Geçmişin izleri

12 Bölüm : Kısa Süren Mutluluk.

Selam Ballı Lokumlarım<33.

Nasılsınız'?

Yeni bölüm geldi, İyi okumalar:)

...

12 Bölüm : Kısa Süren Mutluluk.

"Aşk; görmekten çok özlemeyi sever

Dokunmaktan çok düşlemeyi

Ve aşk öyle haindir ki,

Nerde imkansız varsa gider onu sever"

Özdemir Asafın güzel sözlerinden birin okuduğumda kitabı yatağın üzerine bırakıp balkona çıktım. Efe ile sevgili olmamızın üzerinden 2 gün geçmişti ve bu süreçde hepsi ögrenmişti. Ve hepsi de çok sevinmişti.

Mutluydum,

Huzurluydum, sevdiğim adam beni seviyordu. Daha ne isteye bilirim ki? Özdemir Asaf'ın da dediği gibi:

aşk; öyle haindir ki, nerde imkansız varsa gider onu sever.

Bende imkansızı sevdiğimi sandım. Yada öyle sanmak istedim tekrar kırılmaktan üzülmekten korktuğum için belki de. Ama herşeye rağmen iyiki diyorum, iyiki sevmişim.

İzlendiğimi hissetiğimde başımı Efelerin balkonuna çevirdim. Beni iziliyordu. Bana tebessüm edip telefonunu gösterdiğin de gülümseyip içeri geçtim.

Efe: Ne yapıyorsun?

Zeynep: Kitap okuyordum

Zeynep: Sen?

Efe: Bende Derin'le uğraşıyorum.

Zeynep: Çok tatlı ama.

Efe: Ee tatlılığını abisinden almış.

Zeynep: Egonu çekermisin sevgilimi göremiyorum da.

Efe yazıyor

Efe çevrimiçi

Efe: Sevgilim mi?

Zeynep: Değil misin? Yani tabi birdaha dememi istemiyorsan söylemem.

Efe: Yok söyle tabi de birden söyleyince şok oldum sevgilim.

Zeynep çevrimiçi

Zeynep yazıyor

Zeynep çevrimdışı

Efe: Görüşürüz sevgilim.;)

Elimi kalbime koyup sakinleşmeye çalıştım. Bir anda sevgilim dediğinde ne yapacağımı bilemedim. Şuan kulaklarıma kadar kızardığıma eminimdir. Ama onun bana sevgilim demesi için dünyaları verirdim. Kapı çaldığında açmaya gittim. Annem ve abim evde değildi.

Kapıyı açtığımda kimse yoktu ama yerde zarf vardı onu alıp içeri geçtiğimde ışığı yaktım ve kağıdı açmaya başladım. Kağıdı açdığımda bu bir mektup'tu.