Geçmişin izleri

10 Bölüm : Yoruldum Artık.

Merhaba ballı lokumlarım az önce Zeynep, Yiğit, Burak, Irmak ve Hazal'ın arkadaşlığı için Özel bölüm yazıp yayınladım.

Şuanda da 10 bölüm " Yoruldum Artık." Sizlerle muhteşem bir bölüm.

İyi okumalar:)

...

10 Bölüm : Yoruldum Artık.

"Değiştim sanki içimde bir şeyler öldü, istesemde dönemem geriye.."

Canım çok şey anlatmak istiyor, ama yorgunum. Beynim yorgun bedenim yorgun ruhum yorgun bunca şeyi affederken kalbim bile yorgun artık. Hislerim yorgun iyimserliğim yorgun konuşarak anlaşamaya olan inancım bile yorgun. Bedenim'den geriye mecalsiz bir şey kaldı. Sadece yorgunum..

Bu gün okuldan sonra Ferit'in mezarına gidecektim ama korkuyorum. Bilmiyorum belki daha kötü olacaktım. Ama onun ölümünü kabullenmek zorundaydım. Yatak'tan kalkıp şarjda olan telefonumu elime aldım. Ve grup'a yazdım.

Zeynep: Günaydın ben bu gün yalnız geleceğim okula, siz gidin.

Yazdıktan sonra gruptan çıktım hikayelere bakmaya başladım. Bildirim sesi gelince grup'a girdim.

Burak: Neden ki? Birlikte giderdik işte.

Yiğit: Aynen hem birşey mi oldu?

Hazal: Aa kızı sık boğaz etmeyin yalnız gitmek istiyor belki.

Irmak: Tamam kuzum okulda görüşürüz:)

Efe: Günaydım okulda görüşürüz.

Hepsinin cevabına gülümsedim.

Gruptan çıkıp üstümü giyinmeye başladım. Krem rengi tulumumu giyinip dudağıma hafif toprak rengi ruj sürdüm. Saçımıda topuz yaptım.

Çantamı alıp içine kulaklığımı atıp telefonumu götürüp mutfağa indim.

"Anne ben çıkıyorum."

"Zeynep kızım yemek ye öyle git." diyen anneme gülümsedim.

"Yok anne okulda atıştırırm birşeyler." diyip çıktım evden. Kulaklığımı takıp telefonumda müzik açtım ve yürürken dinlemeye başladım.

Gitsem buralardan. Arkama bile bakmadan.

Şarkıda da dediği gibi, gitsem buralardan arkama bile bakmadan ne olurdu? Herşeyi geride bırakıp gitseydim, üzülürler miydi benim için annem, abim, arkadaşlarım, Efe? O kadar yoruldumki bu şehirden kaybettiğim her insanla olan anılarımla dolan bu mahalleden arkama bile bakmadan çekip gitsem ne olurdu? Yapabilir miydim?

Evet belki yapamazdım bu gerçeklerimle yüzleşip ya kendime yeni bir sayfa açacaktım. Yada kendime yeni bir sayfa açmam için hayatım dahi olmayacaktı.

Okula geldiğimde Hazal, Burak, Irmak ve Yiğit başımın etini yemişlerdi bir şey mi oldu niye kendin gelmek istedin? neden yüzün solgun? Gibi sorularına maruz kalmıştım ama onları başımdan savmak için iyiyim deyip geçirdirdiğmde, fazla üstelemediler.