Ready To Run

Chapter 17

!!! Even kleine melding. Ik heb het einde van chapter 16 wat veranderd omdat ik er niet zo tevreden mee was ;) Dus het zou handig zijn als je de laatste zinnen vlug eens opnieuw leest om mee te zijn met dit hoofdstuk ;) x !!!

Ik draai me om naar Louis, die de andere richting uitkijkt. Ik volg zijn blik en zie dan een boot staat. Of course... Dat ik daar kan naast kijken.

"Uh, wat gaan we doen?" vraag ik. Louis grijnst even en neemt dan m'n hand vast wat me een tintelend gevoel geeft. Hij trekt me mee richting de boot waar de bodyguards als staan samen met de kale man van de bus.

Op de boot zie ik een jacuzzi die wat hoger staat. Met drie trapjes naar beneden kom je in cirkel vorige plaats waar aan de zijkant witte zetels zijn en in het midden staat een grijsachtige rieten salontafel.

Louis plaatst de strandzak op een zetel en kijkt me verwachtvol aan.

"Wat gaan we doen?" vraag ik nog eens waardoor Louis kort lacht.

"We gaan wat verder op zee, waar we dan zullen kunnen zwemmen en voor vanavond staat er een verrassing te wachten."

--

Na een tijdje begint de boot in beweging te komen en als hij eindelijk ergens blijft drijven besluit ik om m'n kleren af te doen. M'n bikini heb ik natuurlijk al aan, net zoals Louis dat had - natuurlijk geen bikini, maar een zwemshort. Hij loopt hier al een tijdje rond in zijn zwemshort wat ik natuurlijk niet erg vond.

Louis zat voor me en hij was aan het vertellen over toen hij samen met de boys in Sydney ook iets gelijkaardig deden. Ik zat op een bepaald moment naar Louis zijn lichaam te staren. Louis had het opgemerkt en vroeg of hij mooi was om naar te kijken. Ik voelde me gewoon weg rood komen, maar ik zei dat ik naar zijn tattoos aan het kijken was. Hij geloofde het - dat hoop ik toch - waarna ik vragen stelde over een paar tattoos.

Louis was de eerste die in het water sprong, want ik wou eerst weten of het water koud had. Louis zei van niet dus sprong ik er ook maar in. Hij had gelijk, het wat had de perfecte temperatuur om in te zwemmen. Het water was ook helderder en minder zoutig dan de zee bij ons. Even dacht ik dat ik aan het dromen was, maar toen Louis me onder duwde en ik besefte dat ik niet kon ademen onder water, wist ik dat dit realiteit was.

Sinds dat ik geadopteerd ben, denk ik de hele tijd dat ik droom. Want het leven dat ik nu heb is gewoon geweldig! Alleen werd deze droom een kleine nachtmerrie toen Margriet overleed, maar na elke regenbui komt zonneschijn. Ik vraag me soms af wat ik nu aan het doen zou zijn als mijn ouders nog zouden leven. Zou ik dan de persoon zijn zoals ik nu ben? Of zou ik anders zijn? Als ik de kans zou krijgen om de tijd terug te draaien en maken dat mijn ouders niet dood gingen, zou ik die kans grijpen? Als ik dat zou doen, zou ik nooit de mensen kennen die ik nu ken. Zou ik nooit samen met Louis hier zijn. Zou ik nooit Margriet gekend hebben.

De momenten dat ik daaraan denk, eindigen meestal met tranen. Maar deze keer niet. Deze keer ben ik er te vrolijk voor en ik heb er gewoon geen tijd voor, want ik probeer Louis onder te duwen. We zijn een soort van aan het worstelen. Het is eigenlijk wel nog best lastig, want je moet ook nog eens proberen om boven te blijven.

Ik voel de zon branden op mijn huid en al snel bedenk ik me dat ik me vergeten ben in te smeren.

"Fuck." zeg ik en probeer me los te wurgen uit Louis zijn grip.

"Wat is er?" vraagt hij als hij me los laat.

"Ik ben me vergeten in te wrijven."

Ik zwem naar de ladder die aan de boot hangt. Ik trek me er aan op en kruip dan op de boot. Ik neem een handdoek die ik vind en droog me daarmee vlug af waarmee ik de zonnecrème zoek en me vlug insmeer. Louis is ondertussen ook al terug op de boot en kijkt me geamuseerd aan.

"Wat?" zeg ik bot.

"Niets." zegt hij bijna met een lach. Ik draai met m'n ogen en wrijf het laatste beetje zonnecrème uit op m'n been. Ik gooi de fles in de zetel en kijk dan naar Louis. "Je bent je rug vergeten." Ow, juist. Ik neem de fles terug en gooi hem naar Louis die hem bijna liet vallen. "Wat moet ik hier mee?" vraagt hij met een frons.

"Op de grond plaatsen en wachten tot het handjes en voetjes krijgt." Louis kijkt me nu aan met een nog grotere frons waardoor ik begint te lachen. "Mijn rug is wrijven sukkel." Louis maakt een ow geluidje en doet dan de dop open van de fles.

"En wat als ik dat niet wil doen?" vraagt hij met een opgetrokken wenkbrauw.

"Dan vraag ik het aan John." Louis kijkt even naar John - één van de bodyguards - die bezig is op een tablet en kijkt dan terug naar mij. Met een glimlach schudt Louis zijn hoofd alsof hij wil zeggen dat ik dat nooit zou doen. Louis komt naar me toe en doet wat zonnecrème in zijn hand. Hij vraagt om me om te draaien en m'n haar vast te houden zodat het niet in de weg hangt. Ik doe beide dingen en wacht totdat ik de koude crème op mijn huid voel.

Ik voel hoe Louis zijn handen op mijn rug plaatst om de crème uit te wrijven. Het geeft me een warm en tintelt gevoel. Als Louis zegt dat hij klaar is, laat ik m'n haar los en draai me om naar hem. Ik kijk recht in zijn blauwe ogen waar ik elke seconde van de dag zou kunnen inkijken. Ik besef dat Louis en ik heel dicht bij elkaar staan en dat zorgt ervoor dat de vlinders in mijn buik als een gek rond fladderen. Iets in mij zegt dat ik hem moet kussen, maar het lijkt alsof ik niet meer kan bewegen. Louis zijn hoofd komt dichter en dichter en voor een seconde denk ik dat hij mij gaat kussen, maar in plaats daarvan fluistert hij iets in m'n oor.

"Zijn het mooie tattoos om naar te kijken?"

(Sorry, ik had een lang stuk beloofd. Ik wou wel verder schrijven, maar vandaag is de enige dag dat ik echt inspiratie heb voor dit verhaal. Dit verhaal loopt trouwens bijna ten einde. Ik denk dat er nog vijftal hoofdstukken zullen volgen. Thanks iedereen die dit leest en vote ♥)