ik: mam, waarom?
Mam: ik ben en blijf een schurk.
(Ik kijk haar verdrietig aan)
Cartron: Je ben een erg slim meisje
jammer dat je weer de held moet uithangen, want dat is een nadeel voor ons allebei.
Ik: hoe bedoel je?
Cartron: nou, je kan mij niet helpen de wereld te veroveren en jij zal niet lang meer van de wereld kunnen genieten want het is zonde als jou gaven er niet meer is want je bent heel bijzonder, dus kunnen we jou gaven ook zo gebruiken zal die gaven van Luwis.
Ik: GA JE ME IK EEN GLAZEN KOOIEN ZETTEN !!!
Cartron: wat ben jij slim zeg!
Cartron: Carla (moeder Emma) ZAP ze in een *glazen kooien*.
Zie haalt een soort pistool uit haar zijzak en richt hem op Luwis en mij.
Ik denk bij mij zelf  ' nu zou een plan goed van pas komen. '  ik kijk voorzichtig om me heen en er schiet me een plan te binnen, hij zal niet veel tijd rekken maar genoeg om naar de nooduitgang te rennen. Dus ik verschuif voorzichtig van plaats en neem opeens een speurt naar een knopje aan de muur, ik druk erop en de sproeiers aan de muur gaan aan waardoor mijn moeder en Cartron afgeleid zijn, ik trek Luwis mee naar de nooduitgang. Ik trek de deur open en als we beiden buiten staan, zet ik een stok tegen de deur zodat mijn moeder en Cartron ons niet kunnen volgen. We lopen naar de afgesproken plek waar Sanne en Jack horen te staan, als we de hoek om gaan en Luwis Sanne ziet en andersom ook rennen ze in elkaars armen. Als ik er ook bij kom staan:
Jack: zo te zien is het gelukt.
Ik: ja Sorry het is iets later dan de afgesproken tijd, dus waarom stonden jullie hier nog.
Jack: omdat we zeker wisten dat het zou lukken, we geloven 100% in je.
Ik: waarom?
Jack: hé bent bijzonder, dapper en een super vriendin.
Ik: Aahh, dat is echt heel lief!
Ik knuffel hem ook dus staan we nu onderhand allemaal knuffelen.
Na het knuffelen kijk ik op mijn horloge en zie dat het al 9:08
Ik: we moeten nu echt gaan anders halen we het vliegtuig niet!
Sanne: ja is goed, kom we gaan!
We gaan naar het vliegtuig en stappen daar op het vliegtuig en komen met z'n vieren aan in Miami (al mijn spullen waren gisteren al naar Miami gestuurd omdat we natuurlijk weinig tijd hadden). We lopen over het vliegveld naar het huis van Sanne. Eenmaal aangekomen:
Bel: dingdong!
Deur: ieeehh!
Moeder S: Aahh Sanne je hebt Luwis!
Ze omhelsd hem met tranen in haar ogen en roept dan haar man die hem ook omhelsd en zo volgt de rest van zijn familie, ik voel me er dus erg ongemakkelijk dus loop ik naar het bos naar mijn hut/huis. Ik loop naar binnen en kijk wat rond. Ik pak mijn tas in want ik ga weg omdat ik hier niet langer kan blijven door dat mijn moeder weet waar ik anders ben. Als ik mijn hut/huis uit loop staat Sanne voor me met nog tranen in haar ogen.
Sanne: ik kan niet geloven dat je dit voor mij gedaan hebt.
Ik: je bent mijn beste vriendin e jij zou hetzelfde hebben gedaan voor mijn, ik zal echt alles voor je doen.
Sanne: kom hier...
En ze geeft me een knuffel waar ik eigenlijk wel genoeg van heb maar ik wil het moment niet verpesten dus knuffel ik haar ook.
Op dat moment ziet ze mijn tas en weet ze wat ik daar mee bedoel.
Sanne: Je gaat toch niet weg?
Ik: ik heb geen andere keus.
Sanne: je hebt altijd een keus.
Ik: ik wil ook echt heel graag blijven maar dat kan niet door ...
Sanne: je dat snap ik, maar er is ook een manier waardoor je kan blijven, bij mij en Jack.
Ik: wat voor oplossing?
Sanne: nou, door wat je voor mij en mijn familie hebt gedaan ben je iemand waar wij allemaal van houden en omdat we nog steeds een extra kamer hebben mag je bij ons wonen en bij ons gezin horen, mijn ouders kunnen je helpen met je krachten, je blijft in de zelfde omgeving en je kan gewoon school blijven volgen!
Ik: dat kan ik echt niet van jullie...
Sanne: het is geen moeite en we houden ontzettend veel van jou en
Ik zou er heel graag een ouder zusje, alsjeblieft!!!
Ik: jullie zijn een geweldige familie!
(Dat betekent ja) ze begint te lachen en we gaan nog even de hut/huis in en gaan daar nog zitten. Ik: maar ik snap niet wat ze de hele tijd bedoelde met dat ik bijzondere krachten heb.
Sanne: misschien ben je wel de speciale!
Ik: ik denk het niet, dat is wel heel ver gezocht.
Op dat moment valt het paarsgloeiende flesje uit mijn tas die ik ook mee had genomen uit het kantoor van Cartron.
Sanne: wat is dat?
Ik pak het op en lees voor wat er aan de achterkant staat.
Ik: gebruiksaanwijzing:
Drink het (hele) flesje op en wacht minstens 1 uur met iets anders te eten en/of te drinken, als je dan fel gekleurde nagels krijgt, heeft het lot gesproken want dan ben jij de Speciale!!!
Sanne: oooh, doe het oefenen het!!!
Ik: misschien is het niet veilig.
Sanne: je hebt net en leger schurken gepakt en daar was je geen moment bang voor en voor een klein flesje wel, kom op doe het nou gewoon.
Ik: je hebt gelijk.
Ik pak het flesje, trek de dop eraf en drink het flesje op. We zitten bijna een uur nieuwsgierig af te wachten maar dan gebeurt het, wat er gebeurt is namelijk....