Ready To Run

Chapter 11

Ik woon nu al drie maand bij Louis. De eerste weken ging alles normaal. Maar toen werd Eleanor afstandelijker tegen Louis en mij. Ze was weinig thuis en als ze thuis was zei ze niets. En als ze dan iets zei was het altijd op een boze toon. Ik mag bij zijn dat m’n neus nog op m’n gezicht staat.

Dan plots op een dag maakte ze het uit met Louis. Zonder uitleg of zo. Louis was er een tijdje kapot van, maar hij kwam er snel bovenop. Sindsdien hebben we ook niets meer van Eleanor gehoord. Ik heb al een paar keer geprobeerd om contact op te nemen met haar, maar ze negeert alles. Iets dat ik jammer vind, want ik wil graag weten waarom ze het uit gemaakt heeft. Zou ze een ander hebben? Ergens denk ik van wel, maar ik ben niet zeker.

Dus nu woon ik alleen met Louis. Iets wat al voor veel geruchten heeft gezorgd. Natuurlijk denken de fans dat Louis en ik nu een koppel zijn. Klinkt ergens ook logisch dat ze dat denken.

Eleanor is plots weg. Louis en ik blijven bij elkaar wonen en we komen goed overeen. Dat kan niet anders dan ervoor zorgen dat ze denken dat wij nu samen zijn. Maar ze hebben het allemaal fout! Louis en ik zijn geen koppel. We zijn gewoon goede vrienden. Niets meer.

"Fleur, ga je mee naar Liam en Sophia?" Vraagt Louis als hij de woonkamer binnenkomt. Ik denk even na en zeg dan ja. Waarom moet ik daar zelfs over nadenken? Wat moet ik hier anders alleen doen? En bij Sophia en Liam is het altijd super tof! Ik lach kort om m'n gedachten waardoor Louis me fronsend aankijkt.

"Wat?"

"Waarom lach je?"

"Binnenpretje."

"Ik heb liever buitenpretjes. Dan kan je de anderen ook laten lachen en dat is minder egoïstisch." Besluit Louis en doet z'n zwarte Vans aan.

"Maar niet iedereen snapt die buitenpretjes, dus is het leuker als het een binnenpretje is." antwoord ik. Louis richt zich naar mij en haalt een wenkbrauw op.

"En dan nog. Als mensen hem niet snappen, dan is dat hun probleem. Binnenpretjes hebben is gewoon egoïstisch en dat ben ik niet." antwoordt Louis zelfzeker waardoor ik lach.

"Jij? Niet egoïstisch?" lach ik.

"Ja, ik ben een altruïst."

"Een altru- wat?" vraag ik met een lach.

"Iemand die altijd klaar staat voor anderen. Het tegenovergestelde van een egoïst." legt Louis uit alsof het iets is wat ik moet weten.

"Oké? Laten we gewoon vertrekken naar Liam en Sophia." zeg ik om deze zinloze discussie te stoppen.

"Oké let's go." Louis neemt de autosleutels die op de kast liggen. Ik sta recht en neem vlug m'n jas die aan de stoel hangt en volg Louis naar buiten waar z'n auto staat.

De autorit naar Sophia en Liam ging traag, want er zat een tractor voor ons en Louis kon niet voorbijsteken. Iets wat Louis boos maakte. Gelukkig wonen ze niet zo ver van ons, waardoor we vlug van de tractor af waren. Louis was blij toen we bij Liam en Sophia aankwamen. We werden zoals altijd warm ontvangen. Sophia trok me meteen mee naar boven om haar nieuwste kleren te showen.

"Oh my god Sophia! Van waar komen die kleren?" vraag ik nieuwsgierig als ik naar haar nieuwe kleren kijk. Sophia lacht kort en opent een nieuwe zak. "De volgende keer dat je gaat shoppen ga ik mee. Oké?"

"Oké." zegt Sophia met een lach. "Maar eerst m'n laatste outfit tonen." zegt ze glunderend en verlaat de kamer. Rap komt ze de kamer terug binnen. Ze heeft een zwarte skinny jeans aan met daarop een shirt met luipaard print. Ik bekijk haar goed en zie dat ze ook nieuwe schoenen aan heeft. Het zijn korte zwarte laarsjes met een hak. Ze komt wat dichter bij me staan en toont haar pols waar er een roze bronzen horloge om is van Michael Kors.

