Leya'ya neler döndüğünü soracaktım ama kendisinin gelip bana anlatmasının daha iyi olacağını düşündüğümden hiçbir şey duymamış gibi davranmaya karar verdim.
Zaten Defne ve Leya bir daha niye görüşsünler ki?
Leya ile beraber içeri geçtiğimizde Ülkü ve Deniz beraber film izlemeye başlamıştı. O yüzden onları rahatsız etmek yerine Leya'nın odasına gittik.
"Tuana, bugün Alper'in evine gidip kamera görüntülerini almaya benimle gelir misin?"
"Ben gelirim de Ülkü'ye haber verecek miyiz?"
"Ülkü ve abim daha yeni barıştılar. Bırakalım da beraber vakit geçirsinler. Zaten onun benim yüzümden bu işe bulaşmasını istemiyorum."
Leya'yı onayladıktan sonra hazırlanmak için odama gittim ve yaklaşık 15 dakika Leya ile birlikte sonra abime bir bahane uydurup evden çıktık.
Leya'nın bana tarif ettiği şekilde Alper'in evine gittik. Alper evi dağın tepesinde olduğundan yol çok uzun sürmüştü. Bu yüzden arabadan indiğimde her tarafımın ağrıdığını hissettim. Leya'ya baktığımda onun da benden pek farkı olmadığını gördüm.
"Alper cidden zenginmiş. Benim hayatım boyunca harcadığım para bu evin iki aylık kirasına bile yetmez."
Alper'in zenginliği hakkında konuşmayı bırakıp eve girebileceğimiz bir yer aramaya başladığımızda bahçedeki ön kapının çevresinde iki güvenliğin beklediğini gördük. Böyle bir evde hiç güvenlik olmayacağını akıl edememek bizim suçumuzdu.
Ön kapıya hiç yanaşmadan arka taraflara göz attığımızda villanın zemin katındaki küçük mutfağın penceresinin açık ve içinde kimsenin olmadığı farkettik. Pencereden sessizce villanın içine girdiğimizde hemen içeriyi aramaya başladık.
Bazı odalar kilitli olduğundan içerisinde ne olduğuna bakamadık. Anahtarları bulmaya vaktimiz yoktu çünkü her an bir güvenliğe yakalayabilirdik.
Yarım saatin sonunda daha zemin kattaki odaları yeni bitirmişken yukarıya çıkan merdivenlerden birinin ayak seslerini duyduk. Ayak seslerini duyar duymaz elimizden geldiğince sessiz bir şekilde mutfak penceresinden villadan çıkıp ağaçların yanındaki çalıların arkasına saklandık. Sesler kesilince de yakalanma riskini göze alamadığımız için arabaya geri döndük.
"Az kalsın yakalanıyorduk. Bence geri dönmemeliyiz. En azından bu günlük kamera odasını unutup eve gitsek daha iyi olur."
"Aynı fikirdeyim. Hadi eve gidelim. Bana bu günlük bu kadar macera yeter."
Yolculuğun yarısında pek konuşmadık. İkimiz de yorulmuştuk. Bu sessizliği bozan Leya oldu.
"Defne haklıydı. Onu yeniden göreceğim. Başka çarem kalmadı."
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
