SALVATORE #2: Womanizer's Little Girl

SPECIAL CHAPTER

"Where's Caprice?" I asked one of our maid, stressed.

Napahawak pa ako sa ulo ko dahil sa sobrang stress na binibigay sa'kin ng asawa ko. At hindi lang siya!

"She went shopping with Miss Y, Sir," she also looked stressed as she answered.

Napasabunot na lang ako sa buhok ko dahil sa mga nangyayari. Hindi pa nga nu'n nagawa mga activities niya sa school at nagleave pa si Caprice sa kompanya para lang mag shopping sila!

Hindi lang ito nangyari isang beses kundi halos araw-araw na. Sinong hindi masisiraan ng tino kung lahat ng iniwan nila ay ako ang gagawa habang nag-eenjoy ang dalawa.

And they did not even informed me! Hindi nagpaalam! Ano na ako ngayon?

Mali yata ang desisyon namin ni Caprice dahil maaga nila akong iniistress.

"We're baaaack!" At ang saya-saya pa ng boses nang bumukas ang pinto at pumasok ang dalawa.

Naka sunglasses pa na akala mo mga senyorita. Though they should be because that's how I treat them.

"Look at my outfit, Daddy!" sigaw naman ng isa habang patakbong lumapit sa'kin.

I shook my head as I carry this little version of Caprice. My spoiled brat.

Ngayon ka pa magreklamo, Hezekiah.

"Pretty right, Daddy?" Inaangat niya ang suot niyang mini sunglasses at pacute na tumingin sa'kin.

Nawala tuloy ang inis ko sa pinaggagawa ng dalawang ito. Oo na, marupok ako sa kanila.

"You're gorgeous, baby." I kissed this little devil leaned my cheek on her head.

Fuck. I love them so much.

Tumingin ako kay Caprice na busy sa paglabas ng mga binili niyang damit, sandals, at kung ano-ano pa sa mga paper bag na dala niya. I looked at the brand and sighed.

Ngumuso ako ng may napansin.

"Aren't you going to greet your husband?" I asked that caught her attention.

I glanced at me once and went back of taking her items in the bags. Binaba ko ang maliit kong anak nang sinubukan niyang bumaba.

I watched her went to her small paper bag too and did what her mother is doing. Watching them doing the same thing overwhelms me.

Kaya rin masakit sa ulo kapag parehas silang nagiging matigas ang ulo. Parehas na parehas sila. Nakikita ko ang maliit na Caprice sa anak ko kaya sa tuwing naaalala kong binully ko noon si Caprice, nasasaktan na ako sa isiping ang anak ko ang makakaranas nu'n.

I went to her this time and kissed her head once more before going to Caprice. Mukha siyang nagtatampo. Hindi man lang ako pinansin.

"What's wrong?" I asked as I hug her side and kissed her cheek.

Hindi siya nagsalita at umirap lamang. She continues what she is doing kaya napakamot na lang ako sa batok.

I can't read her these days. Bakit nagtatampo na naman ito? What did I do?

"Baby, what happened to your mom?" I asked my daughter instead.

Napaupo na siya sa sahig habang nilalabas ang mga binili nila ng nanay niya. Parehas din ng nga pinagbibili ni Caprice. From clothes to sandals. Kaya unang tingin mo pa lang sa kanila walang dudang mag-ina sila.

Fuck. I felt sa proud and happy having them in my life. Ganito din kaya kami kung buhay ang una naming anak? Well, I have so many thoughts but that doesn't mean I regret having Yvyllet in my life.