Artık Öldüğüme Göre, Memnun Musunuz?

45.Bölüm:5.Gün(4)

Gümüş çerçeveli göz kapakları sonunda açıldı.

Kadınlar şaşkınlıkla birkaç kez kırpıştırırken, mor gözleri yeniden netlik kazandı.

" Kyaa-!"

Belki de ona dikkatle bakan iki adam olduğu için Lorona çok üzgündü. Çığlık attı ve battaniyeyi üzerine örttü.

Astel'in kalbi kızın sevişmelerinden küt küt atıyordu. Aynı zamanda yaşadığının da kesin kanıtıydı.

Lorona.

Arandığında, Lorona battaniyesinin içinden baktı.

Astel onu korkutmamak için yavaşça yatağa yaklaştı. İnsanlara alışmış sevimli küçük bir hayvan gibi, Lorona yavaş yavaş gardını indirdi.

"Uzun zaman oldu. Beni tanıdın mı?"

"...Siz Lord Aslan'sınız, değil mi?"

Değişmeyen yüz ifadesine rağmen sesi şaşkınlıktan titriyordu. Battaniyesindeki boşluklardan bakarken, Lorona'nın menekşe rengi gözleri kalbini yansıtıyordu.

Değişmeyen tavrı Astel'in göğsünü doldurdu.

"...Neden buradasın?"

"Doğru. Nereden başlamalıyım... Şimdilik, olan bitenin farkına varmanızı istiyorum. Bu arada, bana buraya kadar eşlik ettiği için bu adama borçluyum."

"...Shesam!"

"Leydi!!"

İkilinin birlikteliğini bozmamak için Astel'in arkasında bekleyen Shesam, bir evcil köpek gibi Lorona'ya koştu. Shesam, Lorona ile yüzleşmek için yere diz çöktüğünde, gözlerinden yaşlar aktı.

"...güvende olduğuna sevindim!"

"Sorun ne Shesam? Neden gözyaşları içindesin?"

"Hanımefendi...!!"

Lorona, Shesam'ın neden bir çocuk gibi ağladığını anlayamayarak başını yana eğdi.

"...Tam beş gün uyudum!?"

Rahibe ona durumu hakkında bilgi verdiğinde, Lorona'nın menekşe rengi gözleri şokla açıldı.

"Doğru. Genç bayana eşlik eden hizmetçi senin için dönmedi. Böyle bir niyeti olduğuna inanmıyorum."

"Chille nerede?"

"İşte bu yüzden Shesam'a bir mektup yazdım. Ne de olsa, genç hanımın onun adından birkaç kez bahsettiğini duydum."

"Anlıyorum... bu yüzden geldin."

Rahatlamış gibi, Lorona'nın ifadesi gevşedi. Böylece Shesam'a gülümsedi.

"Teşekkürler Shesam."

"Hayır, sadece beklenebilir... Daha da önemlisi, Milady'nin güvende olmasına sevindim."

"Yeter artık ağlamana gerek yok. Kendimi kötü hissedeceğim."

"..."

Lorona'nın güvencesiyle Astel ve Shesam birbirlerine baktılar.

Lorona gülmeden önce gözlerini kıstı.

"Shesam'ın neden burada olduğunu anlıyorum, peki ya Lord Aslan?"

Lorona ona biraz ihtiyatla baktığı için Astel omuz silkti.

Lorona için Astel, 'Aslan' adlı bir müşteri tanıdığından başka bir şey değildi. Birbirlerini tanıyor olsalar da yakın değillerdi. Neden orada olduğunu anlamamasına şaşmamalı.

"...Nereden başlamalıyım?"

Astel sessizce gülümsedi. Maskesinin altındaki bakışları yumuşamıştı.

Panik yapmasına gerek yoktu. Lorona yaşıyordu.

Lorona'nın ölüm haberini aldıktan sonra her gün ona eziyet eden acıyla karşılaştırıldığında, onun güvenini kazanmak hiçbir şeydi.

"Seninle konuşacak çok şeyim var."

Bu sefer seni mutlu edeceğim.

Astel böyle bir kararlılıkla maskesini çıkardı.