Dedektif Hanım +18

2 ESKI SEVGILIYLE ILK KARSILASMA

Mai alışverişini tamamlayıp kasaya ödemeye gitti. Cüzdanını çıkardı. Cüzdanı açtığında kartları yere düştü. Yardımsever bir genç adam ona yardım etti.

-Buyrun.
-Çok teşekkür ederim.
Mai ona yardım eden kişiye baktı.
-Micheal?
-Mai?

Ayağa kalktılar. Mai eski sevgilisi ile bu şekilde karşılaşmayı beklemiyordu.

-Ne işin var burada?
-Bekle şunları ödeyip hemen anlatacağım.

Mai alışverişini tamamladı. Poşetleri eline aldı. Micheal da ona yardım etti. Beraber dışarı çıktılar.

Micheal konuşmaya başladı.

-Sen ne zaman geldin?
-Birkaç saat oldu.
-Geleceğini niye söylemedin?
-Bugün en çok duyduğum soru bu olabilir.

Micheal güldü.

-Tahmin edebiliyorum. Peki niye geldin?
Mai yalan söylemeyi pek sevmezdi ama zorundaydı.

-Evimi özledim.
-Eski evinde mi yaşıyorsun yine? Ailenle beraber.
-Evet. Ayrılmaya niyetim yok bir süre daha.
-Çok iyi.

Micheal'ın sesinden mutluluğu anlaşılıyordu.

-Hep buradasın yani.
-Bilmiyorum. Şu bir iki ay kesin buradayım.
-Eve bırakmamı ister misin?

Mai tek başına yürümek isterdi. Ama Michel ile konuşmak da iyi bir seçenekti. Gülümsedi.

-Olur.

Micheal arabasını gösterdi. Mai poşetlerini bagaja bıraktı. Micheal'ın yanına oturdu. Yol boyunca Micheal ile lise anılarını konuştular.

-Eskiden babamın arabası ile kaçırırdım seni.
-Hatırlıyorum. Çevirmede babam yakalamıştı ikimizi.
-Sonra bir hafta odandan çıkamadın. Sonra da gittin zaten.
-Micheal...
-Bir şey demene gerek yok. Cildin güzelleşmiş. Biraz yorgun gibisin ama fiziğin çok güzelleşmiş. Kas yapmışsın gibi. Saçların çok güzel. Kendine güzel bir hayat bulmuşsun. Buraya dönme sebebini bilmiyorum ama orada o kadar uzun kaldığına göre güzel bir hayatın vardı.
-Vardı. Yine de veda etmeden gittiğim için özür dilerim.
-Önemli değil dediğim gibi. Daha 18 yaşındaydın. Ben de öyle. İkimizde cahildik. Yine de bence sen güzel bir hayata adım atmışsındır. Şu ana kadar yanlış bir karar verdiğini hiç görmedim.

Mai utançtan yerim dibine girdi. Konuşamadı. Hangi birine cevap vereceğini bilemedi.

- Ama ne yalan söyleyeyim sen gittikten sonra biraz çöktüm. Seni aradım ama telefon numaran servis dışıydı.
-Yeni bir telefon numarasına geçtim.
-Kaybolmak istiyordun yani.
-Tam olarak öyle değil. Gitmek istemiyordum. Ama istediğim şeyi sadece giderek yapabilirdim.
-O zaman iyi ki gitmişsin.

Micheal'ın bu iyiliği Mai'in canını acıtıyordu.

-Peki senin hayatında neler oldu Micheal?
-Pek bir değişiklik olmadı. Üniversitede Amerika'dan burs kazandım. Okulu bitirip buraya geri geldim.
-Neden?
-Tüm sevdiklerim buradaydı. Bir kişi eksik olsa da...
-Micheal...
-Geldik.

Micheal arabayı durdurdu. Tam park etmedi. Mai indi. Micheal bagajı açtı. Mai poşetleri aldı. Gitmeden Micheal'a teşekkür etmek istedi. Camın önüne gitti.

-Bıraktığın için teşekkür ederim.
-Önemli değil. Ayrıca Mai seni gördüğüme sevindim.
-Ben de Micheal. A bekle.
-Bir şey mi unuttun?
-Evet. Akşam bizimkiler kutlama gibi bir şey yapmayı planlıyor. Gelsene işin yoksa.
-Kuzenime sözüm vardı. Ama o da gelebilir. Hatırlıyorsun değil mi onu?
-Kimi?
-Carl.
Mai biraz durup düşündü.
-İsim olarak evet ama yüzü aklıma gelmiyor.
-Akşam gelince görürsün.
-Geliyorsunuz yani?
-Evet. Akşam görüşürüz.