Enchanted Series #1: Curiosity And Ignorance

Chapter 20

“Sino, Sandro Riguel Ackerman?”

My heart beats faster than it should. Tiningnan ko si kuya na sumisinga pa. Nagsalita ito with his usual voice.

“Just a nightmare po pa. I thought you really killed someone” he said, at dinaan sa tawa.

Papa sighed. “akala ko pa naman may literal akong pinatay. Minsan talaga nakakatakot kang magsalita” tawa ni papa and pat his back.

“Oh, ikaw, Maria, ba’t ganyan ka makatitig sa akin? May dumi ba sa mukha ko?” he asked. Umiling ako at bumalik sa pagbabasa. Nagulat nalang ako nang may sinabi si papa, his chin on kuya’s shoulders.

“Remember Sandro, sharing lies means damaging the reputation of that person, and you know what happens to that person?” ngisi ni papa. Nagsalita ulit ito. “they’re going to do anything to stop this rumor, or the karma will go back to that person who shares lies”

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

“Maria Letizia” tawag ni ate Schalene. Pinapasok ko siya at sinara ang pinto.

Her emotionless demeanor makes me tensed. “I heard from the duke na pumayag siya sa panliligaw ni Von sa kanya”

Tumango ako. Itinaas niya ang kaliwa niyang kilay.

“That guy… He’s so persistent”

“And now that he got his wish, I bet nagpapa-fiesta na ‘yan sa kanila” she chuckled. Kumuha ito ng libro na nakalagay sa book shelf ko.

“Pahiram muna nito” paalam niya. “sige” I answered.
“About his twin brother… His charms makes me feel like I am in heaven” kinikilig niyang sabi. Nanliit ang mga mata ko sa narinig.

I bet he’s playing with her feelings.

“Maria huwag mo itong sabihin sa kanilang lahat ah, kayo lang ni Tracy ang dapat makaalam” ngiti niyang sabi.

“Ano ‘yon?” I asked tapos iniunat ang likod ko.

“I think I’m falling for Clarkson Vincent Benitez!” sigaw niya tapos niyuyugyog pa ako dulot ng kilig.

“And so?” pagtataray ko. “I think he’s going to play your feelings sa oras na malaman niya ito” I firmly advised.

Ang kilig na nararamdaman niya ay nawala na. “ayan nga eh”

“Ilihim mo nalang ito. I’ll promise to keep it confidential”

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

“Morning Herschel!” pagbati ko sa kanya na nasa likod.

“Oh! Good morning too Maria Letizia!” pagbati rin niya. Nakita ako ni Thraia Rose at binati. She hug me. Niyakap ko ito pabalik.

“Matagal na pala kayo magkakilala?” tanong ni Herschel kay Rose. “oo beh. I met her several times” tugon ni Rose.

“I didn’t know that the daughters of two influential people of Sariaya city are friends” we smiled at her remark.

“Yeah, and because of that, the Sariaya city will continue to flourish in the future” sabi ni Rose. Umalis na ako sa harap nila at nagmadali na ako papunta sa classroom .

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

N

agsimula na ang class election. Ako ang nahirang bilang class president, si Von sa vice president, at ang naging muse sa amin ay si Herschel.

Mayamaya ay pinagsabihan kami ni ma’am. “maya pumunta kayo sa photography office para picturan kayo. I’m going to make a list of class officers, okay?” tumango kami.

Nagsimula na ang lesson. Sinusulat ko sa notebook ang mga sinusulat ni ma’am sa whiteboard. The lesson is quite basic and madali ko siyang ma-gets.

Nang matapos ang unang subject, sinabihan kami na magpunta kaagad sa photography room.

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

“Smile!” the photographer said, ngumiti ng maayos si ma’am Krivana at nang matapos, ako agad ang sumunod.

“Name?” panimula ng taong nasa likod ng photographer. She’s tasked to write our names down para mai-print nila ito kasama ang pictures namin.

“Maria Letizia Ackerman” sagot ko, at nagpa-picture.

“Smile!” salita ulit ng photographer. “ulit!” he said.

I tried the best angles, until one angle became the best shot.

“What a pretty lady” a mumble from the woman nang umupo ako sa tabi niya para mag-picture naman ang susunod.

Nagpasalamat ako sa babae. Ilang minuto ang nakalilipas bago kami makabalik sa classroom.

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

“You may now have your break” paalam ng teacher namin sa principles of marketing at umalis na. The students became noisy habang lumalabas sa classroom.

“Hi miss pres!” I flinched at someone’s voice. Ngumiti ng isang babaeng estudyante na bumati sa akin na sa tingin ko ay kaklase ko.

Her face seems unfamiliar to me kaya hindi ko siyang madaling makilala.

“Oh. Hey” panimula ko and I awkwardly smile. “wanna go with me at the canteen?”

