De wereld staat even stil. Alles om me geen lijkt weg te zijn. Ik zie Margriet voor me die naar me glimlacht. Maar dan lost ze op in het niets.
Een warm nat gevoel over m'n wang brengt me terug naar realiteit. Margriet kan niet dood zijn. Ik heb waarschijnlijk mis hoort.
Ik kijk naast me maar Sophia die me bezorgd aankijkt. Daarna kijk ik terug naar de vrouw die in de opening van de deur staat. Haar gezichtsuitdrukking laat me weten dat ik wel goed gehoord heb.
"W-wat is er gebeurd?" Vraag ik aan de onbekende vrouw. Ze zucht en kijkt me dan met medelijden aan.
"Misschien is het beter dat jullie even binnen komen." Stelt de vrouw voor. Ik knik en volg de vrouw naar binnen. Ze gaat naar het kantoor van Margriet. De plaats waar het besluit werd genomen dat Harry en Niall mij gingen adopteren. De vrouw gaat op de stoel zitten, waar Margriet altijd zat en geeft teken aan Sophia en mij dat we ook mogen zitten. Hoe noemt die vrouw zelfs??
De vrouw legt haar armen op de bureau en vouwt haar handen. Ze zucht weer en kijkt me dan aan. "Margriet is gisteren terecht gekomen in een verkeersongeluk. Ze was gisteren avond op terug weg naar hier, het weeshuis. Ze kwam juist terug van haar zus. Ze was met de fiets en hier een beetje verder in de straat is ze omver gereden. Ze is met haar hoofd hard op de grond beland en heeft het zo niet overleefd." Vertelt de vrouw. Ik voel opnieuw een traan over m'n wang rollen.
"Gaat het?" Hoor ik Sophia vragen. Ik kijk haar aan en knik. Ook al is het antwoord nee.
"Wie was de chauffeur?" Vraag ik onzeker.
"Weten we nog niet. De chauffeur heeft vluchtmisdrijf gepleegd." Vertel de naamloze vrouw. Ik voel de woede in me opkomen. Wie doet nu zo iets?! En waarom hebben ze niet gebeld naar mij? Of Harry? Of Niall? Fuck that! "Het spijt me." Zegt de vrouw nog die me met medelijden aankijkt.
"Het spijt je voor wat? Dat je me niets hebt laten weten? Dat je hier zomaar op die stoel gaat zitten in het kantoor van Margriet alsof er niets gebeurd was? Wanneer was je zelfs van plan om mij iets te laten weten? Wanneer ben je eigenlijk van plan om je fucking naam te zeggen?!" Zeg ik boos. Ik voel een hand op m'n schouder, die van Sophia.
"Ik uh- ik." Zegt miss naamloos.
"Jij verdiend het fucking niet om op die stoel te zitten!" Roep ik terwijl tranen over m'n wangen stromen. Ik sta recht en loop dan het kantoor uit, Margriet haar kantoor.
Zonder dat ik heg besef loop ik naar m'n oude kamer. Als ik de kamer binnen kom zie ik speelgoed liggen op de grond. Er liggen een vijftal knuffelbeer op het bed en er staat een licht roze stoeltje naast het bed. Op het stoeltje staat een pop die mooie kleertjes aanheeft. Een zwakke glimlach verschijnt op m'n gezicht. Altijd als er nieuwe kindjes hier toekwamen was ik blij omdat ik dan nieuwe vriendjes kon maken. Het meisje dat hier nu slaapt - ik denk toch dat het een meisje is - is hier waarschijnlijk nog niet lang, want de vorige keer toen ik Margriet bezocht was deze kamer nog steeds leeg.
Ik ga op het bed zitten in m'n oude kamer en denk aan alle leuke momenten die ik had met Margriet. Ik kan niet geloven dat ze er niet meer is. En wie is die vrouw? Een random iemand die denkt dat ze zomaar het kantoor in kan lopen van Margriet alsof er niets gebeurd is? Ze kan haar niet zomaar vervangen!
"Wie ben jij?"
