Siz hiç gökyüzüne hasret kaldınız mı?
Peki ya, yapmadığınızı bildiğiniz hâlde kendinizi suçladınız mı?
Kendi isteğiniz dışı bir savaşa sürüklendiniz mi?
Evet, bu bir savaş.
Soğuk ama bir o kadar can yakıcı bir savaş.
Tarafların bir mutlaka kaybedec...
Selamlaaaarrr bayadır yoktum buralarda maalesef :,) Çok şükür ki sınav haftamı atlattım, artık bölümlerimiz aynı düzeninde gelmeye devam edecek! Ve size de bir süprizim olsun... sınav haftam diye burayı boşladığımı sanmayın bir yandan harıl harıl karakter bulmaya çalıştım ve başarılı oldum da. Ana karakterlerimizin modeli artık belli, yakın bir zamanda da kitabın resmî instagram sayfasını da açacağım. O zaman sizi çok tutmayayım, Bölümün Şarkıları: Duman-Köprüaltı. Gripin- Vazgeçtim Ben Bugün. yirmi7- Muhtemel Aşk. Keyifli okumalar dilerim!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Meltem, henüz 10 yaşındaydı. Tatlı ve küçük bir aile apartmanında oturuyordu. Bulundukları katta iki daire vardı; karşılarındaki ikinci dairede ise sorunlu bir komşuları vardı. Adam alkolikti, küçük bir kızları vardı. Adam, her gece eve gelir, karısını ve çocuğunu boş yere döverdi. Meltem o kız çocuğuna acırdı ama elinden hiçbir şey gelmezdi. Zira kızın annesi hayata küsmüştü artık. Meltem'in annesi defalarca kendisine yardım edebileceğini söylese de kadın kabul etmemişti.
Meltem o zaman ilk nefret duygusunu tattı. Adama karşı derin bir kini vardı. Her gece ama her gece ses geliyordu o daireden, Meltem sesleri duydukça kızıyordu adama. Dünyaya. İnsanlığa. Kötülere. Kadının çığlıkları, minik kızın çığlıkları ve adamın bağrışları. Korkunç bir melodi gibi dolduruyordu minik Meltem'in kulaklarını. Meltem'in kini büyüyordu.
Onlar çığlık attıkça bir vurma sesi geliyor, ardından; "Bütün mahalle bizi dinliyor, kesin sesinizi!" Diye bir kükreyiş.
Bir gün Meltem'in annesinin canına tak etti bu durum, polisi aradı. Emniyet güçleri eve geldiklerinde adam yüzüne öyle bir maske yerleştirmişti ki minik Meltem, annesi, babası, ablası... herkes şok olmuştu bu duruma. Kadın da gülüyordu, saçları düzenliydi, makyaj yapmıştı, belliydi. Çünkü yüzünde hep morluk olur, saçları dağınık olurdu ve o morluklar artık yoktu.
Polisleri bir şekilde alt etmişlerdi. O günden sonra herşey kabus gibiydi.
Sarhoş adam her gece Meltem'lerin kapısına dayanıyordu. Meltem'in babası Kaan mimardı ve şehir dışına gitmişti o dönem. Bunu fırsat bilen sarhoş adam her gün ama her gün tehditler etti aileye. Onları öldüreceğini, hayatlarını karartacağını zırvalıyordu.
Meltem korkmuyor değildi, tırsıyordu. Ama annesi Sinem öyle umursamazdı ki zaman geçtikçe annesinin rahatlığını aldı Meltem.
Ancak bir gün bu sarhoş adam Sinem'i tacize kalkışınca Sinem daha fazla dayanamayarak kocasını aramıştı. Zira adam sürekli içiyordu ve sarhoştu. Sinem tehditleri umursamasa da bir noktadan sonra rahatsız ediciydi üstelik son hamlesi mide bulandırıcıydı. Boş bir gürültü vardı, kapısının önünde bir köpek devamlı havlıyordu sanki. Kaan ise işini yarıda bırakıp evine gelmişti olanları duyunca.
