"ဒယ်ဒီ သူ့ကို ဘာလို့ အိမ်ကိုခေါ်လာတာလဲ"
"ဒါက........"
..................
"ကျတော်က တရုတ်ကိုပြန်ရောက်တာလဲမကြာသေးတော့လေ အဲ့တာ တချို့အရာတွေ မသိသေးလို့ပါ အဟင်း..ဟင်း..."
ဟုတ်လား ဆိုပြီး ဖတ်ထားတဲ့ ဒယ်ဒီ ကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြတာကြောင့် ဘာမှမပြောဘဲနေနေလိုက်တော့တယ်....
............
"daddy ဧည့်သည် ကို ဘယ်အခန်းထားမှာလဲ"
"ဒယ်ဒီ စီစဉ်လိုက်ပါ့မယ်"
"daddyမနက်က အစောကြီးထရလို့ ပင်ပန်းနေမှာပေါ့... "
"daddyပင်ပန်းတာကို သိတာနဲ့တင် ကိုယ်က အဆင်ပြေနေပါပြီကွာ"
"ပိုပြီ... လာ..ပြန်အိပ်ကြမယ်...ကလေးလည်းအိပ်ချင်သေးတယ်.."
"မပိုပါဘူးဗျာ လိုတောင်လိုနေသေးတာ... ပြွစ်တ်.. ဒါဆို daddy တို့ပြန်အိပ်ကြတာပေါ့"
..........................
"ဟို...ကျိုးကော...ကျတော်လည်း..နားချင်ပြီ"
"အိမ်တော်ထိန်း ဧည့်သည်ထားတဲ့ အခန်းတွေထဲက တစ်ခန်းမှာ မုလင်းရီကို စီစဉ်ပေးလိုက်ပါ"
"အခု မုသခင်လေးနားလို့ရပါပြီ"
"ဟုတ်ကဲ့"
ကျွန်တော်လည်း ထိုကောင်လေးနဲ့ ဆက်ပြောမနေတော့ဘဲ ကလေးငယ်တဲ့အတူ အခန်းထဲသို့ ပြန်သွားလိုက်တယ်...
ထိုကောင်လေး(မုလင်းရီ)ရဲ့မျက်လုံးတွေကိုမကြိုက်ပါ... တစ်မျိုးဘဲ...
"daddy...daddy..daddy."
"အမ်...ပြောလေ..ကလေးငယ်"
"ဘာတွေတွေးနေလို့.....ကလေးပြောတာကို..မကြားတာလဲ"
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး...ဒီနေ့ကလေးငယ်ကို...ဘာချက်ကျွေးရင်ကောင်းမလဲလို့ စဉ်းစားနေတာပါ"
"အလျှောက်ကောင်းလို့ အထောင်းသက်သာတယ်မှတ်....ဟွန့်...."
"အာ...ဒီကလေးလေးက တနေ့တနေ့ လူကို အသည်းယားအောင်....ချစ်ဖို့ကောင်းနေတာ"
"ကျတော်ချစ်ဖို့ကောင်းတာသိပါတယ်နော်...အခုပြန်အိပ်မယ်...ကလေးကိုဖတ်ထားပေး"