Een kinderstem haalt me uit m'n gedachten. Voor me staat een klein meisje met bruin krullend haar. Ze heeft donkere ogen en kijkt me nieuwsgierig is. Waarschijnlijk is zij het meisje dat hier nu slaapt.
"Uh ik ben Fleur. En wie ben jij?" vraag ik met een glimlach.
"Sena." zegt ze en loopt dan lachend naar de pop die op het roze stoeltje staat. Ze neemt de pop vast en gaat dan terug voor me staan. "Mag Annabelle ook mee?" Ze heeft het waarschijnlijk over die pop, maar wat bedoelt ze met mag ze ook mee?
"Naar waar?"
Sena haalt haar schouders op en kijkt naar haar pop. "Ellen zei dat we hier weg gingen." Ellen? Wie is Ellen? Zou miss nameless Ellen heten? "Mag Annebelle nu ook mee?" vraagt Sena als ik niet antwoord.
"Uh ja, natuurlijk. En naar waar zullen jullie dan gaan?" vraag ik nieuwsgierig. Ik ben niet zeker of dat Sena zal kunnen antwoorden op die vraag. Misschien gaan ze naar een pretpark of zo iets en is het een verrassing.
"Sena! Waar blijf je?!" Hoor ik een bekende stem roepen, waardoor er een glimlach op m'n gezicht verschijnt. Ik draai me richting de deur waar ik Jeremy zie staan. "Fleur?" Vraagt hij onzeker. Hij loopt naar me toe en geeft me een knuffel. "Ik wil Margriet terug." Hoor ik hem snikken. Ik kijk Jeremy aan en zie de tranen in z'n ogen.
Jeremy is een paar jaar jonger dan mij. We kwamen goed overeen met elkaar en hij is zeg maar de clown hier.
"Wat is er?" Vraag ik bezorgd. Jeremy zucht en kijkt Sena aan die haar pop een mutsje op doet.
"Ellen. Ze wil het weeshuis plat smijten en wij moeten dan naar één of ander stom weeshuis in de stad." Zegt Jeremy op een boze toon. Zou Ellen dat wijf zijn die denkt dat ze zomaar Margriet kan vervangen? Ik begin meer en meer dat wijf te haten.
"Wat? Dat kan ze toch niet doen?! Roep ik ongelovig.
"Kan ze wel. Tenzij iemand het weeshuis over koopt." zegt Jeremy alsof het onmogelijk lijkt.
Overkopen? Dan moeten wie iemand vinden met geld... Dat gaat dus niet gebeuren.
"Fleur? Eindelijk hier ben je. Hier je phone. Louis heeft gebeld. Hij is uit je zak gevallen en lag dus op de stoel." legt Sophia uit de plots ook in m'n oude kamer staat.
"Louis?" herhaal ik stil. Sophia knikt en kijkt naar Sena die nog altijd met haar pop bezig is. Ik ontgrendel m'n gsm en ga naar gemiste oproepen. Voor ik op terug bellen tik kijk Jeremy aan met een glimlach. "Ik denk dat ik een oplossing heb." fluister ik. Hij kijkt me fronsend aan. "Ik leg het straks wel uit." zeg ik met een glimlach en bel Louis terug. Nu maar hopen dat m'n oplossing wil mee werken.
--
Sorry dat het zolang duurde, maar ik had examens (zoals de meeste denk ik :p) en dan heb ik niet echt tijd om te schrijven. En ik had ook nog een probleem met m'n laptop. Al m'n documenten waren weg )ö( ze zaten ook niet in de prullenbak en ik had geen back-up dus ik was lichtjes in paniek, maar er is dus een programma die je documenten terug kan halen. Ik heb wel niet al m'n documenten terug, maar wel de belangrijkste c: Heb ik weer eens geluk gehad :p
JE LEEST
Ready To Run
FanfictionFleur is 17 en zit al bijna acht jaar in een weeshuis tot dat ze plots door twee jongens wordt geadopteerd. Een nieuw leven en avontuur begint hier voor Fleur.