I looked at my notes na sinusulat ko. Umiling ako at umalis na siya. Naiwan akong mag-isa until I decided to open the lunchbox kung saan nakalagay ang sandwich na ginawa ni kuya.

Kumain na ako mag-isa. I heard someone sighed. Pagkalingon ko ay si Von pala ito.

“Gusto mo?” tanong niya, at inialok ako ng strawberry cheesecake. I accepted his offer. Binigyan niya rin ako ng tinidor and he watched me eating this.

“Sarap” criticizing the food and how it was made, I finally said the words that I have to say.

“Thank you, actually, gawa iyan ni Hinata. Humingi ako ng dalawa—”

“Eh akala ko ba bawal pumunta sa ibang building?” I asked, eyebrows furrowed.

“Pwede. I have a friend na taga HUMSS at palaging napunta sa building ng GAS. I asked him kung pwede magpunta sa ibang building and he agreed. So nagtungo ako sa building ng HUMSS para makisuyo kay Hina. You know, she told me yesterday na may gawa siyang cheesecake at bibigyan niya tayo” kwento niya. Kumain siya at kumain rin ako.

“Look what we have here” nagulat ako nang marinig ko ang boses ni Vincent. “having fun my little brother?”

Umirap si Von sa tanong niya. “you? Having fun? Baka magulat nalang ako may nabuntis ka na” sarkastikong sabi niya.

Vincent scoffed and laughed. “babaero ako pero hindi ako nambubuntis” he said, hugging his younger twin na nagpupumilit na umalis sa bisig niya.

“Scam” he mumbled. “o’siya, doon ka na sa mga kaibigan mo kuya”

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

Few classes and few meetings with the other sections later ay umuwi na kami. Nagpaalam ako kina papa na hindi ako magpapasundo dahil ihahatid ako ng magkambal pauwi.

Masiglang-masigla ang bayan ng Sariaya. The sunset fits into this buoyant energy.

“Gusto ko ng orange eggs” panimula ni Vincent habang nakatingin sa nagtitinda ng… Hindi ko mawari.

“Orange eggs?” sabay naming tanong sa kanya. And when he realize that.

“Putangina mo naman kuya—”

“Kwek kwek” sagot ni Vincent. Halos sakalin na siya ni Von dahil sa kakaiba nitong sagot.

“Oo nga pala Maria—”

“Huwag mo muna akong yakapin sa leeg Von” kantyaw ng kakambal. “mat-turn off ‘yan sa’yo, sige ka” dagdag pa nito.

Bumitiw si Von. “oo nga pala Maria, gusto mo ba ng street food?” he said. “my treat”
Nag-desisyon muna ako. Mukhang pipilitin niya ako na bumili ng street food kapag humindi ako dahil hindi ko pa nae-experience ito. Kapag pumayag ako, baka hindi ko magustuhan ang lasa ng pagkain.

But according to his twin brother, masarap naman daw, lalo na ang fishball at kikiam.
In the end, pumayag ako sa gusto nila.

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

“

Oh tabi tabi! Ayan na ang mga elitista!” mocking of people filled the entire stall habang napila kami.

“Paunahin ninyo ‘yang mga iyan!”

“Masyadong mga privileged!”

“Kasalanan ninyong lahat bakit nagkakaganito ang siyudad ng Sariaya!”

My hands are shaking. “don’t mind them Maria. Bumili ka na” he said.

Pumili ako ng kakainin. Pinili ko ang kwek kwek na gustong gusto kong tikman.

“May sauces dyan” Vincent told me kung ano ang suke, matamis, at maanghang.
Pinili ko ang sauce na maanghang at tinikman ang pagkain! No wonder bakit sila nabili ng street foods, masarap ang pagkakagawa!

Nakapili na si Von. Hotdog ang pinili niya at matamis ang sauce niya.

“Try this one! Masarap ito” he said. Tumusok siya ng isang hotdog at sinubuan ako.

I did the same with the kwek kwek. Natawa ako nang namantsahan ang blouse niya.

“Hala baka—”

“Ayos lang, ako na maglalaba nito” he said at ngumiti, telling me that he’s fine.

The time became slower and slower as the eyes that stares at me became struck by the sunbeam.

He smiled, I could hear my heart thumping so fast. He patted my head to calm me down at naibalik ako sa realidad.

“Hey, are you alright?” tumango ako sa sagot ni Von. He mumbled something pero hindi ko na iyon inintindi pa.

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

Nakarating na ako sa gate ng bahay namin. I bid my hand to them habang papaalis na sila para magtungo na sa bahay nila.

As I saw them fade away, my heart seems to broke into a piece. But I hope that we can taste those foods someday. I totally enjoyed it.

The guards opened the gate at pumasok na ako. Today is a great day! I hope I can experience those again.