Yılların ayırdığı tutuklu bir aşk...
"Ben yapabilir miyim?" dedim istekle.
"Boyun yetmez gülüm." Dudaklarımı büzüp kollarımı kavuşturdum.
"Eğil sende benim için, ne olmuş?"
Makineyi kapatıp yerine astı. Ardından elini lavabo tezgahına yasladı. "Ben...
Uzun zaman oldu bölüm atamayalı. Okuyan küçük kitlem belki bu uzun sürenin gerekçesini bilmek ister. Ancak bu konuya dair pek bir durumdan bahsedemeyeceğim. Kendimi toparlamam gerektiği dışında...
En sonra sizlere sevgiyle kalmanız temennisiyle bir yıllık zamandan bahsetmiştim. Umarım öyle de olmuştur. Ben sevgiyle kalmak adına tüm çabamı gösterdim.
Yeni bölüm için tüm bölümlerin oy sınırının 50'yi aşmasını ve yorumlarınızı bekliyor olacağım. Eminim çok görünmeyecektir.
Sözü uzatmak yerine sizleri bölümle yalnız bırakıyorum. İyi okumalar dilerim.
••••
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10.Bölüm "Geçmişe Doğru"
Dinginlik vurmuştu günlerimize. Tam olarak olmasa da eski günlerimizde olduğu gibi yine kendi ateşimizle kavruluyorduk. Olabildiğince sessiz geçirmeye çalıştık son iki haftamızı.
Bir hafta süren iznimin ardından işe gidip gelmeye başlamışken Arslan'ı daha az görmüş ve bu gece olan nöbetimle beraber rekor kırmıştım. O yokmuş gibi günlerimi geçirmek kolay olmuştu. Asena her ne kadar birlikte bir şeyler yapalım diye ısrar etse de olmayan vaktim bahanem olarak iyi durmuştu. En azından kızımı üzmekten geri durabiliyordum.
Okuluna gidip gelmesi dahil bütün her şeyiyle canla başla uğraşan babasını görmek kızıma iyi gelmişti. Eksikliğini gidermediği şeyler bu iki hafta içerisinde çok çabuk azalmaya başlamıştı. Arslan bu konuda özenli davranmaya çalışıyordu.
Şimdi ise annemlere gidiyorduk. Asena tutturdu, anneannemlerin bahçesinde babam mangal yapsın, diye. Biz de el mecbur tamam dedik. Acar da Eymen'in öncesinde yaptığı gibi aramıza katılmamaya karar vermişti.
"Anne dayımlar beni kırmaz. Arayayım gelsinler." Asena'nın sesiyle camdan bakışlarımı çektim. "Yengem o güzel salatasını yapar hem."
"Yengenin doğumu yaklaştığı için dinlenmesi gerekiyor. Acar onu bırakıp gelemez ve Eymen dayın da çocuk sesi kaldıramıyor. O yüzden boşuna arama kızım."
"O kadar yeğenim olsa bende kaldıramazdım herhalde," diye konuya atlayan Arslan'a bakma gereği duymadım bile. Son olanlardan sonra gerçekten görünce kendimi kötü hissediyordum.
"Babacım sen bilmezsin, biz ne mangal partileri yaptık o bahçede. En son eniştelerim ziyafet vermişti. Bugün nihayet sıra senin. " İki koltuğun arasından radyoya uzandı Asena. Rastgele bir kanalı açtığında ise bilmediğim bir şarkı doluştu arabaya. "Yol çok uzun biraz şarkı dinleyelim."
