Artık Öldüğüme Göre, Memnun Musunuz?

5.Bölüm: 1.Gün(4)

Lorona'nın ölüm haberi sadece aristokratlar arasında değil, halk arasında da önemli bir konu haline geldi.

Bunların arasında, kraliyet başkenti içinde malların dağıtımını kontrol eden Miez Corporation'ın başkanı Zerio, neredeyse bayılacak kadar şoktaydı.

"Y, seni aptal...!"

Sansasyonel manşeti olan gazeteyi kavrarken kolları titriyordu.

'—Kontes Lorona, Prens Nişanlarını Feshettikten bir gün sonra Talihsiz Bir Taşıma Kazasına Karıştı.'

Alnından taşan terler masasına damlıyordu ama silemiyordu.

Sadece birkaç yıl öncesine kadar Miez Corporation sadece küçük bir dükkandı.

Zerio sağduyulu bir adamdı, ama işle ilgili olarak değil.

Nadiren kar eden bir adamdı ve aynı zamanda kolayca soyulurdu.

"O zaman... bu iş sonunda benim olacak!"

Gazeteyi atan Zerio, kırık bir oyuncak gibi güldü.

Zerio, Lorona'nın aniden dükkânına geldiği günü hâlâ hatırlıyordu.

Lorona'nın görünüşü o kadar muhteşemdi ki, onun hareket eden, gerçek boyutlu bir oyuncak bebek olduğunu düşündü.

Gümüş rengi saçlar ve birinci sınıf ametistleri andıran bir çift mor göz.

Büyülenmiş Zerio'ya doğru, Lorona sadece sessizce gülümsedi.

Sanki bir büyü yapılmış gibiydi, sonraki günlerde her şey yolunda gitti.

Ürünleri Lorona'nın emrettiği gibi alıp satmak, onlarca kat daha fazla kâra yol açmıştı.

Sadece birkaç ay içinde Zerio, kaybettiği tüm mal varlığını geri aldı ve kısa sürede milyoner oldu.

"Sen bir aristokrat değil misin?" "Benim gibi biriyle temsilci olarak neden böyle iş yapıyorsun?" "Kendiniz bir iş toplantısı kuramaz mısınız?"

İş büyümeye başladığında Zerio, Lorona'ya bu soruları sorardı.

Lorona benimle ilk tanıştıklarında sadece 15 yaşında bir kızdı. Bir yetişkinin bile düşünemeyeceği kadar cesur bir iş zihniyetine nasıl sahip olabilirdi?

Her şeyden önce, Lorona'nın yeteneğiyle, Zerio gibi bir adamı kalkanı olarak kullanmadan da istediği kadar para kazanabilirdi.

Yine de ne kadar sorarsa istesin, Lorona sadece güler ve blöf yapardı. Düşüncelerini Zerio'ya asla açıklamadı.

En mutlu ve en tatmin edici günleri, işin yükselmeye başladığı zamanlardı.

Ancak Zerio, Miez Corporation'ı kraliyet başkentindeki en güçlü şirkete dönüştürmek konusunda takıntılı hale geldi. Ayrıca çevresinin kendisine başkan diye hitap edip yaklaşmasını da çok severdi. Daha sonra onlara tepeden bakmaya başlayacaktı.

Sonra, belli bir düşünce aklından geçti.

—Bununla Lorona'ya artık gerek yok.

İşine yardım ettiği için, sözleşmesi Lorona'ya şirketin karının %30'unu vermesini zorunlu kıldı.

Elbette ilk başta Zerio, başarısının Lorona'nın becerisi sayesinde olduğuna ikna olmuştu.

Ancak, şirket büyüdükçe Lorona'nın muhakemesinin gerekli olduğu durumların sayısı önemli ölçüde azalmıştı. Tecrübesinden yararlanan Zerio'nun kendi takdirine bağlı olarak muazzam miktarda kar elde etmesi kolaylaştı.

Ne olursa olsun, sözleşme var olduğu sürece, karının %30'unu Lorona'ya vermesi gerekiyordu. Ciddi kararlar da Lorona'nın iznini gerektiriyordu.

Mevcut Zerio için Lorona bir engelden başka bir şey değildi.

"Doğru, sözleşme...!"

Zeroo aceleyle kasayı açtı. Miez Corporation'ı kurduğunda Lorona ile imzaladığı sözleşmeyi onayladı.

Ailesine herhangi bir borcu olup olmadığını doğrulaması gerekiyordu.

"Kuku...! Ne kadar da aptalsın genç bayan!"

Sözleşme mutlaktı. Tapınakta bir kopyası olduğu için Zerio onu kurcalayamadı.

Bu nedenle Zerio kendini kısıtlanmış hissetmişti. Ancak, söz konusu kısıtlama artık onun yanında yer almıştı.

"Müteahhitlerden biri öldüğünde sözleşme geçersiz olacaktır."

Zerio, sözleşmede açıkça yazılı olan cümleyi okuduktan sonra gözlerini göğe doğru kaldırdı.

Bununla birlikte, gelecekteki tüm karlar yalnızca Zerio'ya aitti. Her şey Zerio'nun olacaktı.

"Teşekkür ederim genç bayan. Senin sayende sonsuza kadar zengin olacağım."

Artık kendisini bağlamayan sözleşmeden vazgeçen Zerio, zıplarcasına adımlar attı.

Yeni bir başlangıcı kutlarcasına neşeliydiler.