Consequences

Chapter 26

⚠️ UNEDITED

--------

zZzz...F-F-Finding...Tulog...Zzz

I yawned, body stretching out while eyes shutting close for a good couple of seconds before fluttering it open and fixing my own body posture on the office chair occupied. The papers in front of me remained in the same position likewise how it was a moment ago, resulting for me to sigh as my wish of every piece of it disappearing did not come true.

"Hindi ba pwede ipamigay ka nalang sa iba?" Tanong ko sa kawalan, paningin pawala-wala na pagka't pumipikit na ang mga mata ko. Pinipilit nito magpahinga, kaso ako rito ang nagmamatigas.

Mas mauuna na yata ako lumakad papunta sa gate ni San Pedro kaysa kay Daddy.

Gusto ko man umidlip kahit unti, tangina ng mga deadline na inatas sa akin. Ang sarap ipa-adjust yun, ngunit sabi ni Daddy sanayin ko raw ang sarili sa ganito para 'di na ako panay reklamo sa malapit na hinaharap pag ako na namuno sa mga business niya.

Sa kalagitnaan ng aking pag-iisip, biglang nagkaroon ng malakas na kalabog mula sa pintuan ng kuwarto dulot ng pagbagsak nito sa dingding. Hindi lamang nabuhay ang aking diwa, napatalon ako unti sa takot dahil sa pagiging kagyat ng pangyayari. Galit pumasok ang taong 'di kong inaasahan, na medyo hinihintay ko rin kasi alam kong susugurin talaga ako nun, pumunta sa tinataguan kong lugar ngayon.

Xyrene glared at me, arms folding on one another, yet her eyes still gave a, somewhat, questioning look. In return, I locked my chocolate orbs also on hers, one of my eyebrows arching in an asking manner. "What?

"What do you mean what?" Her voice laid with irritation.

"Ba't mo ako tinitignan nang ganyan?" Wala akong nagawang masama ah?" Unless kung 'di niya pa ako napapawad sa pagbasag ko doon sa minamahal niyang beauty and the beast na flower case ba yun? Basta, yung lagayan ng rose na makikita sa movie.

'Di ko sinasadyang mangyari 'yon, eh. Akala ko gawa siya sa plastic, hindi pala. Ibang klase galit niya sa akin during that time. Regalo kasi ni Leo, an information I just recently knew of. Literally, my bad. Still, halos ilang taon na nagdaan nung naganap ang nasabing aksidente. Baka napatawad na ako dun.

"Don't act as if you did not work for days."

I laughed in a mocking way, index finger pointing at myself afterwards. "Ako? 'Di nagtratrabaho? Sige, ikaw gumawa sa lahat ng 'to ha." My hand gestured towards all the paper laying motionless on my room's table.

"I meant by work, it would be within the working environment. Not work from home, you idiot." Parang tinotoyong jowa 'tong babae amp. Nga 'no, mas lalo lumala ugali nito pagkatapos makatikim sa nobya niya.

"I'm still working, though." Kibit balikat ko siyang sinagot na nagresulta sa paghilot niya ng kanyang sariling sentido.

"Yeah, working in depression because a certain student did not like you back."

Just from hearing the statement, I could feel the ache rising once more within me. A grim line appeared on my lips, eyes straying away from Xy to focus on the documents in front of me. "Please don't remind me of that."

Halos mag-iisang linggo o ilang araw na yata lumipas simula noong tapatan namin ni Victoria. Tamang tago ako dito sa loob ng condo. Ayaw ko talaga pumasok. However, hindi dahil sa nangyari lamang ang rason. Coincidentally, tinambakan ako ng mga reports sa kumpanya tas kung ano-ano pa ukol dito.