"Oh my- Ik ben zo jaloers!" zeg ik luid. Ik bekijk het horloge goed en kijk dan naar de stralende Sophia. Ze doet me denken aan de momenten dat ik mocht gaan shoppen in het weeshuis. Ik kwam ook altijd stralend terug en s'avonds toonde ik dan altijd m'n nieuwe kleren aan Margriet. Soms als ik terug kwam van te gaan shoppen kocht ik iets voor haar. Een cadeautje voor al haar goede zorg. Misschien moet ik haar nog eens bezoeken. Het is namelijk al een paar weken geleden dat ik haar nog gezien heb. Misschien kan ik straks nog op bezoek gaan.

Als Sophia terug haar kleren aanheeft dat ze voor de 'modeshow' aanhad, gaan we naar de woonkamer waar we Liam en Louis zien gamen. Ze zijn zo geconcentreerd bezig dat ze ons niet eens horen binnenkomen. Sophia mompelt iets dat op 'typisch' lijkt en gaat dan naar de keuken. Ik besluit haar te volgen en kijk dan wat ze doet. Ze neemt een blikje frisdrank uit de koelkast en vraagt of dat ik ook iets moet hebben. Ik zeg van nee en ga dan net zoals Sophia gaan zitten op een barkruk.

"Wat ga je nog doen vandaag?" vraagt Sophia als ze een slok van haar blikje heeft genomen.

"Ik weet het niet. Ik had gedacht om misschien straks nog eens Margriet te bezoeken." vertel ik. Sophia kijkt me fronsend aan. "Margriet heeft altijd voor me gezorgd in het weeshuis." maak ik haar duidelijk. "Het is al een paar weken geleden dat ik haar nog gezien heb."

"Oh. Misschien kan ik je voeren naar haar zodat Louis kan blijven gamen met Liam." stelt Sophia voor. "Als we terug thuis zijn kan je me helpen met het avondeten en kunnen jij en Louis blijven eten."

"O ja, dat lijkt echt super!" antwoord ik enthousiast.

"Top. Gaan we nu al vertrekken of wil je-" Sophia kan haar zin niet afmaken, want ik spring recht van de barkruk waardoor ik bijna val. Sophia begint te lachen en uiteindelijk lach ik ook. Als we gedaan hebben met lachen, neemt Sophia haar autosleutels en haar handtas. "Ready?"

"Ready!" zeg ik met een brede glimlach. Altijd als ik naar Margriet ga, ben ik altijd zo blij. Ze is een soort van mama voor me, dus denk ik dat mijn gedrag normaal is.

We zeggen nog gedag tegen de jongens, die alleen maar iets terug mompelen wat we beide niet verstaan. We besluiten het te negeren en gaan dan naar de auto. Tijdens de rit naar het weeshuis zeg ik aan Sophia langs waar ze moet rijden. Als we bij het weeshuis zijn zegt Sophia dat ze in de auto zal wachten, maar ik wil graag dat ze ook eens Margriet ziet. Dus we stappen beide uit en gaan naar het weeshuis. Ik bel aan en al rap wordt de deur opengedaan. Tot m'n grote verbazing is het niet Margriet die de deur opent, maar een onbekende vrouw. De vrouw is rond de veertig jaar denk ik en is mager. Haar bruine haren heeft ze in een strakke dot gedaan. Ze heeft een dun laagje make-up op en haar wenkbrauwen zijn perfect verzorgd.

"Met wat kan ik jullie helpen?" vraagt de vrouw vriendelijk met een glimlach.

"Uh ik ben hier voor Margriet." zeg ik wat onzeker. Wie is die vrouw? En waarom doet Margriet de deur niet open zoals gewoonlijk? De glimlach op de vrouw haar gezicht verdwijnt en kijkt me met medelijden aan.

"Oh, jij moet dan Fleur Moss zijn?" vraagt ze waardoor ik knik. "Het spijt me, maar Margriet is vorige nacht overleden." 

----

Eindelijk nieuw update :D :) hope you like it <3