Consequences

Chapter 2

⚠️ UNEDITED

Yltorre = Eeeltorreeh

--------

Umagang-umaga tinotopak na naman ako.

Matapos ma-obserbahan ang oras ng pagpasok niya sa klase ko sa loob ng isang linggo pati na rin ang palagian ino-order nito sa cafeteria, I've came up with a plan having the purpose to make a move on her. Or, at the very least, make some advances towards her kasi hindi siya kumikibo.

Hindi naman ata gagalaw yon, 'di yata ako gusto non.

Edi papabain ko na lang pride ko para umusad naman love life ko.

E-pipilit natin, hindi pwede na ikasal yan sa iba.

Ako lang dapat.

Mukhang stalker ako pakinggan sa pinaggagawa ko, pero kinakailangan na. Ang dami pala humaharot sakanya after class. Hindi ko man lang malapit-lapitan kasi lagi may kinakausap na babae sa quadrangle o di kaya sa hallway. Nakakainis yung mga lintang yon sakanya. Buti na lang tulad siya ng yelo sa Antartica. With how cold she responds, the listener could feel how uninterested she is in their conversation.

Hays, loyal talaga bebe ko.

Hindi ko rin kasi hinihintay, baka mamaya magkaroon pa ako ng kaso ng murder kapag nagtagal ako magmasdan sakanya habang kinakausap siya ng mga linta.

After taking the chocolate cupcake I've pre-ordered, I left the shop as soon as possible in order to reach the classroom being empty. Once I've arrived, the cupcakes package was placed immediately on Victoria's usual seat before turning back to my table in the front. Alam ko ang cringe ng plano ko at napaka-unsure kung malalaman niya na ako yon, but it doesn't hurt to try diba? Tsaka, tanga na lang ang di mag-iisip na ako yon. Hinarot ko na nga sa bar, mahuhulaan niya naman siguro na ako namigay niyan.

Several minutes had passed before another sound, other than my typing and clicking on my laptop, had emerged in the quiet room. From my peripheral vision, she'd stopped close to her desk upon acknowledging the small plastic box. Her body turned around, facing my direction now whereas I could feel her icy stare at me. Still, I paid no heed to it, focusing on my laptop as if it was the most important thing in the world.

"Miss Mon De Real, is this yours?"

About time she'd spoken.

Artista time!

"Hmm?" I raised my head to look at her then towards the package she was gesturing to. "Kanina pa yan dito pagkapasok ko, Victoria. Hindi ko na lang ginalaw, baka may bomba." I uttered jokingly.

An absurd expression had spread over her face from my response. She shook her head, "All right. Thank you, Miss." Umupo siya pagkatapos niyang sabihin yon, ngunit di nakatakas sa pandinig ko ang mga salita mula sa bibig niya kahit napakahina na niya itong binigkas.

"Bakit ko pa tinanong yang babae? Never naman siya matino sumagot."

Tangi-

Kalma self, kalma.

Ang bastos nitong bata.

Feeling ko nakuha niya yung impression na yon sa mga pinag-uusapan namin ng mga kaibigan kong professors rin. Ang ingay-ingay naman kasi namin sa cafeteria, yung usapan namin rinig sa kabilang table. Nung isang araw pa naman katabi lang ng lamesa namin sa lamesa nila Vic, puro walang kwenta pa naman pinagsasabi ko during that time. Dinaig pa ng mga professors ang pagiging estudyante di tulad sa mga literal na students dito sa university.

Tsaka lang tahimik table namin kapag seryoso talaga usapan, pero mostly walang halaga topic namin kaya palagian maingay.

Kahiya naman kay crush, mukha tuloy akong shunga sakanya.