𝐆𝐮𝐢𝐥𝐭𝐲 𝐋𝐨𝐯𝐞 [𝐇𝐄𝐄𝐒𝐔𝐍]

- 14 -

[Unicode]

နာကျင်မှုတွေ ထပ်မခံစားနိုင်တော့ဘူး။ မျက်ရည်လည်းမကျချင်တော့ဘူး။ အမှန်တိုင်းပြောရရင် ဘာခံစားချက်မှကို မရှိချင်တော့တာ။

ဒဏ်ရာဗရပွနဲ့ ကိုယ့်လက်ကိုကြည့်‌မိတော့ ကျက်သွားပြီဖြစ်တဲ့ အနာတွေနဲ့ သွေးတောင်မတိတ်သေးတဲ့ အနာတွေကိုမြင်နေရတယ်။ နည်းနည်းလောက်လှုပ်မိရင်တောင် စပ်ဖျင်းဖျင်းခံစားချက်သာ တိုး၀င်လာတယ်။ မှန်ကြည့်မိတော့ ကိုယ့်မျက်နှာကိုယ်တောင် မမှတ်မိနိုင်လောက်အောင် ဒဏ်ရာတွေနဲ့ပြည့်နေတယ်။

အနားမှာရှိတဲ့ ဓားတိုလေးတစ်ချောင်းကို အမြန်သွားယူမိတယ်။ တုန်ရီနေတဲ့လက်နဲ့ဆန့်ကျင်စွာ ကြောက်ရွံ့ခြင်းကိုမခံစားရဘဲ စိတ်သက်သာရာရတော့မယ့်အငွေ့အသက်ပဲရတော့တယ်။ ဒီထက်ပိုပြီး ဘာမှဆက်ခံစားနေစရာမလိုတော့ဘူးလေ။ ကိုယ်တိုင်ပဲ အဆုံးသတ်‌လိုက်တော့မယ်။

အသားထဲကိုတိုး၀င်လာတဲ့ ချွန်ထက်လွန်းတဲ့ဓားသွားကြောင့် သွေး‌တွေကချက်ချင်းစီးကျလာတယ်။ ဒါက အစ်ကိုပေးတဲ့နာကျင်မှုတွေနဲ့ယှဉ်ရင် အလကားပါပဲ။

အသားတစ်စထိုးဆွမိတိုင်း အော်ဟစ်မိတယ်။ ကြမ်းပြင်မှာလည်း အနီရောင်သွေးတွေသာ နေရာယူထားတယ်။ အသက်ရှူပါရပ်တန့်သွားချင်တာမလို့ ဒဏ်ရာကမလုံလောက်သေးဘူး။ ဒီထက်ပိုပြီး ဓားချက်နက်မှဖြစ်မယ်။

ဒါပေမယ့် အစ်ကို့ရဲ့ပြုံးရယ်နေတဲ့ မျက်နှာလေးက ကျွန်တော့်အ‌တွေးထဲ၀င်လာခဲ့တယ်။

ကျွန်တော် မလုပ်နိုင်တော့ဘူး။

အစ်ကို့ကို ကျွန်တော်ထားမသွားနိုင်ဘူး။

ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ အစ်ကို့ကိုအရမ်းချစ်လို့။

မုန်းလိုက်တာ၊ အရူးတစ်ယောက်လိုမျိုး အစ်ကို့ကိုချစ်နေသေးတဲ့ ကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော် မုန်းလိုက်တာ...။

To be continued...

[Zawgyi]

နာက်င္မႈေတြ ထပ္မခံစားနိုင္ေတာ့ဘူး။ မ်က္ရည္လည္းမက်ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ဘာခံစားခ်က္မွကို မရွိခ်င္ေတာ့တာ။

ဒဏ္ရာဗရပြနဲ႕ ကိုယ့္လက္ကိုၾကည့္မိေတာ့ က်က္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ အနာေတြနဲ႕ ေသြးေတာင္မတိတ္ေသးတဲ့ အနာေတြကိုျမင္ေနရတယ္။ နည္းနည္းေလာက္လႈပ္မိရင္ေတာင္ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းခံစားခ်က္သာ တိုး၀င္လာတယ္။ မွန္ၾကည့္မိေတာ့ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ေတာင္ မမွတ္မိနိုင္ေလာက္ေအာင္ ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ျပည့္ေနတယ္။

အနားမွာရွိတဲ့ ဓားတိုေလးတစ္ေခ်ာင္းကို အျမန္သြားယူမိတယ္။ တုန္ရီေနတဲ့လက္နဲ႕ဆန႔္က်င္စြာ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းကိုမခံစားရဘဲ စိတ္သက္သာရာရေတာ့မယ့္အေငြ႕အသက္ပဲရေတာ့တယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီး ဘာမွဆက္ခံစားေနစရာမလိုေတာ့ဘူးေလ။ ကိုယ္တိုင္ပဲ အဆုံးသတ္လိုက္ေတာ့မယ္။

အသားထဲကိုတိုး၀င္လာတဲ့ ခြၽန္ထက္လြန္းတဲ့ဓားသြားေၾကာင့္ ေသြးေတြကခ်က္ခ်င္းစီးက်လာတယ္။ ဒါက အစ္ကိုေပးတဲ့နာက်င္မႈေတြနဲ႕ယွဥ္ရင္ အလကားပါပဲ။

အသားတစ္စထိုးဆြမိတိုင္း ေအာ္ဟစ္မိတယ္။ ၾကမ္းျပင္မွာလည္း အနီေရာင္ေသြးေတြသာ ေနရာယူထားတယ္။ အသက္ရႉပါရပ္တန႔္သြားခ်င္တာမလို႔ ဒဏ္ရာကမလုံေလာက္ေသးဘူး။ ဒီထက္ပိုၿပီး ဓားခ်က္နက္မွျဖစ္မယ္။

ဒါေပမယ့္ အစ္ကို႔ရဲ႕ၿပဳံးရယ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးက ကြၽန္ေတာ့္အေတြးထဲ၀င္လာခဲ့တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ မလုပ္နိုင္ေတာ့ဘူး။

အစ္ကို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ထားမသြားနိုင္ဘူး။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အစ္ကို႔ကိုအရမ္းခ်စ္လို႔။

မုန္းလိုက္တာ၊ အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး အစ္ကို႔ကိုခ်စ္ေနေသးတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ မုန္းလိုက္တာ...။

To be continued...