Άρωμα υάκινθου

άρχισαν τα όργανα

Καθόμουν σε ένα παγκάκι εδώ και ώρα χωρίς να έχω παρατηρήσει οτί ασυναίσθητα κουνίομουν νευρικά.Η ώρα ήταν περασμένη περίμενα ήδη εδώ και 45 λεπτά και είχα αρχίσει να κρυώνω.

Περίμενα τον Αγαμέμνωνα που μου είχε ζητήσει να συναντηθούμε να μιλήσουμε.Είχα την ετνύπωση πως με είχε στήσει επίτηδες για να με τσεκάρει,για να δεί αν θα φύγω.Είχα αποφασίσει να περιμένω όσο χρειαστεί,αλλά είχε σκοτεινίασει,κρύωνα και η πλατεία ήταν κάπως τρομακτική.

-Κατουρίεσαι? άκουσα από πίσω μου μία εύθημη φωνή και πετάχτηκα τρομαγμένη.

Γύρισα και είδα πίσω μου τον Αγαμέμνωνα.-Πας καλά?ρώτησα εκνευρισμένη,με τρόμαξες

-Κουνίεσαι πάνω κάτω σαν να κατουρίεσαι σε παρατηρώ εδώ και ώρα

-Με παρατηρείς εδώ και ώρα?ρώτησα έτοιμη να σχολιάσω το γεγονός οτι με ειχε αφήσει να περιμένω μόνη μου.

Αυτός όμως δεν είπε κάτι,δεν σχολίασε καν το γεγονός οτί είχε αργήσει και αποφασίζοντας να παίξω το παιχνίδι του δεν το σχολίασα ούτε εγώ.

-Λοιπόν?είπα αποφασίζοντας να μπώ κατευθείαν στο θέμα.

-Λοιπόν?με ρώτησε και αυτός με μια φωνή που αποκάλυπτε οτί ήταν έτοιμος να γελάσει.

-Μαζευτήκαμε εδώ σήμερα..ξεκίνησα να λέω ,αλλά παρέμεινε να με κοιτάζει ανέκφραστος οπότε συνέχισα.Γία να μου ζητήσεις συγγνώμη και να ανακαλέσεις τα όσα είπες.

Τα παραπάνω τα είπα επίτηδες με ψεύτικη επίσημη φωνή για να κρύψω το πόσο αμήχανη αισθανόμουν για όσα έλεγα.

-=Δεν θα μπορέσουμε να συζητήσουμε για τίποτα αν είσαι τόσο σφιγμένη,είπε και ήταν σειρά μου να μην του απαντήσω.

Στην συνέχεια με κοίταξε και αναστέναξε.Τώρα το ύφος του ήταν σοβαρό.

-Κοίτα Θεοδώρα ζητώ συγγνώμη για το τρόπο με τον οποίο σου μίλησα.Ζητώ συγγνώμη που σε έκαναν να κλάψεις.Για όσα πιστεύω όμως δεν μπορώ να ζητήσω συγγνώμη.

Τον κοίταξα διερευνητικά και κούνησα το κεφάλι μου.Δεν μπορούσα να του κρατήσω κακία για όσα πίστευε η απορία όμως μου παρέμενε και συνδιασμό με μία πικρή αίσθηση.Ήθελα πάρα πολύ να έχει μια καλή γνώμη για μένα.

-Θες να μου πείς από που οδηγήθηκες σε αυτό το συμπέρασμα?τον ρώτησα

Για λίγο με κοίταξε και θα ορκιζόμουν οτί είδα στα μάτια του σκέτη,απόλυτη και βαθεία θλιψη.Στην συνέχεια ήταν και πάλι ανέκφραστος.

-Σε έχω παρατηρήσει αλλά στο χέρι σου είναι να αλλάξεις γνώμη.Κοίτα Βιολέττα αύριο αρχίζουν οι παρακολουθήσεις θα περνάμε πάρα πολύ χρόνο μαζί.Θέλω να έχουμε μια ευγενική τυπική σχέση για να μπορέσουμε να συνεργαστούμε.Εγώ σοβαρά θέματα.Ξέρω οτί οι περισσότεροι κάνουν δεσμούς με τους γύρω τους αλλά εγω απλά δεν μπορώ.Εγώ...

Σταμάτησε απότομα να μιλάει και κατάλαβα τι έκανε.Δεν ήθελε να μιλήσει για αυτό.Όσο κοντά του ερχόμουν αλλό τόσο μακρία του θα με έδιωχνε.

Με το ζόρι συγκράτησα ένα χαμόγελο.Δεν ήξερε με πία είχε μπλέξει.

.............................................................................................................

 POV Μαρίας

Είχαν περάσει τρείς μέρες από το περιστατικό με τον Τεο και απο τότε ήταν σαν να μην συναίβει.Είχαμε συναντηθεί στην σχολή τρείς φορές αλλά δεν φαινόταν να έχει αλλάξει κάτι.Ίσως ήταν λίγο πιό απόμακρος και ακόμα πίο αγενής.Σχεδόν δεν μου μιλούσε.

Αυτό βέβαια μέχρι να χτυπήσει η πόρτα γιατί μόλις την άνοιξα τον είδα να στέκετε μπροστα μου.

Γία λίγο τα έχασα,δεν ήξερα καν οτί ήξερε που μένω.

-Τι κάνεις εδώ?ρώτησα μόλις κατάφερα να αναπνεύσω

-Ήρθα να σου φτίαξω την μέρα είπε με ένα πονηρο χαμόγελο

-Και πως ακριβώς μπορείς να το κάνει εσύ αυτό?ρώτησα και το χαμόγελο του μεγάλωσε ακόμα πιο πολύ.

-Με μία συμφωνία,είπε και με κοίταξε χωρίς να προσθέσει κάτι άλλο.