Chapter 7

20 0 0
                                    

The room was black and I can hear faint noises of cars. I looked around and it was a dark basement. I tried to move but my hands were tied at a pole. Oh no... This can't be happening again.

Suddenly the door opened at may pumasok na tatlong lalaki na malalaki. Lumapit ang isa sa babae na nasa tapat ko. "No! Please don't do this!" sabi ng babae. Unti unting tinanggal ng lalaki ang damit ng babae at doon na nirape.

I closed my eyes as she begged him to stop. Naiiyak na ako. Gusto ko na umuwi. Biglang may humawak sa mukha ko. Napamulat ako doon at bumungad sakin ang isa sa mga lalaki. Amoy alak ito. He started carressing my right thigh and I flinched.

"Boss, what are you going to do with her?" tanong ng kasamahan nito. Ngumisi naman ang lalaki sakin at sinimulang tanggalin ang blouse ko. I shouted and kicked. "No! No! Please!" I shouted.

"Ahh!" Napabalikwas ako ng bangon. I was breathing heavily and I was sweating. Nagising naman si Chance na nasa tabi ng kama ko. He was sitting on a chair beside the bed.

"Jordan? Are you okay? What happened?" Tanong nito. I just looked at him. Ginalaw ko ang binti ko at napadaing ako. Tinanggal ko ang pagkakatakip ng kumot sa katawan ko and my knees were covered with band aids. May bandaid din ang kamay ko.

"W-what..." I muttered.

"Nagbasag ka ng gamit kanina and you were shouting. What happened?" He asked. Napatingin ako sa kanya. Worry was etched on his face. Nagbaba ako ng tingin. Hindi pa ako handang sabihin sa kanya ang nangyari noong nasa States ako.

"Nothing.." I said.

"Nothing? But you were screaming. You were also crying and you were punching ang kicking." sabi niya. Umiling ako.

"It was nothing, really." sabi ko. He looked at me tapos bumuntong hininga siya. "Okay. If you say so."

"What time is it?" Tanong ko. He checked his watch. "Four in the afternoon. You were out for 10 hours." sabi nito.

Ten hours? Ang tagal din nun ah? I've had these kinds of breakdowns when I was still studying Medicine. It was scary because I would faint in my house and wake up at exactly the same spot. Walang nag-aalaga sakin dun noon.

"Are you hungry?" Tanong ng katabi ko. Natigil ang pag-iisip ko dahil sa boses niya. I looked at him and nodded. "Let's go." Tinulungan niya akong bumangon sa kama.

My knees really hurt. Kanino ba namang tuhod ang hindi sasakit kapag lumuhod sa bubog, diba? I tried my best to walk. Kumikirot ito but I can manage.

"Oh, Jordan, ija? Ayos ka na ba?" Salubong samin ni Manang Lourdes. I nodded and I gave her a faint smile. "Manang, kakain po kami." sabi ni Chance.

"Hindi ka pa nakain?" I asked. He shook his head. "Kumain na ako." He said. "Eh bakit ka kakain ulit?" I asked again. Nagkibit balikat lang siya tapos umuna na ng paglalakad.

---

Napatingin ako sa pintuan ng banyo pagkabukas nito. Chance went out with just a towel covering his lower part.

I bit my lip as my eyes landed on his abs. Oh my.... Chance Alvarez is hot as fudge. I snapped back to my reverie when he chuckled. "Stop staring at me like that. Baka marape kita." sabi nito as he went to the other side of the bed.

Rape? Rape with consent pwede? "Oh, honey. You and your naughty mind." sabi nito bigla. Napatingin ako sa kanya bigla. "Huh?" I asked. "You just said "rape with consent"." He said while smirking. Nanlaki ang mata ko. Oh my God. Nakakahiya!

"U-uhh..." I muttered. I felt my cheeks burning and I bit my lip once again. Lumapit siya sakin and he leaned in closer to my face. I blinked and blinked when our faces were an inch apart. Bumaba ang tingin niya sa labi ko. Wala sa sariling dinilaan ko ang lower lip ko. He groaned then he kissed me.

Decisions [BOOK 2 OF BM]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon