anime karakterleri ile hayal et [one shot]

on üçüncü [part.1]

Uzun bir aradan sonra tekrardan merhabalar..paslandım biraz sanırım :/ ama yine de içime sinen bir hikaye oldu.Part 2'yi ne zaman atarım bilmem

Ha bu arada birkaç bildirim aldım. Kitabı hala okuyanlar varmış,çok şaşırdım.Biraz da o motivasyon oldu diyebilirim.Neyse lafı çok uzatmıyım. Keyifli okumalarr <3

°°°°°°

Yazın ortasıydı

Üniversite sınavı yeni açıklanmıştı. Çektiğin onca strese,sıkıntıya değmişti.İyi bir sıralama elde etmiştin ve istediğin bölüm rahat rahat geliyordu.Mezuna kalmayı dert etme derdin de yoktu..

Yatakta pozisyon değiştirdin ve yüzüstü uzanarak laptopunu tam karşına koydun.Bir sene boyunca sınav yüzünden izleyemediğin dizilerin listesini tutmuştun.Listede 46 numaranın üstünü çizerek 47 numaralı dizinin adını Google'a yazdın

Ve o sırada..o sırada.....

Açılan kapın ile huzurlu dakikalarının sona erdiğini fark ettin. Gelen annendi.Sana bakıyordu.Onu tanımayan herhangi biri bu bakışın öylesine,normal bir bakış olduğunu düşünebilirdi.Ama sen annenin gözlerinden ateş çıktığını görebiliyordun.Tabii canım,kaç yıllık annendi sonuçta

"..Bişe mi..oldu?.."

Tedirgince sordun.Her an yüzüne yüzüne bağırarak seni azarlamaya başlayacak gibiydi

"Sen hala o bilgisayara mı bakıyosun?Gözlerin bozulmadı mı senin??"

Laptopu eline aldı

"Ya anne!"

"Hiii Allah ne etmesin,yanıyor bu!!"

Laptopu kapattı ve masana koydu

"Anne napıyosun ya??Sınav mınav bitti hala rahat yok"

"Kalk biraz dışarı çık,iki insan gör. İnsanlar neye benziyor hatırlıyor musun?Yaşıtların avmlerden parklardan çıkmıyor, tüm gün dışarda fink atıyor sen tüm gün bu odada..Perde de kapalı!Sen nasıl yaşıyorsun burada?"

"Off..istemiyorum insan falan.Dizi izlemek istemiyorum"

"Bana bak..ya dışarı çıkarsın yada bak,evler süpürülüp silincek"

"Tamam çıkıyorum"

"Beş dakikan var oyalanıp akşam etme"

"İyi"

Annen odadan çıkınca üzerine bir tshirt ve bir pantolon geçirdin.Yanına sevdiğin bir çantanı, cüzdanını, kulaklığını,aylardır okumayı beklettiğin o kitabı ve bir şişe su aldın.Ayakkabılıktan da ayakkabılarını alıp kapıya yürüdün

"Ben çıktım"

"Mümkünse akşama kadar gelmee!!"

Odadan bağıran annene tekrar 'üf'ledin ve ayakkabılarını giyinerek çıktın.Sokağa çıkca bir yöne dönerek yürümeye başladın.Ne yapacağını, nereye gideceğini hiç bilmiyordun. Doğrusu,hiç arkadaşın yoktu. Birilerini 'hadi gel x kafesine' yada 'y avm'sine gidelim' diye çağıramıyordun.Tek başına dolaşmak da..ne bileyim..Pek tercihin değildi

Ana caddedeki kafeye gitme kararı almıştın.Bir kahve karşılığında akşama kadar oturup kitabını bitirebilirdin

Yarım saat kadar sürüyordu ana caddeye gitmek.Az ilerideki duraktan ana caddeye giden otobüsler sık sık geçiyordu.Ama bunun yerine yürümeyi tercih ettin.Hem zaman geçsin istiyordun hem de..Sınav dolayısı ile sevdiğin şarkıcıların yeni çıkan şarkılarını bıkana kadar dinleyememiştin,onlardan bir kaçını doya doya dinlemek istiyordun