SALVATORE #2: Womanizer's Little Girl

CHAPTER 27

Titig na titig ako kay Hezekiah ngayon na parang nanginginig na siya sa harap ko sa dahilang hindi ko alam. Hindi ko mahulaan kung anong emosyon niya ngayon. He looks scared, tired and hurt. I tried to understand him but I just can't. Hindi ko siya maintindihan.

Nagsasabi nga siya ng totoo pero minsan ay hindi siya nagsasabi sa'kin kung anong ginagawa niya. Hindi lahat sinasabi niya dahil may mga bagay na hindi niya sinabi sa'kin gaya nang pagsama niya kay Lean pumili ng susuotin.

"Caprice," he called but I'm too dumb to move.

Nakaupo ako sa kama niya—nakatingala sa kanya. He's standing in front of me, towering my small body. My expression is just blank while he shows me every emotions he feels right now. Nandiyan ang takot, pagsisisi, pagod at sakit.

Ang hindi ko maintindihan ay kung bakit siya nasasaktan! Nasasaktan ba siya dahil nandito akong paharang-harang sa kanila ni Lean? Ang gulo niya! Minsan pinaparamdam niya sa'king ako lang, minsan naman ay pinaparamdam niya sa'king wala lang ako sa kanya. Na pang kama lang ako.

"Why didn't you tell me? You're with Lean, you accompanied her to buy dress which you never did to me. What am I really to you, Hezekiah?" walang emosyong tanong ko na lalong nagpausbong ng takot sa mga mata niya. Ano? Takot siya sa pinapakita ko ngayon?

He walked closer to me and lean down to claim my hands. Hinayaan ko siya at hindi nagpakita ng reaksyon sa ginawa niya. Blangko lang ang ekspresyon ko, hindi ko siya hinayaang basahin ako. Para lang akong walang silbing blangkong libro. Na hindi man lang mabasa-basa dahil walang naman talagang mababasa kung blangko.

"Hindi ko sinabi sa'yo dahil hindi importante, Caprice. Hindi lang ako ang sinamahan siya, kasama ko si Kuya at Lyte, you saw them right? Wala lang iyon, Caprice. It doesn't have any meaning to me. I didn't even want to do that." His voice is pleading.

"Then why did you come with her when you didn't even want to? Oh fuck," marahan akong tumawa na may halong pait. "Parausan mo nga lang pala—"

"Damn no! Alam mong hindi ganyan ang turing ko sa'yo, Caprice! Don't say that," nagmamakaawa ang mga mata niyang pakinggan ko siya at hindi mag-isip ng kung ano-ano. "You are my girlfriend."

"Then why do I feel like I'm just your toy, Avis! You don't share you plans to me! I feel like you just took me here with you to play!"

Bumilis ang paghinga ko dahil sa sama ng loob ko sa kanya. I know this is petty but I cannot ignore it. I wanted to lessen the trigger he's giving me by making it clear to him. I wanted his assurance, I wanted his faithfulness.

"Baby, no. Listen to me, okay?" He wiped my tears that is falling now. Hindi ko man lang napansin na napaiyak na pala ako. Humigpit ang hawak niya sa mga kamay ko. "Lean and I is over. I never loved her, I don't want her and never will be. Noong nakita mong kami lang dalawa ang magkasama, akala ko nasa likod ko lang sina Kuya at Lyte kaya hindi ko na iniisip pa iyon. I'm sorry for not telling you this. I just thought it's not important so I just ignored it."

I sighed deeply to calm myself. Fuck. He's the worse. How could he make me bring the real me? Nakakainis dahil siya ang dahilan kung bakit nagugulo ako. Siya ang dahilan ng pagkakaroon ko ng pag-asa pero siya rin ang dahilan ng pagbabalik ng mga gusto kong itago na.

Alam kong wala siyang kasalanan dahil ako ang umasa. Ako ang naging malambot.

"I'm so sorry, Caprice. I promise this won't happen again. I'll update you everything about what's going on with me. Please, just don't think something worse," sabi niya gamit ang malambing niyang boses.

When he saw me fully calmed now, binuhat niya ako at siya ang umupo sa kama. He put me on his lap as I wrap my arms around his neck. Maybe I'm the one who's being shallow between us. Maliit na bagay lang iyon pero grabi na kung makareact ako.