Artık Öldüğüme Göre, Memnun Musunuz?

15.Bölüm

"Ancak, hala umut var. Lütfen konağa dönün. Genç bayan hayattayken bu villayı ve burada saklanan silahları satın alacak kişileri aramaya devam etti. Şimdi onları bırakırsan, en azından borcun tamamını ödeyebiliriz..."

Lorona, prenses olduğunda babasına askeri oyunundan vazgeçmesi gerektiğinin farkındaydı.

Müstakbel kraliçenin babası savaşı unutamazsa, bu bir çatışma kaynağı olurdu.

Evliliği gerçekleşmeden önce, Lorona tasfiye için iyi hazırlanmıştı. Babasına başvurmak niyetindeydi.

Lorona gitmiş olabilir ama borcu kapatmak hâlâ mümkündü.

Tüm borçları ödedikleri sürece, gelecek için hala umutları vardı.

Kont eve dönerse, Belverassa savurganlığı bırakabilirdi. Elde ettiği tüm kaçak malları satsaydı, şimdilik hayatta kalabilirdi.

Shesam, Lorona'nın dileğini yerine getirmeyi gerçekten istiyordu. Ne de olsa, sonuna kadar Kont'un tek düşündüğü ailenin geleceğiydi.

" —Affedilemez!!!"

Ancak Kont'un söylediği sözler Shesam'ın umudunu yıktı.

"Sanki tüm bunları bırakabilirmişim gibi!! Bu belgeler saçmalık!!"

"Ne yapıyorsun!?"

Kont masasındaki kağıtları bir kenara süpürdü, yere fırlattı ve ayaklar altına almaya başladı.

Belgeleri almaya çalışırken Shesam koyu maviye döndü.

Sözleşmeler mutlaktı. Onları ihmal etmek, itibardan vazgeçmek gibiydi. Aristokratlara, tüccarlara veya genel olarak insanlara izin verilmeyen bir eylemdi.

"Sen dolusun!! Saçma sapan şeyler söyleyerek beni yanıltmaya çalışıyorsun!! Beni evimi soymaya çalışmak eğlenceli miydi?!"

"P, lütfen sakin ol..."

Gözleri kan kırmızısı olan kont, Shesam'ı yakasından tuttu.

Kont, ayakları yerde olmayan bir noktaya kadar çektiği Shesam'a bağırdı. Gözlerinden acı yaşlar akıyordu.

"Lanet olası Lorona! Nişanını iptal ettirdikten sonra beni de mahvetmek istedi! Aynı onun gibisin! Paramızın bittiğini söyleyerek bana yalan söylemeye nasıl cüret edersin!"

"Ben, ben yalan söylemiyorum—!! Kont, lütfen beni dinleyin..."

" Ayy!! Biri bu yalancıdan kurtulsun!! Onu dışarı sürükleyin!! Şu andan itibaren kovuldun!!"

" Gyaaaa—!!"

Kont Shesam'ı yere fırlattıktan sonra oturma odasından dışarı fırladı.

"Lütfen bekle..."

Bir süre öncesine kadar konta eşlik eden asker Shesam'ı durdurdu.

Askerin gözleri öfke ve şüpheyle doluydu. Kontun daha önce Shesam'a çevirdiği bakışın aynısıydı.

"Hayatına değer vermiyorsan git."

" Hyiii..."

Shesam titriyordu.

Kontun tarafını tutanlar, kontun Shesam'ın teklifini kabul etmesi durumunda yerlerini kaybedecek olanlardı.

Yanında kimse yoktu.

Ağlamak istemesine neden olan umutsuzluğun saldırısına uğrayan Shesam, oturma odasından dışarı fırladı. Yere dağılmış ödünç kitaplarını toplamayı unutmadı.

"Hanımefendi, özür dilerim... Özür dilerim..."

Kontu ikna ederken daha mı dikkatli olmalıydı?

Zayıflığından dolayı üzgün ve sinirliydi.

Gözyaşlarını ve akan burnunu silemeyen Shesam, villadan yavaşça ayrıldı.

"...Ne yapmalıyım?"

Kont onu kovduğu için çalışamıyordu.

Kontun karakteri göz önüne alındığında, sözler öfke ve kafa karışıklığından kaynaklansa bile geri alınmazdı.

"Bayan..."

Bilinci yerinde olmayan Shesam çantasını kavradı. Lorona'ya karşı hissettiği vicdan azabıyla ezildiğini hissetti.

"Döndün."

Shesam'ı arkadan soğuk bir ses karşıladı.

Özellikle kendisine yönelik olduğunu düşünmüyordu. Yine de nedense geri dönmesi gerektiğini hissetti. Shesam yavaşça sese döndü.

"...Kim olabilirsin?"

Orada bir genç durdu. Belinden sarkan kılıca bakılırsa kontun takipçisi miydi?

Shesam, öldürülüp öldürülmeyeceğini merak ederek çantasına sıkıca sarıldı.

"Bu kadar uyanık olma. Ben Kaiser'im.

"Ne?"

"Kontun hizmetkarısın, değil mi?"

"...Ben zaten işten çıkarıldım."

Shesam bunu söylediğinde Kaiser adlı genç adamın gözleri hafifçe açıldı.

"...Anlıyorum, hayal bile edilemeyecek."

"...?"

Kaiser, sanki bir şeye ikna olmuş gibi sessizce başını salladı ve sonra doğrudan Shesam'a baktı.

Shesam yutkundu.

"Sana söylemem gereken önemli birşey var."