♡Familie♡

Hoofdstuk 20:

Als het 1 uur s'nachts is en Sanne en ik zien dat iedereen slaapt zelfs de leraar, sluipen we de slaapzaal uit met onopmerkelijke kleren (donker vest, zwarte rugzak en een zwarte muts). De lichten van de rest van het huis staan nog aan maar dat betekend niet dat er nog iemand wakker is. We lopen zachtjes de trap af en het lijkt net op een undercover missie die ik wel eens op tv gezien heb. Samen sluipen we het huis door en als we de ingang van de balzaal al zien (die niet eens op slot zit) lachen we naar elkaar want we zijn al best ver gekomen met onze *missie*. We lopen de balzaal in en stoppen bij het kleed aan de muur. Het kleed zit zo vast zoals bij een gordijn die je weg kan schuiven. Sanne en ik schuiven het kleed heel voorzichtig aan de kant. Omdat hij heel zwaar is moeten we het samen doen. Als we het aan de kant hebben geschoven kijken we aandachtig hoe het in elkaar zit want we zien gewoon een muur. Maar daar hebben we niet veel tijd voor want we horen iets achter ons en draaien we ons om en zien we...

JACK daar staan.
Jack: wat zijn jullie aan het doen en waarom zijn jullie hier en niet in de slaapzaal?
Sanne: een betere vraag is wat doe jij hier?
We kijken elkaar aan tot Jack weer begint te praten.
Jack: ik kom het toch wel te weten.
Sanne: ja dat kunnen we ook zeggen over jou...
Ik: Sanne hij heeft gelijk hij komt het toch we te weten ik denk dat we het beter gewoon kunnen zeggen.
We kijken elkaar aan en ze knikt.
Sanne: ja zeg jij het maar
Ik: We hebben op internet gelezen dat hier ooit iemand een geheime kamer had gevonden en die wilden wij ook vinden een hier aan de onderkant van deze muur kwam lucht vandaan dus is achter deze muur nog een kamer en daar willen we in zonder dat iemand dat wist, maar dat is blijkbaar niet echt goed gelukt.
Jack: dat is goed gevonden mag ik jullie helpen het lijkt me wel cool?
Sanne: overleg, draai je om Jack.
Dat doet hij en we maken met z'n 2e een rontje.
Sanne: ik vind het goed, wat mankracht komt wel van pas. En je vind hem leuk dan kan je hem beter leren kennen.
Ik: ja is goed dan hebben we kracht hersenen en praatjes.
Sanne: ja en LOVE
ik: haha nee we zijn gewoon vrienden

We lachen naar elkaar en draaien ons dan om naar Jack en hij draait zich ook om.
Sanne: ja we hebben overlegt en je mag meedoen maar je moet wel doen wat wij zeggen.
Jack: is goed wat moet ik doen?
Sanne: eerst moeten we kijken hoe we achter deze muur komen zonder veel geluid te maken!
Ik: ja Sanne dat is een goeie vraag.
We kijken met z'n 3e naar naar de muur.

Dan valt opeens een scheurtje op in toevallig maar 1 van de stenen van de muur. Ik loop er naartoe en Jack en Sanne kijken aandachtig naar mij door wat ik aan het doen ben.
Ik schuif het stukje steen waar een scheurtje in zit uit de muur en stop mijn vinger erin en voel een knopje, ik druk erop en er gaat een deurtje open ((zie foto)) we kijken elkaar verwonderlijk aan en we kruipen één voor één door het deurtje (want hij is te klein om er allemaal tegelijk in te kruipen), ik als laatste schuif het kleed met moeite over het deurtje voor de zekerheid zodat niemand ons kan vinden...