Kesit
-6.Bölümden-
"Ne diyorsun oğlum sen? Geveleme!"
"Gül, diyorum. Buraya geldiğinde yaptıklarınız diyorum baba."
Sevda Hanım korkuyla inkar etti. "Biz ona öyle bir laf etmedik. Sadece çocuk senden değildir di-"
"Anne o lafını tamamlama!" dedi annesine doğru eğildiği masaya vurarak. "Benim sevdiğim kadına o gün dediğiniz her şeyi biliyorum. Bakın altını çiziyorum: sevdiğim kadına!"
"Hemen aklını doldurmuş. Kaç sene geçmiş hala o kıza inanıyorsun! Annenin lafından üstte mi onun lafları oğlum?"
"Ya yenge bırak, o gün o lafı düpedüz söylediğini buradaki herkes biliyor. Ne inkar ediyorsun, o zaman da biliyordun bugünün geleceğini. Annem seni uyardı ama sen dikine dikine gittin, senin yüzünden bebek ölüyordu." Hale dayanamayıp konuştuğunda Faruk Bey gözleriyle işaret etti susması adına. Hale babasını anlayınca başını eğdi sadece.
"Hale'ye öyle kızgındım ki bilip söylemediği için... Ama sonra kızıma benim her şeyimi verdiğini öğrendiğimde büyük bir minnet duydum." diyerek anne babasına baktı. "Ama siz, kendi torununuzu kollamayı geçtim bakın. Görmek bile istememişsiniz."
"Oğlum biz nereden bilelim senin çocuğun olduğunu? Ne biçim konuşuyorsun bizimle?" Ömer Bey kendilerini savunmak adına diretti. "Senin bıraktığın kıza biz nasıl güvenelim?"
"Bana deseydiniz ya! Bana sorsaydınız ya baba! Gül böyle diyor, gel deseydiniz." Kapattığı kapıya baktı. "Ya ben kaç sene Gül'ü aramaktan mahvoldum..? Kaç iznimin tamamını onu aramak adına harcadım..? Siz benim halimi görüp nasıl sustunuz?"
Herkes susmuştu. Arslan yorgunlukla başını eğdi masaya doğru. Kollarına yasladığı başı bir hıçkırıkla sarsıldığı zaman herkes donup kalmıştı.
Arslan, onların yanında ağlıyordu.
••
Yeni bölümde görüşmek üzere...💞
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ASENA "Son Bakış"
Novela JuvenilYılların ayırdığı tutuklu bir aşk... "Ben yapabilir miyim?" dedim istekle. "Boyun yetmez gülüm." Dudaklarımı büzüp kollarımı kavuşturdum. "Eğil sende benim için, ne olmuş?" Makineyi kapatıp yerine astı. Ardından elini lavabo tezgahına yasladı. "Ben...
