Geçmişin izleri

9 Bölüm : Paramparça.

Merhaba ballı lokumlarım<3

Nasılsınız'?

Gece saat 22:27 ve ben size kısa ama anlamlı bir bölüm ile geldim. Eğer uykum gelemesse 10 bölümüde ata bilirim;)

İyi okumalar:)

...

9 Bölüm : Paramparça.

Bazen hayat öyle bir darbe vurur ki insana, ruhun bedeninden fırlar şaşar kalırsın. Geriye bakarsın geride bıraktığın ömrüne. Hayatın gözünün önünden bir film şeridi gibi geçmez. Kırık aynalardaki yansımalar, gibi teker teker birleştirmek gerekir parçaları. Bir duygu hissedersin sonra bir duygu daha. Birleştirip ne anlama geldiğini çözmeye çalışırsın. Birilersini özlersin, bir umut beslersin. Kimi özlediğini ne umduğunu anlamaya. Gerçekten bu muydu hayat paramparça hissediyorum kendimi.

Bir yandan Asaf'ın dedikleri, bir yandan Efe ne yapıcağımı bilmiyordum. Parçaları bir türlü birleştire miyorum. Başımı gökyüzüne çevirdim, ne kadar yıldız vardı gökyüzünde ama hiçbiri parlamıyordu, milyonlardca yıl önce sönmüşlerdi. Ama işte biz görüyoduk.Sadece iz olarak kalmıştı.

Böyle acı gibi hani geçsede izi kalır ya...

"Zeynep kızım markete gidip yoğurt alsana." diye bağıran anneme aynı şekilde;

"Tamam annecim." dedim.
İçeri geçip siyah eşofmanımı yakası V şeklinde olan mavi tişörtümü giyinip saçlarımı balık sırtı ördüm, dudağıma da hafif parlatıcı sürüp lavanta kokulu parfümümü sıktım. Telefonumu da alıp evden çıktım. Markete doğru giderken Sanem teyze vardı Efe'nin annesi.

"İyi akşamlar Sanem teyze."

"İyi akşamlar güzel kızım." Elinde poşetler vardı ve ağırdı.

"Ver Sanem teyzem yardım ediyim." diyip iki poşet aldım. Ve Yürümeye başladık.
"Ee nasılsın kızım?"diye sordu gülümseyerek ve cümlesine devam etti. "Annenler nasıl?"

"İyiyiz Sanem teyze sen nasılsın?" İyi kadındı Sanem teyze.

"İyiyim kızım. ",dedi daha fazla konuşmayarak yolumuza sessizce devam ettik. Apartmana girdiğimizde asansör bozuk olduğu için merdivenlerle çıkmak zorunda kalmıştık. Kapıyı çalınca Efe açmıştı. Hiç birşey demeden poşetleri içeriye koyup Sanem teyzeye iyi akşamlar diyip çıktım.

Markete gidip yoğurt alıp direk eve gidip odama çıktım. Annemin sorularına maruz kalsamda kısaca Sanem teyzeye yardım ettiğimi söyleyip geçiştirdim. Ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

...

Sabah gözlerimi gün ışığıyla açtım demeyi çok isterdim ama anne terliğiyle açtım malesef.

"Anne ne yapıyorsun ya?!"

"Kalk kız saat iki sen hala uyuyorsun abisi kılıklı." diyen annemle ofladım.

"Anneye oflanmaz." diyip terliği salladı. Daha fazla oyalanmayarak banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım. Telefondan saate baktığımdan daha on iki olduğunu gördüm. Eh be anne. Grupa girip mesaj yazmaya başladım.

Zeynep: Günaydın bu gün dışarı çıkalım mı hep beraber?

Yazıp göndermiştim, çok geçmeden cevap gelmişti.

Hazal: Kızım ne günaydını öğlen oldu öğlen!

Zeynep: Kızım ne farkı var hem onu bunu boş verin de gidelim mi?

Burak: Olur Zeyna gidelim.

Burak'ın yazdığı cevaba güldüm aramızda birtek sorunsuz eğlenen oydu. Neşesini etrafa saçardı adeta.

Irmak: Olur valla gidelim, canım sıkılıyordu benimde.

Yiğit: Olur güzelim gidelim.

Efe: Merhaba ben gelemeyeceğim siz gidin.

Efe'nin neden gelmediğini merak etsemde üstelemedim. Ve mutfağa annemin yanına gittim anneme abimin odada olduğunu öyrendikten sonra hemen elimde buz gibi suyla odasına gittiğimde uyuyordu. Hemen gidip başından aşağıya suyu döktüģümde yataktan düştü. Hatta evi inletecek kadar bağırdı tabi bende kahkahalarla gülüyorum. Hemen mutfağa annemin arkasına gidip saklandım.

"Zeynep nerdesin?!"

"Anne ya. Koru beni."

"Zeynep dedim gel buraya!" diye bağırdı abim.

"Ne var ne bağırıyorsun be?!"

"ZEYNEP!" diye bağırdığında hemen kaçmaya başlıyordum ki, saçımdan tuttu. "Nereye bakalım." dedi. Çok sinirlenmişti.

"Abicim." dedim şirincesine sırıtarak.

"Gel buraya." dedi hemen banyoya gidip musluğu açıp başımdan aşağıya tuttu. Hem bağırıyor. Hem gülüyorduk. İkimizde banyodan çıktığımızda, tabiki Sanem teyzeyi, Derin'i, İpek'i, beklemiyorduk. Bizi görür görmez Herkes gülmeye başladı.,Abimle birbirimize 'rezil olduk' bakışları atıyorduk.

Saate baktığımda 17:23 bu saatde anlaşmıştık. Hazırlanmaya başladım. siyah kot şortumu ve kırmızı sıfır kol tişörtümü giyinip saçlarımı açık bıraktım.

Yüzüme baktığımda makyaj yapmama gerek yoktu ama dudağıma hafif parlatıcı sürüp çilek kokulu parfüm sıktım, odadan çıktım. Annemle abime dışarı çıkacağımı söyleyip beyaz spor ayakkabımı giyip dışarı çıktım ve grupa yazmaya başladım.

Zeynep: Geliyorum ben.

Yiğit: Tamam biz de Hazal'la çıktık.

Irmak:,Biz Burak'la parktayız.

Hepsinin yazdıklarını okutuktan sonra yürümeye başladım. Bir yandan da Efe'nin neden gelmediğini düşünüyordum. Birden omzuma atılan kolla yerimden sıçradım kolun sahibine baktığımda Efe olduğunu gördüm.
"Korkuttum mu?"

"Birden gelince korktum sadece de sen hani gelmeyecektin?"dedim meraklı bir şekilde.

"Vazgeçtim." dedi daha fazla üstelemeyerek yürüdük. Parka vardığımızda hepsinin orda olduğunu gördüm. Yanlarına gittilk Efeyi görünce şaşırsalarda üstelemediler.

Güzel bir gece geçirdik.,Onlara sahip olduğum için çok şaslıydım. Ben onlar sayesinde iyleşmiştim. Ve kara vermiştim.

Ferit'in öldüğünü kabul etmem lazımdı. Ama önce o mezarlığa gitmem gerekiyordu ve ben bunu ne pahasına olursa olsun yapacaktım.

...

Evett arkadaşlar bölüm sonu.
Bölüm nasıldı? Zeynep sonunda bazı şeyleri yapması gerektiğinj anladı sanki ha?

Sizce diğer bölümde ne olacak?

Zeynep dediği gibi Ferit'in mezarına gide bilecek mi?

Şuan uykum var ve aşırı halsizim bölüm yazmakta yordu beni ayrıca saatlerdir ders çalışıyorum. Bu gün bir bölüm yeterli:)

Aşk'larım artık 10 bölüme geliyoruz bundan sonrası uzun ve güzel bölümler olacak.