Beklettiğim için üzgünüm kanada da kaldırım taşı olmanın yollarını araştırmakla meşguldüm.
Buradan eğitim sisteminin amına koyar ve iyi okumalar dilerim, saygılar.
OF BEN JOON'U ÇOK SEVMEYE BAŞLADIM ÇOK TATLI ŞEREFSİZ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
×××××××××××××××
-Namjoon-
"Joon!"
Jin hyungun sesini duyduğumda kafamı kaldırmaya çalıştım.
"H-hyung.. " Kendimi zorlayarak konuşmaya çalıştığımda hemen yanıma diz çökmüştü. Yüzümü elleri arasına aldığında acıyla sızlandım.
"Bu hâlin ne? İyi misin? Kim yaptı bunu Joon?! " O endişe ile sorularını sıralarken derince nefes almaya çalıştım ama göğüs kafesime giren sert ağrı yüzünden yine acıyla inlemiştim.
Bir şey demeden ona tutundum ve doğrulmaya çalıştım. O da hemen belimden tutup doğrulmama yardımcı olmuştu. Sırtımı duvara yasladığında sırtımdaki yaralar yüzünden yüzümü buruşturdum.
"Joon.. Joonie canın çok yanıyor mu? Tanrım kim yaptı bunu sana? "
"Acıyor h-hyung." Elimle karnımı tuttuğumda kazağımın ucunu kaldırıp morluklara bakmıştı. Gözlerini büyütmüş ve yüzünü buruşturmuştu ardından. Her yerim ağrıyordu ama en çok karnımdaki yaralar sızlıyordu, en çok karnıma vurmuşlardı.
"Tamam, tamam ambulansı arayalım, kalkabilecek gibi görünmüyorsun." Hâlâ bir eliyle belimi sıkıca kavrarken boşta kalan eliyle telefonunu çıkarmaya çalışıyordu, ama elleri titriyor gibiydi. Kafamı geri yasladığım sırada ileriden yanımıza koşan Jaehwan'ı gördüm.
"Jae arabayı buraya getirebilir misin? Ambulans gecikebilir, bir an önce gitmeliyiz. "
O kafa sallayarak tekrar geri yönde koşmaya başladığında onun burada ne işi olduğunu düşünüyordum.
Ya da düşünemiyordum, kafama da çok vurmuşlardı kafam acıyordu..
Kısa süre sonra tekrar gelmişti. Arabadan inip yanımıza geldiğinde ikisi iki yanımdan tutarak kaldırmaya çalışmıştı beni ama her yerim feci şekilde ağrıyordu. Popom da çok acıyordu kalkamıyordum.
Bu sümüklü böcek niye yardım ediyordu bana ayrıca? Bi' ağzına sıçmadığım kalmıştı çocuğun ama yine de önemsemeyip bana yardım ediyordu. Bu çocuk düşündüğümden de iyi niyetliydi sanırım.
"Joon sıkıca tutun bana, hadi kaldırmamız lazım seni."
"Hyung popom acıyor." Ağlar bir ifadeyle konuştuğumda daha sıkı tutundum ona, sonunda kalkabilmiştim.
"Taşıyayım mı?" Jaehwan gayet ciddi bir şekilde sorduğunda kaşlarımı çattım.
"Yürürüm ben uzaklaş." dedikten sonra onu ittirecektim ki kollarımı oynatacak gücümün olmadığını fark ettim.
