LOVE-NAT, isang makulit na love story! ♥ [2 of 2]

Chapter 53-5. Sef.. FOR SALE?!

Eleonor Malicsi Dimaculangan

Sa tingin ko, people are full of CONTRADICTIONS. They defy & flout their own selves – one minute they claim to like something but present them with another option and their changing their minds. Ganun naman talaga diba? Sasabihin ko sa sarili kong, DEDEDMAHIN ko lang si Sef ngayon – kung galit siya FINE!!! Don’t care & I surely don’t wanna know why!!! – pero habang tumatagal, habang patuloy siya sa pagiging COLD sakin… parang gusto ko siyang haltakin sa labas at itanong kung ANO BA TALAGANG PRUBLEMA NIYA?!?! Grrrrr…

Why is it so hard to make up our own minds anyway?

Bakit ba ang hirap panindigan ng mga desisyong ginagawa natin?

Pabago-bago tayo ng isip.

Paker. Ikaw lang Ellie ang pabago-bago ng isip eh!! Mandadamay ka pa ng iba!!! AMP.

Kumpleto ang buong barkada ko sa mismong SALAS namin. Andito sila Borge, Jill, Meg, at Max na tabi-tabing nakaupo sa malaking sofa. Andito rin si Ken at Japo na kumportableng naka-upo sa tig-isang upuan na iniabot sakanila nila mama na mula pa sa dining table namin.

Andito rin ang ilang miyembro ng pamilya ko… Nasa kusina sila Mama at Em-Em busy sa pagluluto ng mami-merienda. Si Eddy nasa taas, sa kwarto niya, naglalaro siguro sa laptop niya.

Our home was so darn crowded, it was teeming with laughter & non-stop bantering mula syempre sa mga kaibigan ko. Pati ang kumukulong mantika mula sa kusina eh rinig na rinig sa apat na sulok ng bahay namin. There was also a faint sound of rock music coming from Eddy’s room.

But despite all these commotions… even with the contagious laughter of Borge & Japo… in spite of Max’s troubling words earlier… my attention did not falter… syempre, the usual… para sa akin… WALANG IBANG TAO SA BAHAY NAMIN KUNG HINDI SI MIGUEL JOSEF UY MONTEVERDE!!! Kahit nangangamoy na ang masarap na TORON ni mother dear mula sa kusina… SI SEF PA DIN ANG NAAAMOY KO!!! Hahaha. TINDE MO TEH!!! IMBA NA YAN!!!

Parang prinsipeng naka-upo si Sef sa tabi ni Japo. He was laughing timely with my friends, joking every now & then looking much comfortable with them. Not once did he manage to set his eyes on me. Was he trying to act cold? Galit ang peg ng loko?? Punyemassss, ang sarap sampalin ng lalaking toh!!! BAKIT SIYA GANYAN??? How can he be so darn unfair? Parehas talaga sila ng ugali ng pinsan niyang saksakan ng hirap ispelengin!!! Ang hirap intindihin kung paano tumatakbo ang isip ng mga Monteverde ano??? Animalesssss!!! WALA AKONG MAISIP NA GINAWA O SINABING DAPAT IKAGALIT NIYA NUH!!! RRRRRrrr… ANO BA KASING PRUBLEMA NIYA?!?!?!

I was standing near the door looking like an uninvited bystander na pasimpleng nagnanakaw ng tingin kay Sef habang kunwaring nakikinig sa usapan nila Japo!!!

BAKIT BA SIYA GALIT SAKIN??? EEEEEEehhh, teka nga… BAKIT KA BA OVERRRR AFFECTED, EH DIBA MANLILIGAW MO LANG NAMAN SIYA?!?! Between you & him, I think you have the upper hand Ellie… wala siyang karapatan na daanin ka sa ganyang drama!!! BASTEDIN MO NA NGA PARA MATUTO… Toh naman… basted agad? Overrr sa OA Ellie ah… pwedeng dedmahin mo na lang muna diba?? Hahaha. TOINKS!!! Di mo rin pala kayang bastedin eh. AMP. Haha.

I tried to put my head around the on-going meeting. Oo, MEETING – para daw doon sa BUSINESS na kailangan naming gawin para pumasa at makaabot sa 5th year. Pero lintek na meeting yan oh!!! Wala namang matinong napaguusapan!!!

“Oh ayan, nagsama na ako ng potential investor. Haha.” Biro ni Japo as he pointed Sef with his thumb. “Hindi na tayo mahihirapan mag-raise ng capital.”

“Tss.” I growled, reacting for the first time in all their meaningless conversations. “Sariling negosyo natin toh nuh!!! Hindi naman natin yan ka-groupmate!!!”