Artık Öldüğüme Göre, Memnun Musunuz?

48.Bölüm: 6.Gün(3)FİNAL

Bundan sonra ne yapmalıyım...?

Lorona huzurevinin arkasındaki tepede amaçsızca dolaştı ve bu tür soruları birkaç kez tekrarladı.

Yatalak olduğu için bacakları hala zayıftı. Çok geçmeden nefesi kesildi.

Buna rağmen, dışarıda gezintiye çıkınca ruh hali düzeldi.

Dağınık olan saçları yanaklarını okşarken dalgalanıyordu. Çok garip bir duyguydu.

Gün batımının lekeli gökyüzüne baktı ve huzurlu bir hayat hayal etmeye çalıştı.

Saçını toplamasına gerek duymadığı bir hayat. Beline bir korse bağlamasına gerek duymadığı bir hayat.

...Özgür yaşamak için.

Daha önce hiç rüya görmemiş gibi değildi.

Koruyacak ve destekleyecek bir aile, hizmetçiler veya insanlar olmaması nasıl olurdu? Veliaht prensin nişanlısı unvanının yükünden kurtulmuş bir hayat nasıl olurdu?

Aristokrat bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldiği günden beri üzerine düşen sorumlulukların her birini çaresizce yerine getirmeye çalışıyordu.

Bunu her zaman varlık nedeni olarak düşünmüştü .

Ne de olsa, ondan başka kimse yapmazdı.

Ne de olsa, kaçar ya da durursa, birçok insan rahatsız olacaktı.

Halkın ona ihtiyacı vardı. Bu nedenle, buna değdiğini düşündü.

"—ve şimdi, bensiz de gayet iyiler..."

Astel ve Shesam ona herkesin onun ölümünü kabul ettiğini söylediler.

Başka bir deyişle, onsuz da düzgün bir şekilde yaşayabilirler.

Yerini kaybettiği için bir boşluk hissetti. Aynı zamanda bir özgürlük duygusu vardı çünkü artık ondan hiçbir şey istenmiyordu.

Lorona belli belirsiz gün batımına baktı.

"...Güneş batmak üzere. Geri dönme vaktin geldi."

"Astel...!"

Nazik sese dönüp bakan Astel, elinde bir paltoyla orada duruyordu.

Üşümesin diye Lorona'nın omuzlarına örttü.

"Çok teşekkürler."

Daha önce kimse ona bu kadar nazik davranmadığı için nasıl cevap vereceğini bilmiyordu.

Lorona üzgün hissetti. En azından normal bir hanımefendi gibi parlak bir şekilde gülmeli.

Astel'in nazik, kıpkırmızı gözlerini görünce, kaçmak isteyen küçük bir yaratık gibi hissetti.

Ancak tüm bunlara rağmen onunla kalma arzusu da duyuyordu.

Lorona'nın kafası karışmıştı.

Neden bana karşı bu kadar nazik?

Gençken birlikte sadece kısa bir süre geçirmişlerdi. Bu nedenle, Lorona nedenini sormak için can atıyordu.

'Aslan' isminin kılığında, onu bulmaya gelmişti.

Üstelik ona yeni bir yer hazırlamıştı.

Birinin onun iyiliği için bu kadar ileri gidebileceğine inanamıyordu. Kendisine neden bu kadar cömert davrandığını sormak istiyordu.

"...burada biraz daha kalabilir miyim?"

"Tabii ki. Yanında kalabilir miyim?"

Reddetmek istedi ama kelimeler ağzından çıkacaktı. Lorona hafifçe başını salladı.