Falling in Love With My Brother

Chapter 17

Namutla silang lahat nang makita si kuya na pababa ng hagdan. Halos mataranta sila nang makalapit ito sa kanila.

"Are you hitting on my girl?" was the first thing that he blurted out while glaring at the guy who approached me earlier.

There was a hint of possessiveness in the last part of his sentence and my inner self is secretly delighted. Agad akong nakaramdam ng inis sa sarili ko dahil dito. I have to remind myself repeatedly that this isn't right.

"P-Pasensiya na pre, di ko alam na kapatid mo pala siya."

"Kung hindi ko siya kapatid, popormahan mo ba?" maangas na balik ni kuya.

Napaatras ang kausap niya dahil dito. Hindi ko mapigilang makaramdam ng hiya dahil sa asta ng kapatid ko. I know he's just protective but it doesn't need to be like this.

Hinawakan ko ang braso ni kuya Tyler para pigilan siya. Bumaling siya sa'kin at agad na lumambot ang ekspresyon sa mukha niya.

"Binastos ka ba?" tanong niya

Umiling ako. "Hindi naman. Hayaan mo na, nakipagkilala lang naman."

When his jaw clenched, I immediately know that he's pissed. He once again returned his gaze to the group of guys who now look so intimidated.

"Don't you dare waste your efforts on my sister. Kahit sino, hindi pasado sakin."

Tss... pala-desisyon. Parang ikaw lang ang nililigawan ah? The perks of having brothers nga naman, tatanda kang dalaga dahil sa kanila.

"I will let this pass but the next time you bother my girl again, I won't be too kind to let you off the hook." babala ni kuya.

The boys seem to immediately understand his warning. Isa-isa silang humingi ng paumanhin.

"Pasensiya na talaga Tyler, at pati na rin sa kapatid mo."

Huling nagsalita ang guy na nag-approach sa'kin kanina. I can almost tell that he's very careful with his actions. Nag-iingat din siyang makasalubong ng tingin si kuya lalo pa't nag-aalab ang tinging pinupukol nito sa kanya.

"S-Sorry miss."

Tumango na lamang ako para matapos na. Seriously, there's no need to apologize. My brother is just overreacting. Yes, they bothered me but nothing more aside from that. Hindi rin naman ako binastos.

Pagkatapos no'n ay mabilis silang umalis. Halos matawa ako dahil nataranta pa sila kung saan dadaan. My brother's image as a badboy is really something.

Bumaling ako kay kuya at ngayon ko lang napagtanto na naiwan kaming mag-isa dito. Muntik ko na ring makalimutan ang sadya ko sa building na ito.

Tahimik lang siyang nakatitig sa'kin habang ako naman ay hindi mapakali. Gosh, this is awkward.

Sa huli ay nagkaroon ako ng lakas ng loob na sabihin ang kanina pang gumugulo sa isip ko.

"Ano yung sinabi mo kanina?"

His brow rose up. "What?"

Nakagat ko ang aking labi at napayuko habang nilalaro ang mga daliri. "You said that I'm your girl in front of those boys."

"Oh that, what about it?" he said playfully.

Unti-unting namuo ang inis ko dahil sa reaksyon niya. May gana pa talaga siyang magtanong?

"Why did you say that? Some people will misinterpret the meaning of those words."

"Anong masama sa sinabi ko? It's true that you're my girl because you're my only sister. What's wrong with that?"

Agad akong tinablan ng kahihiyan sa sinabi niya. Am I the only one who assume it differently?

"S-Sana hindi mo yun sinabi. Hindi magandang pakinggan."

Unti-unti siyang lumapit kaya medyo napaatras ako. "Bakit?"

"Basta ayokong naririnig iyon mula sa'yo. Hindi ko gusto. Next time, don't say that again."

He stared at me with defying eyes. "Why would I? Those words are heaven to me. I will say it frequently if I have the chance."

Napakurap-kurap ako dahil parang may meaningful sa sinabi niya. Or maybe I'm just overthinking.

Umirap ako at tinalikuran siya. I was about to take the stairs but a hand pulled me back and I lost my balance. Bumagsak ako sa matipunong katawan ni kuya. Gulat akong nag-angat ng tingin sa kanya at mabilis na lumayo.

"What the hell?"

He maintained his pokerface on but I caught the side of his lips raising a bit.

"Saan ka pupunta? Iiwas ka na naman? Like what you are doing most of the time?"

Damn, he knows!

"W-What are you talking about? Hindi ako umiiwas. Ba't naman ako iiwas?"

I tried to deny it but he only raise a brow.

"Really, huh?" he said with a ghost of smile.

I nodded confidently. "Really."

He look unconvinced. "Prove it."

Pansamantala akong natigilan dahil sa sinabi niya.

"H-How?" I finally managed to say after a long doubt.

"This Sunday, samahan mo ako."

"Saan?"

"Just around the city. Perhaps to roam around, eat, and buy something."

That sounds like a date. Oh my god, ano ba itong naiisip ko? Masyado na yata akong makasalanan. But on the other thought, wala namang masama do'n. Can't siblings have a date? May friendly date, may family date din, kaya walang masama sa pag-aya niya sa'kin na lumabas. Ako lang itong maraming iniisip na malisya.

"Tayong... dalawa lang?" medyo may pag-aatubili kong tanong.

"Yes." he responded nonchalantly.

"B-Ba't ako ang inaaya mo? Why don't you ask kuya Waylon instead? O yung mga barkada mo..."

Tumalim ang tingin niya kaya natigilan ako.

"Are you having a second thought? Kakasabi mo lang na hindi ka umiiwas. Now I wonder if you really mean it."

"Nagtatanong lang eh." mahina kong bulong sa sarili.

"What brings you here, by the way?"

Nanlaki ang mata ko nang may naalala. Oh my gosh, yung pinapautos pala ng teacher namin, muntik ko ng makalimutan!

Tumingin ako kay kuya at nakita kong nakahalukipkip siya habang pinagmamasdan ako.

I opened my mouth to speak. "Uh... where can I find professor Rivera? Nautusan lang ako. May kailangan siyang pirmahan dito." sabay pakita ko sa folder na naglalaman ng ilang papeles.

He sighed and hold my wrist. Umawang ang bibig ko habang pinagmamasdan ang kamay naming dalawa. Nauna siyang humakbang paakyat ng hagdan habang ako ay nakasunod sa kanya.

"Nandito sa itaas ang opisina niya." wika niya habang hawak parin ang palapulsuhan ko.

I'm intimate with brothers ever since we're little. We hugged, held hands, and kiss. Dati ay walang malisya sakin. Intimacy is normal in siblings. Pero mula nang mag-develop ang feelings ko for kuya Tyler, nag-iba na. Unlike sa relationship ko with kuya Waylon na normal lang ang lahat at walang halong malisya, dito kay Tyler hindi ko mapigilang makaramdam ng kaba at excitement in a different way.

"What about your other classmates? Ba't ikaw palagi ang nauutusan?" tanong niya na hindi ko agad nasagot.

Buti nalang at binitawan niya ako nang nasa itaas na kami. Nagkatinginan kaming dalawa at ako ang unang nag-iwas ng tingin. Damn this feelings.