Geçmişin izleri

4 Bölüm : Korkuyorum.

Evet yeni bölüm ile karşınızdayım. Dersler yüzünden pek yazamadım bu aralar.

İyi okumalar:)

...

4 Bölüm : Korkuyorum.

Alarmın sesiyle açtım gözümü bu gün Efe ile ben şarkı yarışmasına katılacaktık. Evet onu görünce heyecanlanıyor, ve kalbim çok hızlı atıyordu.

Mavi gözlerinin ardında sanki sakladığı duyguları çıkarmaktan korkuyordu. Ve onunla biraz arama mesafe koymam gerekiyordu. Çünki tekrar kırılmaktan acı çekmekten kaybetmek'ten.

Korkuyorum.

Ama ondan nasıl uzak kalıcağımıda bilmiyordum.

Odamın kapısının açılmasıyla o tarafa baktım abimdi.

"Günyadın Fıstığım." dedi bu dünyada şanslı olduğum bir tek yanım ailemle ve arkadaşlarımdı.

"Günaydın Yakışıklı abim benim." dedim. Oda kahkaha attı Ee anlamıştı.

"Söyle bakalım ne istiyorsun." tahmin etmişdim anladığını.

"Bu gün okula beni sen bıraksan." abime masum bakışlar atıyordum, ve işte beklediğim cevap "iyi tamam hazırlan bakalım."

Hemen girip grupa yazdım.

Zeynep: Günyadın bu gün beni abim bırakacak. Siz gidebilirsiniz.

Yazıb whatsapp'dan çıktım. Üstümü giyinmeye başladım. Bu gün etek giyinmek istediğim için siyah üstünden papatya olan eteyimi ve sıfır kol beyaz tişort giydim.

Saçımıda sıkı at kuyruğu yaptım gozüme eyleynir çekip dudağımada parlatıcı sürdüm. Gerçekten çok güzel olmuştum. Bildirim sesiyle tefonuma baktım.

Yiğit: Peki güzelim.

Hazal: Tamam canım :)

E

fe: Peki.

Efenin kısa ve tripli yani en azından benim sandığım kadarıyla tripli olan mesaji beni üzmüştü daha fazla kafama takmayarak odadan çıktım. Abim mutfakta kahvaltı hazırlıyordu.

"Burnuma enfes kokular geliyor." deyip hemen masaya oturdum. Ah çikolatalı krepler.

Masada ne var ne yok abimle silip süpürmüştk. Ve şuan okula gidiyorduk.

"Kendine dikkat et abim." diyip saçlarına öpücük kondurdu bana böyle korumacı davranmasını seviyordum.

"Tamam sende dikkat et Mert." diyip hemen okula koştum ona adı ile hitap etmeme sinir olurdu ve ben onu sınır etmeye bayılırdım.

Sınıfa gittiğimde Kemal hoca vardı. Bu benimle hep uğraşır bir saniye bile geciksem iceri almazdı.

Bismillahi rahmani rahim. Huh.

"Hocam erkekler tuvaletinde erkekler sigara içiyor bence bakın." Hazal'lar ne yaptığımı anlamış olucaklarki gülüyorlardı.

"Sessiz oturun çocuklar geliyorum." diyip sınıftan çıktı bende fırsattan istifade hemen yerime geçtim.

"Kızım niye yalan söylüyorsun ya." dedi Irmak.

"Ben yalan söylemedim ki." diyip omuz silktim.

"Nasıl yani?" diye soran Efe'ye baktım.

"Gerçekten gördüyümü söyledim. Yani yalan söylemedim "

Konu kapanmıştı ve biz şuan 2 dersteydik.

"Hocam Efe ve Zeynep'i ala bilirmiyim." dedi Mudur.

"Tabi çıkabilirsiniz çocuklar."

"Ha bu arada herkes serbest yarışmaya gele bilirsiniz." diyip çıktı hepimiz yarışmanın olduğu salona gittik.

Heyecanlıydım çünki birazdan sıra bize gelecekti. "Efe Yardım ve Zeynep Akça 'Sayar Koleji' " ve alkış sesi heyecanlanmıştım.

"Hazırmısın." diyen Efe'ye bakip kafamı salladım. Ve sahneye çıktık. Şarkı baslamıştı.

🎶 Konuşmalar faydasız.
🎶 Sanki susmadın mı anlamsız,

🎶 Üzmem.

🎶 Kendimi üzmem,

🎶 Peki sendemi en dibe daldın.
🎶 En son bende uyandım artık O,

🎶 Düşlerimden.

Böylelikle şarkıyı bitirmiştik. Ve bunları hepsini bir birimizin gözlerine bakarak söylemiştik. O an sanki bütün acılarımı unutmuştum. Heyecanlanmıştım. Kalbim hızlı atmıştı.

İtiraz etmeyecektim ondan etkileniyordum bunun farkındaydım. Ona karşı arakdaştan öte duyguları beslemeye başlamıştım. Ama hala korkuyordum işte, bu korkumu yenmem lazımdı bunu da biliyordum.

'Hayattı bu korksan bile korkunu yenmek gerekir helede aşk için ve ben bu korkuyu yenicektim hayatıma Artık kendim yöneti vericektim...'

Her iki genç habersizdi bir birlierine merhem olacaklarından. Yaralarını saracaklarından...